Perfects

Haat

Sam p.o.v~

Twee bruine ogen keken me dreigend aan en ik zag een gevaarlijke lucht om de jongen heen ontstaan. Ik deed mijn handen omhoog, als overgeef gebaar, en glimlachte licht. 'Ik eh zal niks doen.' Hij leek niet overtuigd en ik slikte. Het was doodstil en alleen het galmen van de lucht om hem heen kon je horen. Hebben ze me hier niet gebracht? Misschien hebben ze me laten helen omdat ze me wouden ondervragen? 'Ik zal echt niks doen. Ik bedank je voor je hulp, ik was gewond en je hebt me geheeld.' Hij schudde zijn hoofd en de energie werd groter. 'Wij hebben niks gedaan, je heelde uit jezelf. Wat de fuck ben jij?' Ik opende mijn mond om iets te zeggen maar er kwam niks uit me. Ik keek naar mijn lichaam en zuchtte licht. 'Kunnen we alsjeblieft gaan praten, als normale mensen?' Opperde ik, maar hij leek het niet van plan zijn. Ik hoorde iemand anders aankomen en ik sloot mijn ogen licht. Zelfs als ik ontsnapt ben krijg ik geen rust... 'Adarin!' Hoorde ik een vrouwelijke stem roepen en de jongen voor me keek naar achteren.

'Izohra, blijf daar. Die demoon is wakker!' Riep hij. Demoon? Ah, natuurlijke zouden ze denken dat ik een demoon was nadat ze me zo gezien te hebben... De vrouwelijke stem kwam dichterbij en de jongen werd opzij geduwd. Twee dezelfde bruine ogen keken me aan en ze glimlachte. 'Wauw, je bent helemaal geheeld? Gaaf.' Het meisje leek ouder dan ik, en de jongen leek van mijn leeftijd. Het meisje keek boos naar de jongen. 'Gedraag je, die jongen was helemaal gewond. Zag je hem niet? Hij kon amper ademhalen en dan ga jij hem ook nog bedreigen.' De jongen keek me met een dreigende blik aan, maar liet de energie om hem heen verdwijnen. 'Als hij ons aanvalt, is het jou schuld.' Ze zuchtte en duwde hem de deur uit. Ze glimlachte warm naar me en deed haar bruine lange haar in een losse knot. 'Ik ga even buiten met hem praten... Eh voel je vrij om kleren te zoeken in de kast, in de kamer waar je sliep. Het zijn mijn broertje zijn kleren maar hij zal het vast niet erg vinden, toch Adarin?' Ik hoorde hem vloeken naar zijn zus en ik knikte licht. Ze had een zacht en lief gezicht. Ze had dezelfde gezichten als die disneyprinsessen.

Ze verdween door de deur en ik besloot me snel aan te kleden. Ik liep terug naar de kamer en pakte het eerste beste wat ik vond. De kleren paste me, maar waren net iets te kort voor me. De joggingsbroek kwam tot mijn enkel en het shirt zat strakker dan ik had gewild. Ik heb mijn hele leven een uniform gedragen dus ik keek minutenlang in de spiegel, naar de kleren die ik aan had. Ik zag er nu zo normaal uit? Het gaf me op de een of andere manier toch een naar gevoel om normale kleren aan te hebben, alsof het helemaal verkeerd was en ik het zo snel mogelijk weer uit moest trekken. Ik had het ook toen Oliver zijn kleren aan mij uitleende, eerst dacht ik er niet over na maar nu ik terugdenk voelde ik me toch uncomfortable. Ik liep richting de woonkamer en ik zag ze beiden naar binnenkomen. Het meisje glimlachte weer naar me en ze wees naar de eettafel. 'Je zal honger moeten hebben. Ga zitten, dan maakt Adarin wat te eten voor je.' De jongen leek niet te protesteren en liep richting de keuken. Ik nam aarzelend plaats en ze ging tegenover me zitten.

'Wat ben jij als ik vragen mag?' Ze keek me met een ongelofelijke interesse aan en ik zuchtte licht. Hadden ze nog nooit een donkere magiër gezien? 'Ik ben een Dors Mjéjer.' Ze keek me verward aan en schudde haar hoofd. 'Ik heb nog nooit een donkere magiër dat zien doen, dat zijn magie hem overnam.' Ik keek haar bezorgd aan. 'Wat is er precies gebeurd? Ik weet alleen nog dat ik in Dors Hejen aankwam en daar mijn bewustzijn verloor.' Ze glimlachte meelijdend naar me. 'Ik ben 1 van de krijgers die Dors Hejen beschermt, samen met mijn broertje Adarin.' Ze zuchtte licht en haar ogen bekeken me, alsof ze niet kon geloven dat ik een mens was. 'Je viel inderdaad eerst neer in de Hejen en het was voor het eerst dat we alle rozen om jou heen wit zagen kleuren.' Wit hé? Ik onderdrukte de herinnering en ze ging wat rechter op zitten. 'Alleen wij kwamen dichterbij en je schoot omhoog in verdediging. We wisten allemaal niet wat er was en je viel ons aan.' Ik keek haar met grote ogen aan. 'Ik weet dat je geen controle had over je lichaam omdat...' Haar ogen werden warm en de uitdrukking op haar gezicht ook. 'Omdat er tranen over je wangen liepen.' Ik verlaagde mijn blik en ze zuchtte.