Hırsızım

13.Bölüm ''Gizemli Çocuk''

Resimdeki Kişi Enis

İnsanın neresi ağrırsa "canı" oradadır derler, Kalbim ağrıyor orada mısın ?..

Şuan tam anlamıyla durgundum.Sessiz ve düşünceliydim.Bugünün doğum günüm olmasına rağmen mutlu olamıyordum.Kendimi bir türlü affedemiyordum.Pamir sürekli ''anneme benziyorsun'' derken,hafızası son bir ay olan hiçbir şeyi hatırlamazken ben mutlu olamıyordum.Red Blood'un bugün kim olduğunu öğrenecek olmam bile beni tamamen mutlu edemiyordu.Onun nasıl biri olduğunu merak ediyordum.Onu görmesem bile seviyordum,hoşlanıyordum.Onu kedisinden bile kıskanmıştım.Onu görüp,o suratına bakmak istiyordum.Bana seni seviyorum diyen adamı deli gibi öpmek istiyordum.Ona sarılmak hiç bilmediğim kokusunu içime çekmek istiyordum.Ona karşı saf bir aşık olsam da kalbimde saf bir korku da vardı.Ya beni kandırıyorsa,duygularımla oynuyorsa...İşte o zaman kahrolurdum.Pılımı pırtımı toplar annemlerin yanına giderdim.Yapardım yani..

Bütün herkes Egemen dayımlarda toplanacaktı.Yani hepimiz öyle kararlaştırmış okuldan izin alıp bugün gitmemiştik.Ablam yine marifetlerini göstererek bana büyük bir doğum günü pastası yapacağını söylemişti ve aşağıda yapıyordu da.Kızlar ablama yardım ediyor,masaya bir şeyler taşıyordu,erkeklerse etrafı süslüyor birkaçı içecek almaya gitmişti.Bense misafir odasında bavulumu karıştırarak ne giysem diye düşünüyordum.Bugün gösterişli olmak istiyordum.Valizimde ki elbiselerim gösterişli değildi,hep günlük kıyafet ve birkaç sade elbise bulunuyordu.Oflayarak elimi saçlarıma daldırdım.Ne giyecektim?

Elime aldığım her kıyafete bakarak ''Bu olmaz'' diyerek bir köşeye fırlatıyordum.Kapım çalınca ''Gel!'' diye bağırdım.Gerçekten bunalmıştım.Arkamı dönüp elinde pembe bir kutuyla gelen Pera'ya baktım.Elindeki kutuyu bana uzattı.Kutuyu elime alıp ''Bu ne?'' diye sordum.

''Bilmiyorum ki.Biraz evvel biri zile bastı,açtığımızda bu kutu duruyordu.Senin ismin yazıyor kutuda.'' 

Kutunun içindekini merak ederek açtım ve keşke açmaz olaydım.Aşık olduğum gizemli çocuğun bana ilk mesajında sevgilime hangi elbiseyi alsam diye attığı fotoğraflar arasından seçtiğim beyaz taşlı elbiseyi bana göndermişti.Evimin adresini nereden biliyordu ki?

Mini taşlı bir elbiseydi.Arkası V yakaydı.İnce,beyaz askıları vardı.Benim bedenimi bile biliyordu.

''Çok güzel'' dedi Pera. ''Acaba kim göndermiş?''

''Bende çok beğendim.Pera çıkar mısın giyineceğim?'' dedim Peraya dönerek.Kafasıyla onaylayıp odadan çıkınca hemen elbiseyi yatağın üstüne koydum.Hemen makyaj çantamı çıkarıp dumanlı bir göz makyajı yapıp kırmızı bir ruj sürdüm.Saçlarımı maşayla dalga haline getirip serbest bıraktım.Üzerimde ne varsa çıkarıp elbiseyi giydim.Bana tam gelmişti ve çok yakışmıştı.Vücudumun tüm hatları belli oluyordu.Beyaz topuklu ayakkabılarımı giyinip aşağıya indim.

İlk beni gören üzerinde beyaz bir t-shirt olan Enis dayım ıslık öttürdü. ''Vay bizim çukur yanağa bak,kızım sen kime çektin?'' 

''Annemin kızıyım ben dayıcım.Hem güzelim hem asi ona göre yani..'' gülerek diyerek bana kollarını açmış olan dayıma sarıldım.Dayım başımdan öptü. ''Çok güzel olmuşsun.''

''Teşekkür ederim dayıların en centilmeni.'' Dayımın yanından ayrılıp ablamların yanına gittim.Ablam çoktan giyinmiş pastasının üstüne çikolata parçaları koyuyordu.Ella ve Pera bana ''Doğum günün kutlu olsun'' diyerek sarıldılar.Onlardan ayrılıp ablama sarıldım.

''Nasıl olmuş pastam,doğum günü kızı?''

''Sen yaparsın da güzel olmaz mı ablam.Harika olmuş'' diyerek yanaklarından öptüm.