When The World Turns Grey

Hoofdstuk 9

Sara POV

Na een tijdje lopen ben ik helemaal verkleumd van de kou. Ik besluit om toch maar weer naar huis te gaan. Ik doe de voordeur open, stap het huis binnen en kijk op de klok. 07:30. Ik loop de woonkamer in en zie alle 4 mijn papa's op de bank op een rijtje zitten. Papa Ashton hangt net de telefoon op en begint te praten. "Sara dat mag je nooit meer doen heb je dat begrepen? We willen niet meer dat je ooit nog zomaar het huis uit glipt" Hij komt naar me toegelopen en heft zijn hand op. Uit gewoonte duik ik in een en bescherm mijn hoofd en gezicht, maar er gebeurt niks. Ik kijk tussen mijn handen door naar papa. Hij heeft zijn hand weer laten zakken, en kijkt me een beetje verbaasd aan. Hij knielt neer op mijn hoogte, en pakt mijn handen die nog steeds beschermtent boven mijn gezicht hangen. "Sara, ik wou je niet slaan, je hebt een blaadje in je haar meiske" hij heft zijn hand weer en trekt een klein groen blaadje uit mijn staart. Ik kijk hem aan terwijl mijn gezicht vel rood wordt."Sorry.. ik.. euhm.. sorry het zal niet meer gebeuren" fluister ik zacht. Nu heb je echt alles verpest, nu komen ze hier ook al achter. je mag ze niet over 'hem' vertellen! Schreeuwt ze. Ik huiver even en schud verwoed mijn hoofd om de stem eruit te krijgen, wat me weer een vreemde blik oplevert van mijn papa's. "Ik ga denk ik nog even slapen" zeg ik zacht. Ik loop richting de trap, maar halverwege blijf ik staan en draai me om. "Papa Ashton.. Wil je misschien euhm.." Ik hoefde de zin niet eens af te maken. hij begreep wat ik bedoel, en liep met me meer naar mij kamer. Ik schop mijn schoenen uit en ga in mijn kleren in bed liggen. Ik ril nog steeds van de kou van buiten. Papa trekt zijn shirt uit en gaat in zijn trainingsbroek naast me op de dekens liggen. Ik leg mijn hoofd op zijn borst. na vijf minuten heb ik de moed bij elkaar en begin te fluisteren. "Ik ben soms zo in de war papa. Dan voel ik me ineens zo verdrietig en bang. Dan lijkt het net alsof ik mezelf niet meer ben. Ik vind het zo eng papa" Papa begint met zijn hand zachtjes rondjes over mijn arm te draaien en geeft me een kus op mijn kruin. "Als je wakker bent praten we" antwoord hij. "Ga nu maar slapen". Ik knik en sluit mijn ogen.

Flashback:

Alsjeblieft! Stop! stop! gil ik naar mijn 'vader'. John komt op me af, tilt me op en gooit me nog een keer tegen de muur. Een felle pijn in mijn rug beneemt me de adem. Maar hij is nog niet klaar. Hij schopt me in mijn maag, en laat zijn vuist hard op mijn neus neerkomen. "moet je maar niet zo waardeloos zijn bitch!" schreeuwt hij. Hij loopt mijn kamer uit. langzaam raap ik mezelf weer bij elkaar, en begin het gebroken glas van de alcoholfles van de vloer te rapen. Ik voel hoe een stukje glas me in mijn vinger snijd. gefascineerd kijk ik naar de snee. Ik verdien het denk ik bij mezelf.

Einde Flashback.