Hunk Princess

HP†13: Mistaken (edited)

HunkPrincess#13: Mistaken

†•†•†

†Renz†

Isang buwan ang ang matuling lumipas, napag-alaman kong ang abbebriated na SCU ay nangangahulugang Supernatural & Creatures University.

At sa nakalipas na isang buwan dala ko ang napakalaking problema.

Nagpunta si mama sa apartment ko. Ipinagtaka ko iyon dahil sa wala pa naman akong ginagawang kabalastugan.

But things were worser than I thought...

"Ma? Anong ibig mong sabihing hindi niyo anak? Are you joking with me because I am an unobedient daughter? Stop it!" singhal ko.

She just had her natural face. As if she's not feeling anything at all!

"Natagpuan ka lang namin sa harap ng gate ng gabing iyon. Naliligo sa dugo ang paslit mong katawan gayong wala ka namang sugat o pilat. Nag-alala kami ng asawa ko at dinala ka sa pinakamalapit na ospital. You're very healthy and the hospital discharge you early. Napag-isip-isip kong ampunin ka dahil wala naman akong anak. Hindi ko kayang bigyan ng anak ang kinikilala mong papa," mahabang panimula niya.

"But a month later, a black envelope with the mark of bloody red rose appeared. It says to take good care of you and raise like a normal human."

Napatanga ako. "You mean.. you know what I am?"

Hindi niya sinagot ang tanong ko. Bagkus ay iniabot ang itim na sobre. "The information is in this."

Nag-aalangang inabot ko ang sobre. May pulang rosas na nakaguhit sa maarteng paraan.

"Mamaya mo na basahin. Hindi pa ako tapos. Nakilala ko si Dia at Vlad; Media Vlood and Vladimir Vlood. You're real mother is a pureblooded vampire while your father is a legendary royal element's decendant. Hindi na kami nag-abala pang alamin kung "ano" sila. Basta ang napagkasunduan namin ay sa amin ka muna habang hindi pa dumarating ang sinasabi nilang tamang oras. Hahayaan ka muna nilang lumaki ng parang isang normal na tao hanggang ika-labingwalong taong kaarawan mo."

Tumango-tango na lang ako. Hinihigit ang hininga. Ang tagal kong itinago ang sikreto ko sa kanila, iyon pala, ako pa ang huling makakaalam sa amin na bampira ako.

"We love you. We, your poster parents, always have. Hindi lang namin maipakita at maiparamdam nang lumaki ka na. Isipin pa lang na darating din ang panahong aalis ka ay napakasakit. Ang pangungulila ay hindi mapapalitan lalo kapag nalaman mo totoo. Pero, nakakatuwa ang panahong napapangiti ka namin noong maliit ka pa."

Yumuko ako. Hindi ko mapigilan ang mga luhang gustong mag-alpasan. Hindi ko man maalala, I know her words when they were lies or truth.

Mula sa salaming coffee table, nakita kong naging kulay pula ang mga mata ko.

"Mauuna na ako. Mula ngayon, dito mo matatagpuan ang dapat mong malaman. You're parents owned this school."