Perfects

Een onverwachte wending

Lysander p.o.v.~

Dat was Aurelia. Ik herken haar ogen uit duizenden. Al zou je haar in een menigte van een miljoen man zetten, dan nog kon ik haar er zo uit pikken. Ze zwaaide naar mij, zoals ze vroeger altijd deed. Wist vader hiervan? Wist Damian hiervan af?! Een enorme knal deed mij wegkijken van het portaal waar zij doorheen verdwenen was en mijn ogen focuste zich op Samuel. De laatst overgebleven mormels hoefden wij zelf niet eens meer uit te schakelen. Samuel was ze voor ons aan het opruimen. Die mormels hebben zelfs de Lycans zover gekregen te vechten, wat een hele prestatie was moest ik zelf toegeven. 'Iedereen richting het Noorden! Rael en de anderen zullen jullie daar opwachten, dan kunnen we naar de andere schuilplaatsen.' Ik gaf het bevel, maar iedereen leek te aarzelen. We moesten opschieten zodat wij als verrassing komen. Zij weten nog niet dat wij elke schuilplaats van hen hebben onderschept en een grote verrassing voor hen te wachten hebben staan.

Hun ogen bleven hangen op de mormel die ik zo nodig moest markeren, en ik zuchtte licht terwijl ik mij bij Oliver voegde. Zijn gedrag gaf mij hoofdpijn maar doordat wij Samuel gemarkeerd hebben, hebben wij een groot probleem. Ik weet niet wat Aurelia haar plan was, en waarom ze mij niet eerder is komen opzoeken. Misschien verbeelde ik haar mij toch niet op het feest en was ze daar echt. Waarom is ze niet eerder naar mij toe gekomen? Waarom- Ik wreef over mijn slapen en probeerde mij te concentreren op 1 ding tegelijk. Daarbovenop ben ik eerste in lijn tot de troon. Het hoort mij niet te boeien waarom zij niet naar mij is gekomen. Zie je wat er van komt als je andere rassen met elkaar laat communiceren. Ik wist niet of dit haar plan was, maar daar ga ik nog wel achter komen. Eerst Samuel normaal krijgen. Alleen was er iets anders aan hem.

Een paar dagen geleden voelde Oliver en ik ons niet lekker en na een paar uur ging er een enorme kracht door ons heen. Alsof de godin ons sterker had gemaakt dan wij al waren. Oliver en ik zette onze verschillen weg en testte onze krachten uit, en wij hallucineerden niet. Vader vertelde ons dat het waarschijnlijk kwam door Samuel en zijn krachten die steeds sterker worden hoe ouder hij wordt. 'Wat is het plan?' Vroeg Oliver mij en ik twijfelde. Iets vertelde mij Samuel eens en voor altijd uit te schakelen. Hij is een Yorkun Mjéjer en zal het toch niet overleven tot na zijn 22ste. Ik weet niet of onze markeringen nog effect zullen hebben op zijn levensduur, maar dat moesten wij nog te zien krijgen. Al zou hij het overleven tot zijn 22ste, zal hij elke dag meer zijn gezonde verstand verliezen en uiteindelijk, zoals hij nu ook al doet, alles wat beweegt en leeft vernietigen.

Een demonisch laag geschreeuw gevolgd met een enorme puls van kracht dat ons naar achteren blies vertelde mij dat ik snel een keuze moest maken. 'Hij is zichzelf aan het kapot maken vanbinnen.' Merkte Oliver op, en zijn bezorgde gezicht irriteerde mij maar ik liet het gaan. Samuel zijn ogen keken mij recht aan en tot mijn verbazing glimlachte hij. 'Hij gaat aanvallen!' Waarschuwde Oliver. 'Waar zijn jullie zo bang voor grote broers, het is Samuel maar. Ian, laten we aan onze broers laten zien hoe ze kleine Sammie moeten neerhalen.' Sam was niet zoals hij normaal was, hij was anders. Dit is niet wat er altijd met hem gebeurde als zijn kracht hem overnam. Dit was anders. Voordat ik Dimitri en Damian kon tegenhouden snelde ze zijn richting al op. Samuel bleef staan totdat ze niet een meter van hem verwijderd waren en verdween compleet vanuit het zicht.

'Wat de-?!' Oliver keek in shock toe hoe Samuel in een flits achter Dimitri verscheen, hem bij zijn arm pakte en wegsmeet de grond in. De grond werd door midden gespleten en grondstukken vlogen overal. Adeya kwam in beweging maar vader stopte haar wat verstandig was. Zij ging dit al helemaal niet aankunnen. Damian verscheen achter Samuel en ontweek de tentacles maar net die hem probeerden vast te grijpen. Dimitri kreeg zichzelf los en Damian verkocht Samuel een klap, maar Samuel bleef staan met een suffe glimlach op zijn gezicht. 'Is dit alles?' Daagde hij uit. Damian trok zijn mes en stak het zo in Samuel zijn buik die niet reageerde, alsof hij gevoelloos was in zijn lichaam. Dimitri stond op en veegde zijn kleren af met een verwilderde blik. Dit was niet de Samuel die wij kende, het leek wel alsof iets hem had overgenomen.