Perfects

Unjustified pain

Cecilia's p.o.v~

De auto kwam langzaam tot stilstand voor het huis van de Cartwrights. Dimitri stapte meteen uit terwijl ik even een seconde nodig had om me voor te bereiden. 'Kom op Cecilia, we willen Luca niet de hele dag laten wachten.' Hoorde ik Dimitri op een veel te opgewekte toon zeggen. Ik stapte langzaam uit en hield de tas met mijn uniform stevig vast. Ik wist dat dit weer zou resulteren in mijn straf dus ik was niet zo nerveus, alleen had ik geen zin in nog een ruzie tussen Luca en Dimitri. Dimitri houdt ervan om Luca te irriteren, het gaf hem op de een of andere manier rust, maar de vorige keer liep het uit de hand. Ik heb het gevoel dat het ditmaal ook zo zou gaan. We liepen het huis in en Isaac zijn bruine ogen keken me geschrokken aan. 'Cecilia?' Zei hij onzeker en daarna vielen zijn ogen op Dimitri waarvoor hij boog. 'Meester Seth en Lady Celeste zijn niet aanwezig, uwe koninklijke hoogheid.' Zei Isaac. 'Ik ben hier niet voor hun. Ik ruik hem al.' Luca verscheen boven aan de trap en zijn blauwe ogen vielen meteen op de mijne. Ik slikte uit angst en verlaagde mijn blik.

'Ik dacht al dat ik iets rook wat stonk, je bent precies op tijd Luca.' Luca liep zonder enig geluid te maken de trap af en ging voor Dimitri staan. 'Ik zie dat je mijn slaaf weer hebt gebruikt voor 1 van je... Ik weet niet wat je hiermee wou bereiken Dimitri.' Dimitri keek hem in stilte aan en zuchtte teleurgesteld. 'Ik dacht dat je wat bozer zou reageren. Kom op entertain me een beetje Luca.' Dimitri ging achter me staan en deed zijn armen om me heen. Ik zag dat Luca zichzelf tegenhield om niet te barsten van woede. 'Ik ben niet 1 van je slaven of van lagere klasse om jou te gaan entertainen Dimitri. Laat haar gaan en verdwijn.' Dimitri grinnikte en dat ging over op een lach. Mijn ogen schoven op Isaac die zich duidelijk ongemakkelijk voelde door Dimitri's lach. 'Waar lach je om? Ik ben bloedserieus.' 'Hahahahaha! Je bent zo hilarisch als je serieus bent. Mij? Wegsturen? Schattig. Vind je niet Cecilia?' Hij deed zijn armen van me af en verlaagde zich tot mijn lengte. 'Vindt je niet?' Vroeg zijn koude zachte stem die tegen mijn nek aankwam en rillingen over mijn lijf zond.

'Kijk Lucaatje aan terwijl je antwoord geeft.' Beval hij. Aarzelend ontmoette mijn ogen de donkerblauwe ogen van Luca waar een storm leek te broeien. Als ik tegen Dimitri inging dan ging het paleis een grotere hel worden dan het al was, en als ik tegen Luca inging dan zie ik morgen waarschijnlijk niet meer. Ik liet een bibberige zucht en slikte. 'Nee, uwe koninklijke hoogheid.' Zei ik vastberaden, maar ik kon de angst in mijn stem horen. Ik verlaagde snel mijn blik en Dimitri klikte zijn tong.  'Jij ook al niet? Ongehoorzaam je nou een prins?' 'Ze gehoorzaamt haar eigenaar. Laat haar met rust Dimitri, ik heb geen zin in die spelletjes van je.' Zei Luca op een abnormale kalme toon. 'Zo, Luca. Heb je net ballen zitten kweken boven. Waar komt dit vandaan?' Een hele kleine frons ontstond op het voorhoofd van Luca en dat gebeurde alleen als hij boos was. Ik wou een stap naar achter zetten, maar was vergeten dat Dimitri achter me stond. Dus het zag eruit alsof ik tegen hem aan leunde.

Een geamuseerde lach ontsnapte uit Dimitri zijn lippen en hij trok me tegen hem aan. Hij groef zijn gezicht in mijn nek en keek over mijn schouder richting Luca. 'Ik wist niet dat je me zo graag wou Ce~ci~li~a~' Hij zei mijn naam op een zangerige toon wat herinneringen van vroeger deed opborrelen. Natuurlijk vatte Dimitri de stap naar achteren uit angst, op als iets sexueels of iets heel anders. 'H het spijt me uwe koninklijke hoogheid, ik wou alleen-' 'Shhh shhhshhhh. Stil maar klein hertje van me. Je hoeft je niet te verantwoorden. Als het erop aankomt willen alle vrouwen mij.' Ik voelde hem tegen mijn lichaam aan huiveren en zijn bibberige adem dat tegen mijn nek aankwam zond onaangename rillingen over mijn rug. 'Oliver heeft me echt aangestoken met zijn narcisme.' Hij grinnikte en zijn lippen vonden de huid van mijn nek. 'Ik heb zoveel dorst, wist je dat?' Zijn warme tong gleed over mijn huid wat kippenvel bij me deed opwekken.

Mijn ademhaling haperde en ik keek van hem weg. Mijn ogen ontmoette die van Luca die me zeiden mezelf weg te trekken uit zijn greep maar ik deed niets. Ik bleef staan en sloeg mijn ogen weer neer. 'Jij weet echt niet hoe je niet aan de bezittingen van anderen moet zitten.' Dimitri's zijn hoofd schoot omhoog en zijn groene ogen keken intimiderend in de van Luca. Luca daarentegen had een kleine arrogante glimlach op zijn gezicht. Alleen had hij niet door dat als hij Dimitri uitdaagde dat Dimitri geen grenzen heeft. Als je hem oprecht hebt boos gemaakt dan zal hij je nooit laten gaan, hij zal niet rusten totdat je je laatste adem uitblaast door zijn handen. Nobel of slaaf, maak Dimitri Ephriam niet boos. Dat heb ik maar al te goed onthouden door het helse jaar dat ik zijn slaaf ben geweest.