Perfects

Ontbijt met de Ephriam's

Sam p.o.v

Licht dat direct op mijn ogen scheen maakte me wakker, en ik opende mijn ogen. Ik lag op de gigantische bank in Oliver zijn villa. Natuurlijk had hij hier dezelfde bank die hij in het paleis ook had, anders zou het Oliver zijn huis niet zijn. Gisteren was het werkelijke chaos, en ik vroeg me af hoe de anderen zich deze ochtend zouden voelen. Vooral Adeya die helemaal van slag was gisteren. Ik stond op en rechtte mijn kleren. Het was 5 uur 's ochtends en ik begon met het ontbijt. Gelukkig had Oliver verse producten in huis anders had ik hem wakker moeten maken, en daar had ik geen zin in. Ik had even rust nodig voor mezelf. Vandaag zou de vergadering plaats vinden in de avond. Normaal mochten slaven absoluut niet mee naar zulke vergaderingen maar ik moest mee, sinds ze alles wat ze over mijn ras geleerd hebben via mij zullen openbaren. Mijn hart voelde zwaar en ik haatte het dat ik niks kon doen. Al die jaren heb ik hun informatie gegeven om mezelf te redden, zelfs mijn soortgenoten, mensen die van me hielden, haten me nu. Het is niet alsof ik niet genoeg gehaat was door mensen, dus ik was het gewend. Ik had alleen mezelf in deze wereld en dat moest ik gaan accepteren.

Ik had het ontbijt bijna klaar toen ik iemand de trap af hoorde lopen. Diegene had een zachte en elegante pas, dus kon ik al raden wie het was. Oliver kwam binnen in een grijze badjas, zijn haar zat rommelig door elkaar en hij keek me schaapachtig aan. 'Goedemorgen zijne koninklijke hoogheid.' Ik boog en hij knikte licht. 'Je hebt al ontbijt gemaakt, goed gedaan. Heb je alles kunnen maken, of moet ik iemand bellen om nog wat boodschappen te doen?' Ik schudde mijn hoofd en Oliver keek naar het ontbijt dat ik voorgeschoteld had. 'Koffie?' Vroeg ik. Hij knikte en leunde tegen het aanrecht aan terwijl ik koffie voor hem zette. 'Gisteren gaf me oprecht hoofdpijn.' Hoorde ik hem zeggen. 'Wat was er aan de hand met Lysander?' Ik merkte dat hij Lysander niet meer bij zijn bijnaam noemde en haalde mijn schouders op. 'Ik heb oprecht geen idee.' Zei ik zachtjes. Ik wist ook echt niet wat er met hem aan de hand was, het enige wat ik wist was de naam die hij noemde, Aurelia.

Ik schonk de koffie in een mok en gaf het aan hem. Hij nam het met een glimlach aan en keek voor zich uit. 'Vanavond ga ik veel hoofdpijn krijgen van de Lubomirski familie... Die Iosif heeft er wel om gevraagd, ik heb hem een kans gegeven.' Hij knipte in zijn vingers en ik schrok op. Oliver keek me amuserend aan en keek naar zijn vingers. 'Dat mijn vingers zoveel angst kunnen veroorzaken geeft me een goed gevoel.' Zei hij met een glimlach. Hij wenkte me naar hem toe en pakte mijn arm vast. Hij beet in mijn arm en dronk. Genot ging door mijn lichaam en ik probeerde me te concentreren op het eten dat op het aanrecht lag. Hij stopte met drinken en ik voelde zijn tong op mijn arm. 'Heerlijk, geeft me een energieboost in de ochtend.' Zei hij terwijl hij zijn lippen aflikte. 'Als ik had geweten dat u mijn bloed wou, dan had ik het in uw koffie kunnen doen.' Hij schudde zijn hoofd en nam een slok vanuit zijn mok. 'Ik hou ervan als het vers is.' Zei hij voordat wegliep. Ik maakte koffie voor iedereen behalve Damian en Rave, dekte de tafel in de eetkamer en bracht alles daar naartoe.

Ik had sinds gisteren niks gegeten en besloot veel water te drinken om mijn buik te vullen. De rest leek ook wakker te worden en Oliver nam plaats aan tafel. Rave en Dimitri waren de tweede die naar beneden kwamen. Ze hadden dezelfde expressie op hun gezicht wat mij vertelde dat ze geen zin hadden in vandaag. Ze namen plaats aan tafel en zeiden beiden niets tegen Oliver. 'Goedemorgen prins Dimitri en prins Rave.' Ze keken me tegelijkertijd aan en glimlachten. Het was raar om ze zo synchroon te zien bewegen. 'Goedemorgen Sammie.' Zei Dimitri die een slok nam van zijn koffie. Hij leek nu in een goede bui te zitten wat me verbaasde na alles wat er gebeurd was gisteren. 'Goedemorgen.' Zei Rave, die minder enthousiast klonk dan zijn tweelingbroer. 'Ook zo een hoofdpijn?' Antwoorde Oliver. Rave zuchtte en legde zijn hand tegen zijn hoofd. 'En hoe. Ik heb serieus mezelf moeten helen om mijn hoofdpijn te verminderen gisteren. Jullie gingen beiden te ver.' Zei Rave die beiden zijn broers geïrriteerd aankeek. 'Alsof jij niet hetzelfde wou doen.' Zei Dimitri. 'Wou doen inderdaad, maar ik hield me gedeisd en gedroeg me zoals ik me hoorde te gedragen. Het was al moeilijk genoeg om Deya weg te trekken en toen begon jij.'