Hırsızım

18.Bölüm ''Pişmanlık''

Destan'ın Pusat'dan ayrıldığı Akşam Olanlar.Genel olarak yazılmıştır.

Pusat duşa kabinden çıktıktan sonra aynanın karşısına geçti.Dolaptan jöle çıkarıp ıslak saçlarına sürmeye başladı.Saçları istediği gibi olunca parfümünü alıp vücuduna sıktı.Bu parfümü ona Destan almıştı.Kokuyu içine çekti.Sevdiği kadına her zaman hasretti o.Bir senede her şeyi olmuştu.Onu görünce gözleri gülüyordu.Ne kadar asi,hırçın olsa da sevdiği kadına karşı her zaman anlayışlı ve yumuşaktı.Onun yanında kedi gibi uysal oluyordu.Onu sakinleştiren bir tek Destan'dı.Onun yokluğunu düşünmesi bile boğulduğu hissini veriyordu.

Banyodan çıktıktan sonra odasına girdi ve siyah kot pantolonunu,mavi gömleğini giydi.Gömleğinin kollarını kıvırdı.Komidinin üstünde duran saatini alıp sağ koluna taktı.Cep telefonunu aldıktan sonra odasından çıkıp merdivenlerden inmeye başladı.Kapıda ayakkabılarına ayağına geçirdikten sonra evden çıktı ve arabasına doğru yürümeye başladı.O an dikkatini arabanın üzerindeki mektup çekti.Arabasının yanına gelince mektubu aldı ve hemen açıp okumaya başladı.

''Yaklaşık 10 aya yakın benimlesin.Benim nasıl olduğumu,nasıl biri olduğumu bilmeden bana aşık oldun.Ya da istediğim gibi seni kendime aşık ettim.Şuan aklın karışık,şaşkınca kağıda bakıyorsun.Bu mektup benden sana kalan son şey.Bir daha ne karşına çıkacağım ne de arayıp soracağım.Beni hayatın boyunca bir daha bulamayacaksın.Benden ümidini kes çünkü ben mutlu olduğum adamla seni ve bu şehri terk ediyorum.Gözlerini bir kez olsun açıp etrafa baksaydın kardeşinin de benden hoşlandığını fark ederdin.Ama hemen öfkelenme kardeşinle kaçmıyorum ama ona da veda ettim.O kadar bana aşık o kadar çevreye körsün ki,Duru'nun doğru söylediğini anlamadın.Kuzenin haklıydı hem de her lafında.Ben Azman'a aşığım Pusat.Sana hiçbir zaman aşık olmadım.Senden tek istediğim benden uzak dur,çünkü ben öyle yapacağım.Elveda gözü aşktan başka hiçbir şey görmeyen salak! Görüşmemek üzere.''         -Destan

Pusat'ın gözlerinden yaşlar akarken kağıdı buruşturup bir kenara fırlattı ve bağırıp arabasının kaputuna bir yumruk attı.Siniri geçmiyordu,öfkesi dinmiyordu.Sevip aşık olduğu kadın baştan beri onunla oyun oynamıştı.Seviyorum lafları yalandı.Özenle jölelediği saçlarını eliyle karıştırdı.Nefes alamıyormuş gibi hissediyordu.Erkek adam ağlamaz lafları saçmaydı.Seven adam aşık olduğu kadın için küçük bir çocuk gibi ağlardı.Yere çömelip tekerliğin kenarına oturup sırtını arabaya verdi.Bir dizini kendine çekti ve ağlamaya devam etti.Nasıl da anlamamıştı hiçbir şeyi.Nasılda Duru'ya inanmamıştı.

Yerden kalktıktan sonra göz yaşlarını sildi ve cebinden arabanın anahtarını çıkarıp arabaya bindi.Sinirden çenesi seğiriyordu.Birini öldürmek,parçalamak istiyordu.O Azman piçini ölesiye dövmek istiyordu.Arabayı doğru basket sahasına sürdü.İlk önce kardeşiyle konuşmalıydı.Ya da yumruklarını onun üstünde konuşturmalıydı.Arabadan indikten sonra kapıyı sertçe kapattı.

Uras,Pamir,Burak Can ve birkaç kişi açık basket sahasında basketbol oynuyordu.Pusat tüm siniriyle Uras'a doğru yürüdü ve yumruğu tam yüzünün ortasına indirdi.Uras dengesini kaybetse de yere düşmedi ve o da tüm birikmiş siniriyle kendisinden birkaç dakika evvel önce doğmuş olan abisinin suratına bir yumruk indirdi.Burak Can ve Pamir ikisini ayırmaya çalışıyorlardı ama ikisi de saldırgan bir jaguar gibi birbirlerini parçalayacak hatta öldürecek durumdaydılar.

''Nasıl sevdiğim kadını seversin lan,ben senin kardeşinim nasıl aşık olduğum kadına yan gözle bakarsın pezevenk herif!''

''Bende onu seviyorum.Senin olması benimde olmayacağı anlamına gelmez.O beni seviyordu hem.''

''Terk etti lan beni.Bu şehri terk edip gitti,sen hala beni seviyor de.Azman'ı seviyormuş lan.''

''Nasıl?'' dedi şaşkınca Uras.