When The World Turns Grey

Hoofdstuk 24

Ashton POV

Met tranen in mijn ogen, en paniek door mijn lijf luister ik naar de geluidsopname van Sara. In blinde paniek spring ik uit bed, en zet het op een rennen terwijl ik Sara's kamer instorm waar Luke al op de badkamerdeur aan het timmeren is terwijl de tranen over zijn wangen lopen. " Sara! Sara! Alsjeblieft niet doen! alsjeblieft!" schreeuwt hij. Calum en Michael komen allebij aanrennen en kijken met dezelfde blik van afschuw naar de gesloten deur. Ik ben de eerste die bedenkt dat er in de muziekkamer een extra sleutel ligt. Ik haal hem uit lade, en ren terug, maar zodra ik er net aan kom zie ik dat ze al met z'n 3en tegen de deur staan te rammen. Met een krakend geluid schiet de deur uit zijn scharnieren en vliegt open. Zonder aarselen rennen we met z'n 4en naar binnen. Het beeld voor ons is vreselijk. Alsof het direct uit een horror film is gekopieerd. De hele vloer ligt vol met kleine plasjes, met bloed vermengt water, en in het bad ligt het levenloze lichaam van onze dochter, omringd door bloed. Ik ontwaak uit mijn shock zodra ik een doodsbange Luke hoor schreeuwen. Ik kom in actie en begin als een malle opdrachten uit te delen. "Calum. 112 bellen. Nu! Michael help me haar het bad uit te krijgen. Luke haal een bandana uit mijn kast. Het bloeden moet stoppen!" Iedereen rent en doet wat hem gevraagd wordt, pas zodra we Sara net half uit bad hebben zie ik dat Luke nog steeds als aan de grond genageld op zijn plek staat. Terwijl we Sara op de badkamervloer leggen schreeuw ik zijn kant op. "Bandana Luke!!" Hij lijkt te schrikken en rent dan God zij dank ook de badkamer uit en is binnen een paar momenten terug met een van mijn rode bandanas. Ik knoop hem extra strak om haar bovenarm om het hevige bloeden ook maar een beetje te stelpen, en probeer dan terug te halen wat ik me nog kan herinneren van mijn reanimatie cursus. Ik leg een vinger in haar hals en zoek naar een pols slag. Voor een afgrijselijk moment voel ik niks maar dan voel ik de zachte haperende klopjes van haar vechende hart. "Ze leeft nog" stoot ik uit. Aan het eind van de straat hoor ik de sirenes van de ambulance al. Ik draai haar op haar zij en ontferm me verder over de nog steeds bloedende wond. Ik leg mijn hand erop en voel hoe het bloed tussen mijn vingers door sijpelt terwijl ik knijp. Calum komt binnen met 2 ambulance broeders die haar in een noodtempo op de brankaar tillen. We rennen achter ze aan, terwijl ze de brankaar in de ambulance tillen draait een van hen zich om en vraagt wie er me gaat. Calum stapt naar voren en draait zich om naar mij. "Ash je moet rijden. Ik zie je zo" hij stapt in en gaat naast Sara zitten en pakt haar hand vast terwijl er een traan over zijn wang rolt. De deuren sluiten en weg zijn ze.