Hırsızım

2.Sezon/3.Bölüm ''Bana İnan''

Bir daha hiçbir şey eskisi gibi olmayacak.Çünkü sen yoksun.

Gözlerimi bizimkilere çevirip baktım.Cidden bunu yapacaklar mıydı? Uras tereddütlü bir şekilde bize baktı ve yutkundu. "Böyle bir şeyi yapmak istemiyorum.Anlamıyor musunuz lan,rezil olacağım tüm millete." Herkes kahkaha atarken Uras yine çattı kaşlarını. "Yapmıyorum anasını satayım.Yapmıyorum."

"Oğlum saçmalama lan," dedi dayım,alttan alttan gülerken. "Sadece bir şaka,kim senin olduğunu bilecek ki? Zaten sesini değiştireceksin.Hadi be,yap lan şunu." Uras tereddütle hepimize bakarken omuzlarını indirdi ve telefonun tuş kilidini açarken bir yandan da sinirle bize bakıyordu.Ah! Anlamadınız,değil mi? Şöyle anlatayım.Asya'yı yan odalardan birine koyduktan ve Nesrin'le Enis'in kısa bir tartışmasından hemen sonra Enis dayım ortamı yumuşatmak için doğruluk mu cesaretlik mi oynayalım demişti,herkes de kabul etmişti.

Şişe Uras'la ablama gelince Uras cesaretlik demiş ablamda o zaman rast gele bir numara çevir ve o kişiyle konuş demişti,sesini kız sesine çevirerek tabi ki.Uras'da buna sinirleniyordu işte.Rastgele bir numara çevirirken telefonu hoparlöre aldı ve boğazını temizledi.

''Anam avradım olsun hepinizi bu konuşmadan sonra öldüreceğim,'' dedi Uras sinirle. ''Özellikle de seni Kamelya.'' Herkes gülerken Uras'ın rastgele çevirdiği numaradaki kişi telefonu açtı.

''Alo?'' dedi uyku sersemi sinirli bir adam. ''Kimsiniz?''

''Alo?'' yaptı Uras sesini kız sesine çevrirken. ''Ben Süleyman beyi aramıştım.Siz misiniz?'' Hepimiz Uras'ın sesine sessizce gülerken adam şaşkınlıkla homurdandı.

''Diyelim ben Süleyman'ım,sen kimsin?'' dedi sinirle.Uras gülecek gibi oldu ama sonra kendini toparladı.

''Neden bu kadar kızdınız beyfendiciğim,konuşuyoruz şurada ayol.''

''Ayoluna başlatma ulan.Saat gecenin ikisi.Sen beni bırak sen kimsin?''

''Ben eben.'' dedi Uras.Hepimizin ağzından kahkaha koparken Uras konuştu. ''Yıllar sonra doğurttuğum Sülo'mun sesini duyayım dedim,iyi etmemiş miyim yavrığğğm.'' Hepimizin gülmekten karnına ağrı girmişti.Uras sesini yaşlı bir nine gibi çıkarırken gülmemek elde değildi ki.Şivesini bile değiştiriyordu eşek herif.

''Sikerim ebemi!'' diye bağırdı adam sinirle. ''Ne ebesi lan,benim ebem öldü.''

''Ne zaman ölmüşüm ben,niye benim haberim yok?'' dedi Uras,rol icabı sinirle konuşurken. ''Yavrığğğm,siz beni gömmeyi unutmuşunuz.''

''Ya bir siktirin gidin.'' dedi adam. ''Yaşlı başlı ninesin gelmiş gecenin bir vakti sapık gibi beni arıyorsun.Yaşından utan.''

''Puuu!'' dedi Uras. ''Seni doğurttuğum güne yazıklar olsun Sülooo.Doğduğunda 9 kiloydun,9.Biliydim böyle olacağını.O kadar anana dedim şu çocuğa hamileyken sigara içme diye,biliydim böyle özürlü herifin teki olacağını.Seni öküz oğlu öküz.'' 

Sesi ve konuşması bizi bizden almıştı.Öyle bir gülüyorduk ki,karnımız ağrımız ağızlarımız gülmekten yorulmuştu.Adam telefonu suratın yüzüne sövdükten sonra kapatınca hepimiz kahkahalara boğulduk.

''Hahahah,ulan var ya koptum koptum,'' dedi Pusat gülerken.

''Biliydim biyli iliciğini.'' 

''Puahahhaha.''

''Çocuklar,'' dedi Ella kapının oradan gülerek. ''Lafınızı böldüm ama Asya uyanmış.'' Gülmem yavaş yavaş sönerken bizimkilere baktım.

''Onunla konuşmam lazım.'' Hepsi başıyla onaylarken ayağa kalktım ve derin bir nefes aldım.Hazırdım gerçekle yüzleşmeye,ne olacaksa olsundu.Elimle odanın kapısını aralarken gözüme sandalyeye bağlı çırpınan Asya takıldı.Elleri ve ayakları bağlı,ağzında da bant vardı.Sıkıntıyla nefesimi verirken Asya'nın yanına gidip ağzındaki bantı açmaya başladım.