Sahte Gelin (Düzenleniyor)

5 🕊

Multi: Baran

En son Sinem'in de bize katılmasıyla tam bir grup oluşturmuştuk. Hepimiz aynı oda da kalmamıza rağmen birbirimize çok uzak duruyorduk. Oda o kadar büyüktü ki yataklar birbirinden çok uzaktaydı. Birbirimize seslenmek için baya uğraşlar veriyorduk, neden mi çünkü hepimiz kalkmaya fazlasıyla üşeniyorduk. Tembeldik biz.
Aslında bu evde kalmak pek kötü olmamıştı lakin elimizden telefonlarımızın alınması, boğazımıza bıçak dayanmasından daha beter bir duyguydu. Hepimiz yataklara oturmuş birbirimize bakıyorduk. Çünkü malız biz,gerizekalıyız.

"Evet. Ne yapalım?"

Sonunda aramızdan birisi konuştuğunda dikkatlerimizi ona verdik.

"Bana öyle bakmayın da bir şeyler söyleyin. Ölü gibisiniz." dedi Nazlı arkasındaki yastığı alarak kucağına koyarken. Aklıma hiçbir şey gelmiyordu. Belki de bu evden çıkmak için planlar yapabilirdik. Belki evden çıkmamıza imkan yoktu ama denemeye değerdi öyle değil mi?

"Odanın dışında kaç tane koruma var?" diye sordum aniden. Deniz bana soru soran gözlerle bakarken Nazlı hatırlarmış gibi tavana bakıyordu.

"Sanırım üç taneydi. Birisi de Sinem'i getiren çocuk."

Kafami sallayarak ayaklandım hemen.
"Madem canınız sıkıldı, bizde eğlenceli bir şeyler yaparız."

Nazlı hemen ayağa kalktı benim gibi. Heyecanla kapıya kadar koştu.

"Onları kim oyalamak ister?" diye sorduğumda Sinem ayağa kalkarak elini kaldırmıştı.

"Ben yaparım."

Birden şaşırmıştım. Gerçekten Sinem'den bunu beklemiyordum.
"Gerçekten mi? Herkes den beklerdim de sen deyince garip oldu biraz." diyerek güldüm.

"Eh, sakin bir kıza benziyorum değil mi? Bunu en iyi Nazlı bilir."

Nazlı kafasını bana çevirerek "Kesinlikle sakin bir kız değil." dedi. Deniz de ayağa kalkarak Nazlı'nın yanına gitti. "Hadi biraz eğlenelim."

.
.
.
.

Kapıyı hiçbir şey olmamış gibi açtığımızda gerçekten bu evden gidip gitmemekle kararsız kalmıştım. Korumalar bile bu kadar yakışıklıyken neden bu evden gitmek isteyeyim ki? Kızların da aynı şekilde düşündüklerine emindim.

"Bir şey mi istemiştiniz?" diye sordu aralarından birisi.

"İlla bir şey istediğimizde size mi söylemeliyiz?" diye tersledi Sinem.

Semih, Sinem'in çıkışmasına gülmüştü.
"Tabi ki de hayir lakin sizin sorumluluğunuz bizim üzerimizde bu yüzden ne yaptığınızdan haberimiz olmalı."

Nazlı birden kulağıma eğildiğinde korkuyla geri çekildim.

"Sende amma korkak çıktın be kızım. Neyse dinle beni, belki odaları karıştırırsak bir çıkış yolu bulabiliriz ne dersin?"

Bu fikir mantıklı gelmişti. Belki kamera kayıtlarının olduğu odayı bulabilir ve çıkışı kontrol edebilirdik. Hemen aklıma gelen fikirle gülümsedim.

"Mutfak? Mutfağa gideceğiz. Gelmenize gerek yok. Yemek yapmak istiyoruz." dediğimde korumalar önce birbirlerine bakmıştı.

Kızlar kafalarını sallarken Semih tekrar sormuştu.
"Gene de aramızdan birisi sizinle gelse daha iyi olmaz mı?"

Semih bunu sorduğuna göre buna karar vermek bize kalmıştı.

"Hayır. Zahmet etmeyin. Hiç gerek yok."