When The World Turns Grey

Hoofdstuk 38

Sara POV:

Ze was echt! Toch? Mijn zere enkel bewijst het, maar terwijl ik aan de hand van papa Luke terug naar huis loop kan ik niet stoppen met denken hoe ze ineens heeft kunnen verdwijnen. Ik kan dit toch niet verzinnen? Ze was er, naast me. We lopen de hoek om en ik werp nog een laatste blik op de speeltuin. En daar zit ze. Op de schommel zwaaiend naar ons. Ik schrik even maar de opluchting komt net zo snel omdat ik nu tenminste zeker weet dat ik haar niet verzonnen heb. Ik giechel en zwaai terug tot we de hoek om lopen.

Luke POV:

Ik hoor een giecheltje naast me en zie dat Sara haar hand opsteekt en ergens naar zwaait. Daarna kijkt ze weer voor zich en lopen we weer verder naar huis. "ze was best aardig pap. Ik hoop dat ze terug komt". Ik kijk haar aan en zie dat ze een beetje dromerig voor zich uit staart, en ik weet niet waaom maar ik heb er geen goed gevoel bij. Er was geen meisje in die hele speeltuin te bekennen. Vreemd.. Na 2 minuten lopen draai ik onze voordeur open en lopen we samen naar binnen. Sara gaat op de bank zitten, trekt haar knieen op en slaat een dekentje om zich heen terwijl ik zie hoe ze angry birds opent op haar telefoon. Zelf loop ik naar de keuken en ruim de rommel op die Ash Mikey en Cal vanochtend hebben gemaakt toen ze in haast naar de studio moesten. Daarna pak ik een kom uit de kast en doe er wat cornflakes en melk in. In pak de kom en neem hem mee terug naar de woonkamer waar ik naast Sara op de bank ga zitten en haar de kom overhandig. Ze zucht, pakt hem aan, en na een half uur heeft ze hem op.