Sahte Gelin (Düzenleniyor)

7 🕊

Media: Bahar ve Nihal

Keyifli Okumalar ♥

Korkudan kenara sinerken, kendimi affettirmek için düşünmeye başlamıştım. Hadi ama! Karşımda kızgın boğa gibi sinirlenmiş bir Baran varken düşünmek kolay değildi. Her an konuşacakmış gibi oluyordu ama ağzından tek kelime çıkmıyordu. Ayrıca ne tesadüftür ki çize çize gidip Baran'ın abisinin arabasını çizmişim. Ne kadar da ironik! Bir dakika ya... Bir haftaya kadar her şeyim normal giderken birden kendimi nasıl böyle bir işe sürükledim anlamıyorum? Her gün yaşadığım maraton hayat çok daha güzeldi. Her şey muhtarın evini boyamamız yüzünden oldu! Eğer öyle bir şey yapmamış olsaydık burada olmayacaktık. Ayrıca yanımıza diğer kızları da sürüklememiz tam bir felaket. Bir an önce şu Nihal denen kız bulunsa da kurtulsam buradan. Aslında bana anlaşma teklif edilmeseydi burada bir dakika bile durmazdım.

''Baran ben-'' tam ağzımı açacaktım ki Baran beni o boğuk sesiyle susturdu.

''Sus. Gerçekten. Sen kendi başına iş açmadın, benim başıma iş açtın. Şimdi birde bununla uğraşmak zorunda kalacağım.''

Şu saat den sonra özür dilesem bile işe yaramayacaktı biliyorum. Ne yapabilirim? Egemen ve diğerleri hatalı! Beni arkada bırakmasalardı. Ayrıca Nazlı o kadar da sarhoş değildi. Egemen illa ki Nazlı'yı kendisi götürecekti.

''İlla başına birisini mi dikmem gerekiyor Bahar? Ben yokken illa ki bir şey mi yapman gerekiyor?''

Keyfimden yapıyordum sanki bende. O güzelim araba kenarda dururken ben gidip keyfimden çizdim. Zevk amaçlı.

''Bilerek yapmadım.'' dedim sessizce. Tabi ki de içimden geçenleri öyle pat diye söyleyemezdim. Açıkçası Baran şu an fazla korkunç gözüküyordu.

''Sarhoştun anladık. Araba sana ne yaptı? Ya da abim? O adam çok sessiz bir tip. Hayatta gidip birisine çatmaz. Bana benzemez o.''

Derin bir nefes aldım. ''Bende gidip keyfimden çizmedim arabasını. Sarhoş bir şekilde diğerlerinin arkasından ilerlerken birden yanımdan bir araba geçti. O kadar yakınımdan geçti ki bir an bana çarpacak sandım. Bu yüzden kaldırıma düştüm.. Dizlerim hala acıyor. Sarhoşluk siniriyle oldu.''

Her şeyi tek nefesle anlatırken Baran istifini bozmadan yanında deminden beri çalan telefonunu cevapladı.

''Tamam. Yarım saate oradayız.'' dedi ve telefonunu masaya geri bıraktı.

''Sorun arabayı çizmen değil. İstersen arabayı patlat umurumda olmaz. Lakin abim kamera kayıtlarına baktıktan sonra hemen beni aradı ve bana bunu 'Nihal'in' yaptığını söyledi. Evleneceğim kadının gidip abimin arabasını çizmesi çok küstahça. Sen Nihal olmasan da herkes seni Nihal zannediyor. Hareketlerine biraz dikkat et.'' sesi gittikçe alçalırken sakinleştiğini fark ettim.

''Ayrıca birazdan abimin yanına özür dilemeye gideceğiz. Git hazırlan.''

Kafamı salladım ve ayağa kalkarak ifadesizce bana bakan Baran'a baktım. Bir şey söylemek istiyormuş gibi duruyordu.

''Bacağın.'' bunu söylerken bakışlarını bana çevirdi. ''Düştüğünü söyledin. İyi misin? '' dedi gözlerini kaçırarak.

Belli etmemeye çalışsa da sesindeki endişeyi yakalamıştım.

''Evet iyiyim. Sorun yok.'' dedim ve odadan çıktım.

Bu adamı anlayamıyordum. Bazen iyi bazen de kötü davranıyordu.Ruh hali çok çabuk değişiyordu.

Merdivenlere doğru gideceğim sırada sokak kapısının açıldığını duydum. Arkamı döndüğümde elinde siyah poşetlerle içeriye Egemen girmişti.