When The World Turns Grey

Hoofdstuk 14

Sara POV

Als iedereen weer beneden is horen we een auto voor komen rijden. Ik en de andere jongens staan op. Papa Ashton doet de deur open. Zenuwachtig verstop ik me achter het been van Papa Luke. Met een boel kabaal komen er 5 jongen het huis in gelopen.  Iedereen geeft elkaar een knuffel en maakt een kort praatje. Na een tijdje merkt een jongen met blond haar me op en hurkt voor me neer. "He hallo daar. Jij bent Sara toch? Ik ben Niall" Hij steekt zijn grote hand uit. Ik twijfel even maar schud hem dan met een klein knikje. Ineens hoor ik een gil en zit er ineens een jongen met bruin haar voor mijn neus die met grote ogen naar mijn Shirt kijkt. Ik schrik en deins een stukje achteruit. Luke stelt me gerust. "rustig maar Saar, het is Louis maar, die is gewoon een beetje raar" zegt hij terwijl hij Louis een speelse tik op zijn schouder geeft. De jongen die dus Louis heet kijkt me met een glimlach aan. "Hoi Sara, ik ben Louis. Ik was even onder de indruk van de vogel op je shirt. Ik noem hem bij deze Kevin, goed?" ik kan een giechel niet onderdrukken en knik. "Kevin" zeg ik terwijl ik met mijn vingers over mijn shirt veeg. de andere 3 jongens stellen zich ook voor. De jongen die Liam heet tilt me zelfs op waar ik even van schrik omdat hij nu voelt hoe zwaar ik ben.

De rest van de dag verloopt snel. We hebben met z'n allen boodschapjes gedaan, en we hebben een bikini voor mij gekocht omdat Papa belooft heeft me binnenkort te eren zwemen. Die avond zit ik in de keuken door een Donald Duck te bladeren. Niall zit voor me met een bord vol boterhammen en is met zijn telefoon bezig. Ik loop naar het aanrecht om een glas water te pakken. Ik open het kastje met glazen, ga op mijn tenen staan en kan er net bij maar zodra ik hem bijna heb glipt hij tussen mijn vingers uit en valt in scherven op de grond. Geschokt kijk ik naar beneden hoe de scherven om mijn blote voeten verspreid liggen. Ik hoor een stoel naar achter schuiven en zie Niall mijn kant op komen. Ik duik in elkaar en bescherm mijn hoofd tegen die klappen die vast gaan komen. Ik hoor het geknars van glas onder de schoenen van Niall, en voor ik het weet heeft hij me op getild. Ik begin te huilen en te gillen. Hij neemt je nu vast mee naar boven zoals John ook altijd deed. Domme Koe. Luke En Ashton komen de kamer ingerend. "Papa! Papa!" Roep ik terwijl ik wanhopig mijn armen naar ze uitstrek. Tot mijn verbazing wordt ik in de armen van Papa Ashton gelegd. Ik begin voluit de snikken en klamp me aan hem vast. "Help me papa. Ik heb een fout gemaakt het ging per ongeluk"

Ashton POV

Ik strijk met mijn hand over het hoofdje van het trillende meisje in mijn armen. "Ssshhhh Saar rustig maar, Niemand gaat je pijn doen rustig maar". Na 5 minuutjes is ze ietsjes rustiger maar huilt nog steeds. Ik zie Niall met een geschrokken verbaasde blik naar ons kijken. Ik zie aan hem dat hij zich schuldig voel. Ik geef hem een knikje dat hij dichterbij mag komen en ik zet Sara op de grond en kniel samen met Niall voor haar neer. Niall begint met zachte stem te praten. "Sara, ik wou je helemaal geen pijn doen. Je stond met je blote voeten tussen het glas, ik wou ervoor zorgen dat je geen glas in je voet zou krijgen" Sara kijkt me aan met een vragende blik. "Het is echt zo Saar. Er is in dit huis niemand die jou ooit moedwillig pijn zou doen. Ik snap dat de situatie je bang maakte maar je moet ons leren vertrouwen". Ze kijkt met een rood hoofd omlaag en mompelt sorry. Niall tilt haar kin omhoog waardoor ze hem aankijkt. "Je hoeft geen sorry te zeggen schat. het was gewoon even schrikken. niks om je zorgen om te maken." Niall spreid zijn armen. Sara twijfelt even maar geeft hem dan een knuffel. plots begint hij haar te kietelen. Sara's gelach klinkt als muziek in mijn oren.