Perfects

Marked

Sam p.o.v~

Het eerste wat ik hoorde was het zachte geluid van een tv die aanstond. Ik leef nog, want tv heb je niet in hel, of misschien toch wel? Normaal vond ik de tv rustgevend, maar nu haatte ik het. Waarom ben ik er nog? Waarom heeft die klootzak me in leven gehouden? Mijn ogen opende zich en een scherpe pijn ging door mijn hoofd heen. Mijn lichaam leek meer pijn te doen dan normaal en ik trok mezelf omhoog. Ik lag op de bank in de woonkamer van... Oliver. Ik herkende de kamer uit duizenden want alleen hij had een belachelijke grote bank, dat net zo groot was als een twee persoons bed. Zijn reden voor deze bank was dat hij soms wou liggen in de woonkamer en slapen. De Tv kasten zaten vol met boeken en de tv zelf was ook enorm. De kamer was dim verlicht en ik kon buiten zien dat het donker was. Er is waarschijnlijk niet eens zoveel tijd voorbij gegaan, en ik ben jammer genoeg nu al wakker. Ik gooide de deken van me af en klom van de comfortabele bank af. Nadat ik stond merkte ik pas dat ik alleen een boxer aan had. Mijn lichaam zat niet meer onder de blauwe plekken en de wonden waren ook verdwenen.

Ik liep over het donkere houtachtige laminaat naar de keuken. Alle kamers van de prinsen waren ongeveer hetzelfde ingedeeld. Slaapkamer boven, open keuken naar de woonkamer, een studeerkamer naast de keuken. Alleen de kamers van Oliver en Damian waren anders. Ik liep naar Oliver zijn studeerkamer en ging naar binnen. Zijn studeerkamer zat vol met boeken, borden vol aantekeningen, papieren overal op de grond verspreid, maar het grappige was dat zijn bureau heel erg netjes was. Ik liep langs zijn houten bureau naar de deur helemaal achterin de kamer. Hij ging met een zachte klik open en mijn voeten raakten de koude grijze tegels. Ik keek in de twee grote spiegels die de halve muur overnamen en leunde zuchtend tegen de wasbak aan. Mijn haar was rommelig en mijn krullen kwamen tevoorschijn, ik had wallen onder mijn ogen maar voor de rest zag ik er normaal uit. Mijn hele lichaam was geheeld en ik rekte me uit waardoor mijn botten kraakten. Iets viel me op en ik leunde dichter naar de spiegels toe om het plekje goed te bekijken.

De plek waar Lysander me had gebeten zat nog steeds op mijn huid, maar waarom? Ik zat eraan en er kwam geen bloed uit of iets dergelijks. Het was alleen warm en klopte licht als ik eraan zat. Zuchtend keek ik verlangend naar de jacuzzi in de hoek en de douche ernaast. Ik wou zo graag onder een warme douche staan of in een warm bad zitten. Ik besloot om weer terug te gaan naar de woonkamer. De deur sloot weer met een zachte klik achter me en ik liep zijn studeerkamer uit. Ik pakte het dekentje van de bank en liep weer naar de keuken voor een glas water. Mijn keel voelde aan als schuurpapier. De eerste slokken koud water waren hemels, het voelde alsof ik dagen had rondgelopen in de Sahara. 'Je bent eindelijk wakker zie ik.' Ik liet bijna mijn glas vallen en draaide me in een ruk om. Oliver zijn bruine ogen keken me recht aan en hij glimlachte licht. Hij had ook alleen zijn boxers aan en zijn haar zat in de war. Het leek erop dat hij geslapen had, wat hij niet vaak deed. Meestal bleef hij wakker met een boek op schoot... Het kan ook zijn dat 1 van zijn bewonderaars is langsgekomen.

Hij liep in een rustige pas naar me toe en pakte het glas uit mijn hand. Hij dronk mijn glas leeg en zette hem met een tevreden knik neer. 'Heb je pijn?' Ik keek hem verward aan maar schudde mijn hoofd. 'Goed.' Was het enige wat hij zei voordat hij zich omdraaide en liep naar de bank. Hij zette de tv harder aan en sprong sierlijk op zijn bank. Ik stond even sprakeloos tegen het aanrecht aan, maar mijn honger vertelde me dat ik mijn buik moest vullen. 'Koninklijke hoogheid Oliver.' Hij wuifde me alleen met zijn hand naar zich toe en keek niet eens om. Ik liep naar hem toe. Zijn ogen ontmoette de mijne, maar mijn ogen gingen naar de moedervlek op zijn sleutelbeen. Alle prinsen hadden een kleine moedervlek in hun hals of nek. Het was alsof het symbool stond voor de Ephriam familie. Zelfs Lorca- Misselijkheid kwam als een vloedgolf binnen en ik moest mezelf tegenhouden om niet te kokhalzen. 'Als je niet tegen de gedachte van vader kan waarom denk je dan aan hem?'