Perfects

Angst

Sam keek in stilte op de jongen neer. Hoe langer hij naar de jongen keek hoe meer zijn gezichtexpressie veranderde in die van afschuw en walging. 'Ik walg echt van jullie vampiers. Vooral jullie nobelen. Je hebt vast honderden slaven gehad, mishandeld, maar kijk nu eens. Bij het horen van mijn naam zit je op je knieën te smeken.' Sam hurkte voor hem neer en keek hem recht aan. 'Wat is je volledige naam.' De jongen keek hem even in stilte aan maar besloot toch te antwoorden. 'Elias, Elias Rakhan.' Sam begon te grinniken en van gegrinnik ging hij naar hard gelach. Hij hield zijn buik vast en moest zo hard lachen maar iedereen keek verward. Zelfs Damian keek verward naar Sam en leek zich af te vragen wat er gebeurd was. Na een tijdje lachen veegde hij zijn tranen af en kalmeerde hij zichzelf. 'Hahhahahah... Ahhh dat was het beste wat ik ooit heb gehoord. Je bent van de Rakhan familie serieus? Jouw pa is Zohar Rakhan toch?' Sam trapte de jongen zo hard tegen zijn gezicht dat hij omviel. Als de jongen het had zien aankomen dan was hij niet omgevallen... Maar ik begon daar langzaam aan te twijfelen. 'Oeps sorry. Dat was voor je pa, hij was een echte klootzak toen ik hem leerde kennen. Dacht dat hij beter was dan iedereen maar kijk nou eens, zijn zoon zit hier voor me.'

Sam veegde zijn schoen af en keek naar de jongen genaamd Elias. 'Sta rechtop en gedraag je als een vampier. Ook al ben je een slaaf, dan is het nog steeds niet acceptabel dat je je zo laag gedraagt. Het is al erg genoeg dat je de eer van je ras hebt beledigd door voor een mens neer te buigen. Die trap was als straf omdat je zoiets onacceptabels hebt gedaan.' Dit is zeker niet de zijde die ik normaal van Sam kende en ondanks dat wat hij zei tegen Elias mij irriteerde, vond ik Sam toch niet normaal fascinerend op de een of andere manier. Elias stond snel op en veegde de plek waar Sam zijn voet tegen aan was gekomen af. Sam draaide zich om en keek me met een kleine glimlach aan. 'Ik ga even naar buiten om te kijken of ik drinken voor hem kan gaan halen. Ik zal ook kijken of de andere wat lunch kunnen krijgen, want wij zijn ook maar mensen en hebben eten nodig om op energie te komen. Als Elias dorst krijgt, Cecilia aarzel op geen enkel moment. Gebruik Damian om hem tegen te houden, het zou gevaarlijk voor iedereen hier kunnen zijn. Als ik terug ben hoop ik meer antwoorden te hebben.' Hij keek me een tijdje in stilte aan en mijn wangen begonnen zich langzaam roze te kleuren en ik begon me awkward te voelen.

'Maak je geen zorgen over mij, ga nou maar!' zei ik snel. Hij knikte gerustgesteld en liep richting de deur. 'Hey!' Iedereen keek naar Elias en Sam stopte met lopen maar draaide zich niet om. 'Dat wat er net gebeurde was een fout van mij. Ik was alleen bezorgd dat ik het speeltje van de koning had beschadigd!' S s speeltje van wie?! Sam zijn handen balde zich tot vuisten. 'Nu heb je niet meer veel te zeggen hé?!' Er gebeurde iets wat mijn mond deed openvallen, ik zou zweren bij alles waarin ik geloofde dat ik zag wat ik zag. Alleen het was absoluut onmogelijk. Sam draaide zich in een ruk om, zijn blauwe ogen gloeide en er ontstond een zwarte mist om hem heen. Elias nam een paar stappen uit angst terug. Sam begon langzaam zijn rechterhand op te heffen alleen in een oogwenk stond er iemand voor hem en hield zijn arm vast. 'Sammie, laten we dat niet doen... Oké?' D d die stem komt me bekend voor. Sam knielde langzaam neer terwijl diegene zijn arm nog steeds vast had. 'Het spijt me uwe koninklijke hoogheid, ik zal hiervoor gestraft moeten worden.' 'Hahaha waarvoor? Je hebt niets gedaan, ik speelde alleen een beetje met je van ver. Toch?' Een honingzoete stem vulde de zaal.

Hij draaide zich naar Elias toe en ik kon hem duidelijk zien. Alle angst die ik eerder voelde voor het koninklijk huis verdween en werd vervangen door woedde. Oliver, een geniepige, gluiperige vos. Hij manipuleerde je door je familie tegen je te gebruiken, verleidde je, deed alles in zijn macht om je tot hem te doen buigen. Als je hem ook maar een beetje vertrouwde dan gebruikte hij dat vertrouwen tegen je en verpulverde hij alle hoop die je had. Hij is een monster, een vreselijk persoon, een een... Ik had gewoon geen woorden voor hem. Hij was mijn eerste eigenaar en degene die ik ook het meeste haatte. Dimitri en Damian zijn niks vergeleken met dat monster daar. Als ik in een kamer stond met Hitler, Stalin en Oliver, en ik een pistool had met 3 kogels erin dan had ik Oliver drie keer geschoten. Hij had zijn donkerblonde haar nog steeds hetzelfde, netjes naar achter gegelt maar op een sexy en goede manier. Zijn honing-goudbruine ogen die iedereen kon doen smelten waren nog net zo warm en intens. Zijn perfecte gezicht en strakke kaaklijn, zijn perfecte glimlach om van te kotsen en zijn goede figuur waren ook hetzelfde. Zijn kledingstijl was ook niet normaal goed, hij was een werkelijke trendsetter bij de vampiers en mensen.