Hırsızım

6.Bölüm ''Zıkkım yer misin?''

Resimdeki kişi Pamir

Kalbini kırıyor diye üzülme; Belki de hak etmediği yerden çıkmaya çalışıyordur.  

Duru'nun Ağzından

Hayatım boyunca en sevdiğim şeylerden birisi de rahatça,ölüm sessizliğinde olan güzel bir uykudur.Uykuyu sevmeyen insanları hiç anlamıyorum.Tamam bazen fedakarlık yapmalıyız bazı şeylerden uykumuzdan bile.Ama her zaman da uykudan fedakarlık yapılmaz.Beni uykumdan kaldıranı muhakkak döverim.Tabi o geri zekalı postacı bir istisnaydı.Peki insan nasıl uykudan uyandırdığı için karnını dövsün.Ablamın sözünü dinlemediğim için yemek yemeğe yemekhaneye inmemiştim ve şuan açlıktan karnım gurulduyordu.Beni uyandıran da bu sinir bozucu guruldamaydı. Sabaha kadar sıksan dişini ölür müsün yani,şurada uyuyorum.Sonunda şu midemi susturmak amaçlı gözlerimi açtım.Yastığımı döve döve uyandım.Pera karanlıktan korkuyordu bu nedenle gece lambası açıktı.Karanlıktan korkma sebebi de geçen ay izlediği cinli korku filmi yüzündendi.Kim dedi sana korktuğun halde cinli bir film izle.Şahsen bende cinlerden korkuyordum ama salak gibi gidip de izlemiyordum.Az bana benze Pera.

Işık yardımıyla yataktan kalktım ve odanın kapısına doğru yürümeye başladım.Kapının kulpunu tutup açtım ve uyku mahmuru gözlerimi ovuşturarak odadan çıktım.Bir elimi ağzıma götürüp esnedim.Gecenin bilmem kaçı ve ben yemek için ayaktayım.Merdivenlerden aşağı kata doğru inmeye başladım.Bu arada ayıcıklı pijamalarım da çok ciksti.Ortalığa ayrı bir hava katıyordu ayılı ayılı. Yemekhaneye girdiğimde ortalık kapkaranlıktı ve ilk işim ışığı açmak oldu.Işığı açtıktan sonra hemen yemek yapılan kısma yürümeye başladım.Buzdolabını görüp hemen seri adımlarla kapağını açtım.

Saat gecenin bilmem kaçı da olsa benim için hiç fark etmezdi,ayı gibi yemek yerdim.Dolapta hiç yapılmış yemek yoktu.Demek ki bütün okul akşam yemeğini bitirmişlerdi,öküzler.İnsan bana da ayırırdı.Dolapta sebze ve yumurta vardı.Benim annem çok güzel yemek yapardı bir gün ismi neydi menemen,evet menemen yapmıştı.Ve dolapta olan sebzelerle menemen yapılabiliyordu.Kollarımı sıyırdım ve annemden gördüğüm kadarıyla başladım yemek hazırlamaya.

Biberleri,domatesleri elime aldım ve sağ ayağımla buz dolabını iterek kapattım.Biberleri ve domatesleri yıkamaya başladım.Yıkadıktan sonra musluğu kapatıp tahtanın üstüne koydum ve kesmeye başladım,minik minik.Ne kadar şekilsiz şukulsuz bir şeye benzeseler de sonuçta bu yemeği bir ben yiyecektim.Biberleri kestikten sonra tabağa koydum.Mutfak dolaplarını açıp tava aramaya başladım.Tavayı bulunca zeytin yağı döktüm ve ocağı yaktım.Tavanın içine ilk önce biberlerimi koydum ve kızarmasını beklemeye başladım.Domatesleri biberler gibi şekilsiz olmayacağına dair kendimle inatlaşarak düzgün kesmeye çalışıyordum.Kapı bir anda hayvan gibi açılınca bir anda refleks olarak hem çığlık atmış hem de parmağımı kesmiştim.

Artık hangi manda kapıyı öyle açtıysa onu alkışlıyordum.Kesik parmağımı tutarak arkamı dönünce gerçekten bir mandanın kapıyı açtığı kanaatine vardım.Pamir öküzü uyku mahmuru gözleriyle ilk bana baktı sonra tavaya sonra da elime.

''Elin kanıyor'' dedi yanıma gelerek.

''Yok canım kanamıyordur.Kızsal döneminde o'' dedim Pamir'e alayla bakarak.Şaşkınca bana bakmaya başladı. ''Pamir niye öküzün trene baktığı gibi bakıyorsun? Parmağım senin yüzünden kanıyor bir yara bandı bul istersen'' dedim.

''Ben ne yaptım ya'' dedi bir anda.

''Öküz gibi kapıyı açınca korktum ve elimi kestim'' dedim.Çekmeceleri karıştırmaya başladı.

''Yara bandı yok burada,ne yapsak ki?'' dedi.Elini saçlarına götürüp karıştırdı.

''Off yandı yemek ya'' dedim tahta kaşıkla biberleri karıştırırken.