Hırsızım

25.Bölüm ''Seninle Hep Mutlu''

Özlemek kolay; karşındakine bunu anlatmaya gelince başlıyor mesele.  

Enis'in Ağzından

Hayatımda hiçbir zaman ne anne ne de baba sevgisi görmemiştim.Nasıl bir duygu olduğunu bile bilmiyordum,yıllar sonra bir annemin olduğunu bilmek benim için çok zordu.19 senedir bir annemin olduğunu bile bilmiyordum,hiç mezarına bile gitmemiştim.Ve tam karşımda tüm herkesin toprak attığı mezar benim annemin mezarıydı.Benim annemin kalbi hastaneye götürülürken bu acıya dayanamamış ve gözlerini hayata yummuştu.Acı çekmek istemiyordum.Neden ağlıyordum ki,yıllar sonra karşıma çıkıp ''annenim'' diyen kadın için?

Beni kapının önüne bırakıp terk edende oydu.Bir kere bile aramayan kadın,yanımda bir anne varlığını hissettirmeyen kadın oydu işte.Neden ağlıyordum peki? Neden canım çok acıyordu? Bir iki adım atıp abimin elinden küreği aldım.Ne kadar bana annelik yapmasa da o benim annemdi,biyolojik öz annem.Küreği toprağa daldırdım ve annemin toprağın altında yatan bembeyaz kefenler içerisindeki bedenine toprağı attım.Gözümden durmayı bilmeyen yaşlar akıyor ve daha çok canımı acıtıyordu;ağlamaktan nefret ediyordum.

Kolumla gözümü sildim.Bu yağmur içimi karartmak için mi çok yağıyordu bugün? Artık toprak atacak gücüm kalmamıştı ve bunu anlayan abim elini omzuma koyup ovaladı ve elimden küreği geri aldı.O benim annemdi,ne kadar annem değil desem de.Kaza benim yüzümden olmuştu,kendimden nefret ediyordum.Benim peşimden koşarken o lanet araba çarpmıştı ona.Ne vardı o kadar koşacak be annem.Anne demek bile ağzıma yabancı geliyordu.İşte,dedi iç sesim..işte artık hem bir annen hem de bir mezarı var.Tüm herkes buradaydı,bizimkiler yanındayım der gibi omzumu sıvazlıyordu.

Kendimi içinden kurtulamayacak bok çukurunda gibi hissediyordum.Başım eğikti,nasıl davranılır bu durumda hiçbir fikrim yoktu.Öz olmayan ailemin yanında öz annemin cenaze törenindeydik.Avucumu gözlerime getirdim ve ovalayarak sildim sonra da burnumu çektim.Böyle olacağını hiç düşünmemiştim.Tüm insanlar sırayla başın sağ olsun diyerek uzaklaşıyorlardı.Başım yine eğikti,kimse beni ağlarken görsün istemiyordum.Bizimkiler de gitmeye başlayınca abim omzumu sıktı.

''Haydi gel.''Başımı kaldırıp ona baktım.O da üzgün görünüyordu,dudaklarımı araladım.

''Ben burada durmak istiyorum,siz gidin.''

''Emin misin?'' diye sordu.İyi olup olmadığımı merak ediyordu.

''Eminim,siz gidin.'' dedim tekrardan.Abim de yanımdan uzaklaşınca yavaşça arkamı döndüm.Uzunca,hem de çok uzunca annemin mezarına baktım.Yağmur dur durak bilmiyordu,şakır şakır yağıyordu.Üzerim şimdiden sırılsıklamdı.Küçük küçük adımlar atarak annemin mezarına yaklaştım,nasıl konuşacaktım ki onunla.Yaşarken yüzüne dahi bakmadığım annemin ölüsüyle nasıl konuşacaktım? Islak olmasını umursamadan yere oturdum ve ıslak toprağına dokundum.

''Bana kızgın mısın?'' diye sordum dudaklarımı dişlerken.Sanki gerçekten karşımda beni görüyormuş gibi,benim ağlamamı hissetmesin diye ağlamamaya çalışıyordum.Ağlamamı duysun istemiyordum.Ona anne demek istiyordum.Bir kere bile yüzüne karşı annem diyememiştim.Şimdi diyecektim,beni duyduğunu zannettiğim ölü bedenine. ''Anne..annem.Bana kızgın mısın?''

''Özür dilerim,ölmenin suçlusu benim.Benim yüzümden sen bu yerde yatıyorsun.Neden koştun ki peşimden be anne? Tam 19 senedir nasıl olduğunu hiç düşünmediğin evladının peşinden neden koştun anne? Neden durmadın? Ben seni annem olarak istemezken neden koştun peşimden? Neden hiç beni aramadın? İki sokak uzağımdayken neden hiç bir kere yanıma gelmedin? Bana bir kez olsun neden sarılmadın,neden kendinden beni mahrum ettin annem.Tek istediğim senden,bana sarılmandı.O gün bana sarılsaydın ben çekip gitmezdim be annem.Bir kere anne duygusunu hissetmedim ben,bırakıp gittin beni.Canım acıyor biliyor musun? Annemin yaşadığını birkaç gün evvel öğrendim ve dün de ölüsünü gördüm.Bu canımı acıtıyor,benim yüzümden ölmen,karşıma geçip ben senin annenim demen,beni arayıp sormaman.Canım acıyor anne,hiç bu kadar üzülmemiştim ben.Hiçbir kadın için ağlamadım ben ve ilk defa anne senin için ağlıyorum.Beni bırakıp gitmen canımı yakıyor,sana bir kez olsun sarılamadan seni öpemeden ölmen canımı acıtıyor.Bende bir tane bile fotoğrafın yok,kimin fotoğrafına sarılıp ağlayacağım ben şimdi?'' Kolumun tersiyle gözyaşlarımı sildim.Tek istediğim bu söylediklerimi duymasıydı.Elim toprağında iken avuçlarımla toprağı sıktım ve burnuma yaklaştırdım.Bu toprak annem koksun isterdim,o koksun.Toprağı avuçlarımdan attım.