Hırsızım

2.Sezon/4.Bölüm ''Ben Seni Çok Sevdim''

  Lütfen Medyadaki şarkıyla dinleyin.Israrla belirtiyorum medyadaki şarkıyla dinleyin. Güntaç Özdemir- Benimle Yan.

Herkesin gitmek istediği ve yanında olmak istediği birileri var. Gecenin üçü, sabahın körü, hatta cehennemin dibinde olsa bile. Onlar, ulaşılmayacak kadar uzakta değiller aslında. Sadece yaklaşamayacak kadar mesafeliler. Çünkü hiçbir mesafe, "gel" sözü kadar yakın ve "git" sözü kadar uzak değildir.  

Karanlık satırlar mürekkebin izleriyle paragraflara bulanmıştı. Kırmızı mürekkebin üzerini iki kere çizmesi gibi kan kokuyordu satırlar. Gözlerimi gökyüzüne diktim. Hiç durmaksızın yağmur yağıyordu. Yine tek başımaydım. Üzerimde sadece ince beyaz bir elbise vardı. Suratıma damlayan yağmura şaşkınlık ve öfkeyle kaşlarımı çattım. Su;berrak değildi, saydam hiç değildi. Kan kokuyordu, bolca insanın içini kasvetle karartan, ölüm kokusu. Tüm yağmur damlacıkları kan akıtıyordu yeryüzüne, bu bildiğimiz su değildi, kanla karışmıştı. Üzerim kanla birleşmiş yağmur damlacıklarıyla şimdi bir cinayet işlemişim gibi bedenimi sarmalamıştı. Korkuyordum çünkü tek başıma, bu yalnız arazideydim. Hareket işlevimi kaybetmişim gibi öylece yürüyordum fakat kendim isteyerek ilerlemiyordum. Gözlerim ilerideki iki küçük çocuğa kaydı. Kelimeler boğazıma bir yumru gibi otururken yutkundum. Bu çocuklar ben ve Savaş'tı.

Beş yaşımızdaki hallerimize bakarken olacakları biliyordum. Birazdan teyzemle eniştem ölecekti, benim yüzümden. Kafamı araba sesinin olduğu yere çevirirken arabanın farları gözlerimi almıştı. Annemle babam gelmişti. Olduğumuz arazi ikiye ayrılmaya başladı.Şaşkınlık ve korkuyla geriye doğru adımlar atmaya başladım. Küçük Savaş ve ben sol tarafta kalırken annemle sağ tarafta kalmış ve arazi ortadan ikiye ayrılmıştı. Birbirlerine ulaşmanın imkanı yoktu artık. Kayalıklar mesafeyi açmaya başlayınca ağzımda kapaklanan çığlığımla arazinin ortasına düştüm. 

İnsanın tenini ürpertecek, kafayı yedirtecek kadar bir karanlık vardı. Ölüm sessizliği ortama başkanlık ederken kıpırdayamadım, bacak aralarımdan sıcak su yükselmeye başladı. Hareket edemiyordum, kapana sıkışmış gibiydim. Sıcak su bacaklarımı yakarken yine kan kokusu almaya başladım. Adım sesleri... Bir erkeğin ayak sesleri.

Tam karşımda elleri kanlı Savaş durunca korkuyla gözlerim irileşti, birini öldürmüştü. Korku dolu gözlerle bacaklarıma bakınca bende kendi bacaklarıma baktım. Gördüğüm şeyle kocaman bir çığlık atarken gözlerim aralandı. 

''Sakin ol, sakin ol güzelim. Ben yanındayım, geçti.'' Savaş'ın beni telkin edici sözleri beni rahatlatamazken kollarımı onun boynuna doladım. Arabadaydık ve o sürücü koltuğunda oturuyordu. Kolları belimi sarmalarken beni kendi kucağına çekti. Kabus görmüştüm. Yine kabus görmüştüm, ama bu diğerlerine nazaran daha korkunçtu. Savaş'ın hasret kaldığım kokusunu içime çekerken başımı göğsüne yasladım. Kasları belirginleşmişti,eskisine nazaran daha fazla kas yaptığı ortaydı. Bir çocuk gibi ağlarken saçlarımı okşamaya başladı. Saçıma dudaklarına bastırırken hala yaşlar gözlerimden akıyordu. ''Sakin ol. Ben yanındayım. Kabus mu gördün?'' Başımla onu onayladım. 

Kaşlarım gördüğüm rüya nedeniyle istemsiz çatılırken ellerimi göğsünden çektim. ''Ne gördün?'' diye sordu. ''Anlat bana.'' Yine ağlayacak duruma gelmiştim. Suratımı acıyla ekşitirken gözlerimi ovaladım. ''Anlatacağım fakat önce seni birileriyle tanıştırmam lazım,'' dedim. 

Başımı kaldırıp denizi andıran masmavi gözlerine baktım. O da bana bakıyordu, kaşları çatılmış bir halde. ''Kiminle?'' diye sordu. Kucağında doğruldum ve elimi hafifçe kaldırıp yanaklarına koydum. Doya doya o sert çehresine bakabilmek ne kadar güzeldi, ne kadar muhteşem bir histi. Gözlerimin içi gülerken dudaklarımı çenesinin altına getirip küçük bir buse kondurdum. Yaşlar gözlerime bakarken dudaklarımı geri çekmedim aksine tek tek tüm boynunu öpmeye başladım. Adem elması hareket ederken yutkundu ve dudakları aralandı. Belimi tutuşu sertleşmişti fakat tek bir söz bile etmiyordu. Daha beni tanımıyordu bile.