Perfects

Vervloekte ring

Sam boog snel en ik volgde hem. Mijn hart racete en ik hoopte voor ons twee dat hij niks gehoord had. Ik kon zijn ijsblauwe ogen op ons voelen en ik zag een lichte violet kleurige gloed de kamer vullen. Het leek ook de attentie van Seth te trekken en ik kon zien dat Sam zijn gezicht in pijn vertrok. 'Sta rechtop.' Eenmaal rechtop zag ik Seth naar de ring van Sam kijken. 'Wat is dat? Ik heb je dat nooit eerder zien dragen.' Sam beet even op zijn lip en keek zenuwachtig naar zijn ring. Zijn handen trilden en ik kon het koude zweet van zijn nek naar zijn rug zien rollen. 'Het is een ring die zijne koninklijke hoogheid Lysander aan me heeft gegeven.' Het was even doodstil en Seth ging voor ons staan. Hij kreeg een kleine grijns op zijn gezicht en ik kon zien dat Luca op zijn vader leek. 'Wat gebeurt er als ik je dwing hem af te trekken.' Sam keek hem met grote ogen aan, maar liet zijn ogen weer naar de grond zakken. 'Meester, ik kan dat helaas niet doen op bevel van zijne koninklijk-' 'Ik geloof dat zijne koninklijke hoogheid Lysander hier niet is, toch? Als ik de koninklijke familie elk minuut van mijn leven moest gehoorzamen dan zou ik niet zo succesvol zijn als dat ik nu ben.' Zijn ogen vielen even op mij en ik slikte. Hij leek totaal in zijn element en ik had het gevoel dat we niet zouden mogen vertrekken totdat hij zijn antwoorden had.

Hij stroopte de mouwen van zijn overhemd omhoog en deed zijn armen over elkaar heen. Hij had het boek nog in zijn hand en keek Sam aan. 'Momenteel ben ik je eigenaar, en sinds je een Perfect bent hoor je me te gehoorzamen.' Sam hief zijn hoofd en keek Seth met een koele expressie aan. 'Het spijt me, maar ik zal helaas tegen u in moeten gaan. Officieel gezien is Lady Catherine mijn officiële eigenaa-' Seth grinnikte licht en ik zou zweren dat ik zijn blauwe ogen zag gloeien. 'Samuel, moet ik mijn dochter hier naartoe brengen en haar vertellen wat jij bent.' Hij heeft het gehoord, hij heeft waarschijnlijk alles gehoord, en wij hadden hem niet eens opgemerkt. Sam leek na te denken over zijn opties en ik kon alleen in stilte toekijken. 'Meester Seth, ik kan niet tegen de bevelen van zijne koninklijke hoogheid in gaan. Als ik dat doe dan-' Hij kapte hem weer af. 'Dan wat? Zal hij je doden? Wie zegt dat ik dat nu niet kan doen? Of zal je dan je krachten tegen me gebruiken en terugvechten?' Zei hij vragend. Het leek alsof Sam geen optie had en ik haatte het dat ik hem niet kon helpen. Sam leek nog rustig ondanks dit alles en keek met een rustige blik naar Seth.

'Wat zal u doen als ik uw bevel zal blijven afwijzen?' Een grijns ontstond op Seth zijn gezicht en hij gooide het boek op tafel. Ik schrok omdat de knal harder klonk dan verwacht, en nam een klein stapje naar achteren. Hij wreef zijn handen tegen elkaar aan en weer leken zijn ogen te gloeien. Ik vroeg me af of ik de enige was die dit zag en keek naar Sam. Sam boog en zuchtte licht. 'Meester, ik kan de ring er niet af halen omdat zijne koninklijke hoogheid het zal merken.' Seth leek nog meer geïnteresseerd te raken. 'En hoe zou hij het moeten merken?' 'Het is een ring dat mijn krachten bindt. Ik kan door deze ring niet mijn kracht gebruiken en dat is ook de reden waarom ik u bijvoorbeeld niet opmerkte.' Seth ging voor Sam staan en keek op hem neer. 'Hoe krachtig ben je dat Lysander de moeite zou doen om jouw kracht te verzegelen. Wat nog interessanter is, is dat zij weten dat jij 1 van die mormels bent, maar ondanks dat hebben ze je gehouden als slaaf. Niet alleen dat, maar je bent ook nog een Perfect en ze leken je zelfs zo erg te vertrouwen om je weg te geven.' Sam was stil en Seth keek naar mij. 'Cecilia, jij bent toch niet 1 van die mormels, en waag niet tegen me te liegen.'

Ik boog snel. 'Nee Meester Seth, ik ben gewoon een normaal mens.' Hij keek me even aan alsof hij aan het uitzoeken was of ik loog of niet, maar gelukkig vestigde hij zijn aandacht weer op Sam. 'Ik zou wel eens met de prinsen willen praten over dit feit.' Sam beet op zijn lip en begon nerveus aan zijn ring te zitten. Sam zijn gezicht vertrok van de pijn en hij kreunde licht. Seth leek verward en keek weer naar de ring. 'Kan hij je nog steeds iets doen terwijl je zo ver weg bent?' Vroeg Seth. Sam knikte en beet op zijn lip om zijn kreunen van pijn tegen te houden. 'Hoe meer ik van jou hoor over de prinsen, hoe schaarser mijn kennis blijkt te zijn.' Seth beet op zijn lip en deed nadenkend zijn hand tegen zijn mond aan. 'De prinsen zijn dus waarschijnlijk krachtiger dan gedacht.' Mompelde hij. Hij kreeg een glimlach op zijn gezicht en keek ons aan. 'Jullie mogen gaan.' Sam en ik keken verward naar Seth, er was iets wat niet klopte. Waarom zou hij ons zomaar laten gaan?