Hırsızım

34.Bölüm ''Sadece sev yeter''

  Çok dengesizsin, dedi.. Sol tarafıma çok yüklendin ondandır, dedim. .

Bazen hayat koca bir okyanustu.O hırçın dalgaları üzüntülerdi,kavgalardı.Durgunluğu,sakinliğimizdi. Berraklığı sevgimizdi.Biz insanlarda içinde yaşayan balıklar gibiydik.Hayat bir dalga misali bizi nereye sürüklerse oraya gidiyorduk.Karşımızda bir çok hırçın dalgalar,kayalar,taşlar çıkıyordu ama yılmıyorduk.Durgunluğumuz içimizde kopan fırtınaların gizleniş şekliydi.Sükunetimizi yeri gelince koruduk yeri gelince biz de dalgalar gibi hırçınlaştık.Ama o berraklık hiç yok olmadı.O sevgiyi hiçbir dalga sürükleyemedi.Başka limanlara sürüklendik,çok başka hayatlara adım attık ve hala da adım atıyoruz.Çünkü bir umudumuz var.Bir liman yıkılır yeni bir limana sürükleniriz.Hayat böyledir.

Aradan geçen iki ayın ardından adam aynanın karşısında tıraş köpüğünü yanaklarına sürmüş ve sakallarını dikkatlice kesiyordu. Adam işine odaklanmış büyük bir ciddiyetle işini yaparken kadın kapıya yaslanmış,kırmızı geceliğiyle sevgilisini izliyordu.Adamın tişörtsüz göğsüne ve karın kaslarına bakıp derin bir nefes çekti kadın.Bu adama hiç doyamıyordu.Adam dikkatlice yanağındaki sakalları keserken bir an gözü kapıya kaydı ve korkudan sıçrayınca jilet yanağını kesti.Adam acıyla inleyince jileti lavaboya koydu ve yanağına dokundu.

Kadın hemen sevgilisinin yanına gidip korkarak elini çenesine koyup kendisine çevirdi. ''Özür dilerim.Korkuttum mu?'' Adam o an iki ay önce sevdiği kadının cansız bedenini nasıl hayata döndürdüğünü anımsadı.O gün aklına gelince içi bir sıkıntıyla dolarken,sevdiği kadının yanında olması onu mutlu ediyor,huzurlu olmasını sağlıyordu.Kadın ellerini narince sevdiği adamın suratınca gezdirirken ''Çok acıyor mu?'' diye sordu.Adam onun gözlerine mühürlenmiş bakarken kadın adamın sessizliği karşısında gözlerini adamın yanağından çekip adamın gözlerine odaklandı.

''Acımıyor,'' dedi adam,sevdiği kadına büyülenmiş gibi bakarken. ''Ama öpersen geçer.'' Kadın gülümseyerek adamın yanağına bir buse kondurdu.Adamın eli direk kadının beline gidip sıkıca sahiplendi. ''Geçti mi?'' diye sordu kadın,tekrar oraya bir buse kondururken.Adam iri ellerini kadının pürüzsüz çehresine koydu ve kadının dudaklarını aynı gözleriyle yaptığı gibi birbirine mühürlendi.

Her sabah bu kadını öpmek,ondan öpücük almak,adamın hoşuna gidiyordu.Kadının elleri adamın köpüklü yanağına gitti.Onlar dudaklarını sömürürlerken küçük bebek Ela,çoktan uyanmış etrafa göz gezdiriyordu.Birden ağlamaya başlayınca kadın telaşlandı ve öpücüğü sonlandırmak istercesine adamdan uzaklaşınca adam izin vermedi ve kadını daha sıkı kavradı.Dudakları birbirlerine değerken konuştu adam. ''Birazdan susar.''

''Ağlamasına dayanamıyorum Pusat.Sanki canımdan can kopuyormuş gibi.'' Adam bebeğinin daha fazla ağlamasıyla kadının dudağına son kez bir öpücük kondurdu. ''Yine ne istiyor kızımız bakalım?'' dedi adam.Kadın gülümsedi ve banyodan çıkmadan evvel ellerini havluya sildikten sonra banyodan çıkıp bebeklerinin odasına girdi.Bebek annesinin gülümseyen suretini görünce ağlaması sustu.

''Annecim,'' dedi Ella bebeğini kucağına alırken.Bebeğinin kokusunu içine çektikten sonra yanağından öptü. ''Uyanmış mı benim,küçük prensesim.Uyanmış mı annesinin cennet kokulusu.'' Pusat sakallarını keserken Ella'nın kızlarına söylediği sözlerini duyup daha da mutlu oluyorlardı.Tam iki buçuk ay sonra okullar kapanıyordu ve ikisi de mezuniyet olduktan bir ay sonra evleneceklerdi.Düğün tarihlerini bile belirlemiş gün almışlardı.

Bu karara hem Ella'nın hemde Pusat'ın ailesi izin vermemişlerdi.Hatta kızlarının yoğun bakımda olduğunu ve bir bebeği dünyaya getirdiğini öğrenen ailesi şok olmuş,Pusat'ın ailesiyle kavga etmişlerdi.İki aile bir çatışma içerisindeyken ikisi de torunlarını görünce bir yumuşama olsa da yine de izin vermemiş hatta Pusat'ı Ella'dan uzak tutmaya çalışmışlardı.Pusat'sa sevdiği kadından ne olursa olsun ayrılmamış,her gün bebeğinin küvez de oluşunu görerek umutla sevdiği kadının ve bebeğinin iyileşmesini beklemişti.