Hırsızım

31.Bölüm ''Abime dokunmana izin vermem!''

İstersen git barbie bebeklerle oyna ama gelip de benim duygularımla oynama,cici çocuk.

Resimdeki Kişi:Leo

Bu arada Whatsapp grubumuz zamanla artıyor,çok olmuş sayılmayız ama olsun.Kızların benden ufak bir ricası var.Rümeysa,Nazlı,Zehra ve Gizem.Bu bölümü onlara ithaf ediyorum.Diğer kızlar lütfen üzülmesinler.İthaf isteyenler yorumda belirtsinler.İyi Okumalar!

  Beni sevdiğini söyle yüzüme karşı
Sarılmandan daha çok ihtiyacım var buna
Sadece beni istediğini söyle, tek ihtiyacım olan bu
Kalbimi kırıyor hataların

Çünkü aşık olmak istemiyorum
Eğer denemek istemiyorsan
Ama düşünebildiğim tek şey
Bir ihtimal benim olman
Bebeğim, öyle görünüyor ki söyleyecek kelimelerimiz bitiyor
Ve aşk kayıp gidiyor

Sadece beni sevdiğini söyle bugünlüğüne
Ve bana zaman verme, çünkü aynı şey değil
Adımı söylediğinde yanan alevleri hissetmek istiyorum
Tutkunun kemiklerimin içine akmasını istiyorum
Damarlarımdaki kan gibi   

Şarkı biraz moralimi bozsa da pek aldırmadım.Onu unut,o yok artık.Yeni bir hayat,yeni bir sayfa ve o sayfalarda Savaş yer almayacak.Zaten o şuan Türkiye'de,muhtemelen okuldadır.Acaba okul formasının içinde yakışıklı mıdır? Saçlarını yine jölelemiş sakallarını kesmiş midir? Ne diyorum ben ya,bana ne ondan.Unut onu Duru,o yok hiç olmadı,hayatına hiç girmedi diye düşün.

Derin bir nefes aldım.Üzerimde siyah bir pileli etek vardı,dizlerimin birazcık üzerindeydi.Üstümde de beyaz bir gömlek vardı.Siyah kilotlu çorabımı giyip ayağıma uzun siyah çizmelerimi geçirdim.Gözlerime siyah bir kalem çekip rimel sürdüm ardından da dudaklarıma parlatıcımı.

O gün barda taktığım takma saçı başıma yerleştirdim.Saçlarım uzayana kadar bunu takacaktım.Bu okulumda kimse ne hasta olduğumu biliyorlardı ne de kel kaldığımı.Bu yüzden maskemi korumak zorundaydım.Güçlü kız maskemi.Sanki hiçbir şey değişmemiş,ben yıpranmamış,kalbim durmamış gibi.Yapabilirdim.Ya da yapamazdım,kim bilir.

Çantama bir defter bir kalem attıktan sonra telefonumla kulaklığımı ve paramı alarak odamdan çıktım.Saat sabahın yedisiydi.Annemlerin odasına girince annemin uyuduğunu babamın da gittiğini anladım.Kardeşim mışıl mışıl annemin yanında uyuyordu.Oy yerim.Umut'un başına öpücük kondurdum hala uyuyordu.Ses çıkarmadan odadan çıkıp aşağıya indim.Ablam montunu giyerken ağzında ısırarak tuttuğu elma vardı.Ona kıkırdadım bende mutfağa girerek bir elma aldım.Aç karın okula gitmek olmazdı.

''Günaydın,'' dedi ablam elmasından ısırmadan evvel.

''Günaydın,'' diyerek montumu giyindim.Çantamı koluma asarken elmadan bir ısırık aldım.Ablam ayakkabılarını giyerken ben kapıya çıktım.Elmamı yedikten sonra hava soğuk olduğundan ellerimi cebime soktum.Bize doğru gülümseyerek gelen Pamir'i görünce gülerek ona doğru koştum ve sarıldım.O da kollarını bana doladı.

''Günaydın papağan,'' dedikten sonra kapıyı kapatıp bize doğru gelen ablama baktı. ''Ve saz arkadaşları.'' Kıkırdadım ablamsa homurdanarak ''Hadi yürüyün,'' diyerek önden yürümeye başladı.Ablam önden yürümeye devam ederken abim bir kolunu omuzuma attı.

''Ablan dedemden daha huysuz,'' dedi sırıtarak.

''Normalde huysuz değildir.''

''Neyse papağan,söyle bakalım,gittiğimiz okulda güzel kızlar var mı?'' Karnına dirseğimi geçirince güldü. ''Ne?'' dedi sırıtırken.

''Var ama sana yok.''

''Niyeymiş?''

''Onlar ayılarla çıkmıyorlar da ondan.'' Abim homurdanırken bende gülümseyerek yürümeye devam ettim.Bizim okuldakiler ikiye ayrılırdı.Popülerle ve popülerlerin değişiyle ezikler.Ben popüler değildim ama ezik de değildim,ortalarda dolanıyordum.Okulun bahçesine girince popülerlerden arkadaşlarım olan Jasmin,Sue ve Rebecca beni görünce gözleri büyüdü ve gülümseyerek bana doğru koşmaya başladılar. Bende abimin kolunun altından çıkarak kızlara sarıldım.Biz mutluluk kucaklaşmamızı yaparken Jasmin Sue'yi dürtüp abimi işaret etti.