Perfects

Klein ongelukje

Cecilia p.o.v.~

Nadat Meester de vorige keer van mij gedronken had, leek hij niet meer van mij af te kunnen blijven. Gisteren werd ik de hele dag naar boven geroepen zodat hij van mij kon malen. Was het ook maar naar, want ik werd misselijk van het genot dat ik elke keer ervaarde. Doordat hij van mij is gaan drinken kreeg ik weer last van nachtmerries, die ik al heel erg lang niet meer had gehad. Mijn nachtmerries gingen voornamelijk over mijn vorige eigenaren, die een traumatische manier van martelen hadden. Het ergste van de dromen was dat ze zo echt leken, en ik zou zweren dat ik alles voelde wat ze mij aandeden in mijn dromen. Door mijn nachtmerries kreeg ik geen oog dicht in de nacht, dat gecombineerd met het overmatige drinken van mijn eigenaar voelde ik mij duizelig de hele dag door.

Het avondeten klaarmaken ging vandaag ook met veel moeite. Elke keer sloot ik mijn ogen en moest ik mij vasthouden aan het graniet van het aanrechtblad. Ken je het gevoel dat je ijzer te kort komt en te snel opstaat? Precies dat gevoel ging er constant door mij heen de hele dag door. Eten lukte mij niet omdat ik elke keer misselijk werd door de herinneren die zich de hele dag door mijn hoofd rondspookten. Een luide zucht ontsnapte uit mijn mond, en ik opende langzaam mijn ogen. Het mes in mijn hand had ik losjes vast en ik keek er twijfelend naar, maar schudde de donkere gedachten van mij af. Ik pakte een kip vanuit de schaal dichtbij mij en hakte erop in, om het in perfecte nette stukken te snijden. Ik deed het met zoveel mogelijk precisie. Het hakken bracht mij eventjes terug naar 1 van mijn vorige eigenaren die je kon labelen als een echte psychopaat.

Hij had een persoonlijkheidsstoornis, daardoor wist je nooit wat je van hem kon verwachten. Als hij een mens was, zou hij gelabeld worden als een seriemoordenaar. Elke dag kwamen er nieuwe slaven binnen en iedere dag gingen er minstens een paar dood. Ik had het geluk dat mijn bloed heerlijk smaakte volgens hem, anders was ik er ook niet meer geweest. Of ik het geluk kon noemen kon over gediscussieerd worden. 'Cecilia.' Mijn ogen schoten richting de keukendeur waar Sam zijn hoofd door de opening heen verscheen. 'Hulp nodig? Ik ben klaar met mijn taken.' Ik schudde licht mijn hoofd, maar hij liep toch naar binnen en keek mij onderzoekend aan. Mijn ogen vielen op het witte hemd dat hij aanhad waardoor ik hem verward aankeek, terwijl ik mij afvroeg hoe hij zo durfde rond te lopen zonder uniform aan.

'Wat was jij aan het doen?' Hij volgde mijn blik en glimlachte licht. 'Catherine was van mij aan het drinken en ik wilde niet dat mijn pak vies zou worden, dus deed ik mijn overhemd en jasje uit.' Legde hij uit. Hij deed zijn rechterhand omhoog waar mij net pas opviel dat hij iets vast had. Zijn overhemd en jasje waren netjes gevouwen en hij legde ze even op het aanrecht voordat hij begon met ze aan te trekken. Mijn ogen konden het niet laten om naar de spieren van zijn armen te kijken en bleven hangen op zijn brede schouders. Hij had geen littekens op zijn armen zoals ik, merkte ik op. Hij draaide zich met zijn rug naar mij toe en trok zijn overhemd aan. Zijn hemd schoof iets omhoog waardoor zijn rug tevoorschijn kwam. Ook daar had hij geen littekens. Mijn ogen bleven als magneten hangen op zijn brede rug, terwijl ik moest denken aan de groeven die zich in mijn rug bevonden.

Hij draaide zich weer mijn kant op en knoopte zijn overhemd dicht. Zijn ogen keken mij recht aan en hij lachte licht. 'Is er wat?' Vroeg hij, en ik keek snel van hem weg. 'Nee, niks. Sorry, alleen een beetje moe.' Hij ging naast mij staan en leunde tegen het aanrecht aan. 'Ik hoorde dat je gisteren constant naar Luca moest. Hij moest zeker dorst hebben.' 'Vertel mij wat. Ik voel me ook hele dag duizelig doordat hij mij om het uur naar boven roept. Gelukkig ben ik vandaag maar 3 maal naar boven geroepen omdat hij naar een meeting moest.' 'Gaat het wel?' 'Het gaat.' Antwoordde ik botter dan ik had gewild doordat ik mij weer duizelig voelde. Ik wilde mij niet zwak opstellen, en vooral niet naast Sam. Hij had hetzelfde doorstaan als ik maar zag er veel beter uit dan ik, wat mij ergens jaloers deed zijn.