Blank || FayeYoko [Tagalog]

Chapter 9

Khun Nueng

Mahirap paniwalaan na kailangan kong gampanan ang papel ng 'ina', naghihintay ng aking pagkakataon na tanggapin ang parol. Namumula ang aking mukha nang magluhod si A-Nueng sa harapan ko at yumakap sa aking kandungan. Di ko namalayan na hinaplos ko rin ang kanyang buhok, na kahit na hindi ako ang totoong ina nito.

"Nueng... Napakaganda ng iyong ina. Inggit ako."

"Nais ko lang sana na ang aking ina ay magmukhang kasing-ganda ng sa iyo."

Narinig niya ang mga ibang batang babae na naguusap-usap tungkol kay A-Nueng, para bang nais nilang marinig niya ang kanilang sinasabi sa isa't isa. Ngunit nananatiling tahimik siya, ngumiti ng malawak at may kasamang palalo na postura. Tilang tila pinapahalagahan niya ang atensyon habang kami ay pabalik sa bahay.

Tiningnan ko siya mula sa sulok ng aking mata

"Hindi ka masyadong nagsalita ngayon. Iba 'yon sa iyo."

"Dahil gusto ko ring maging masaya ka, at inaamin ko na ang aking patuloy na pananalita ay nakakabulahaw sa iyo."

"Kaya naman, naaalala mo na hindi ko gusto 'yon, pero patuloy mo pa ring ginagawa, tama?"

"Gusto kong makita ka na galit... Parang mas makatao ka. Pero ngayon ay mabait ako at mananahimik. Ngunit mananatili akong kasama mo."

"Makatao? Medyo kakaiba 'yon" sabi ko, na ngumisi ng bahagya.

"Nakilahok ako sa pagdiriwang ng Araw ng Ina. Kailangan ko rin bang makilahok sa Araw ng Ama?" Tanong ko

"Yan ay kahanga-hanga! Parang dalawang magulang ka sa isa! Kung may Araw ng Asawa, dadalhin kita doon. Ipapakita ko sakanila na Ikaw ang buong mundo ko."

"Araw ng Asawa, ano? Anong kathang isip na ideya yan?" sinabi ko sa loob ng aking isipan habang naglalakad patungo sa istasyon ng bus, napansin ko ang di-matitinag na pagkakaroon ni A-Nueng sa tabi ko, parang piraso ng tsiklets na nakadikit sa talampakan ng sapatos ko. Ngunit hindi naman ito masama. Aaminin ko ang kanyang ngiti ay maganda para bang ito ay nagbibigay-liwanag sa buong mundo.

"Ikaw ha agaw tingin ka  na naman saken" sabi niya sabay ngiti

"Ano?"  tinuon ko ang aking ulo palayo sa bus at sinubukang mag-focus sa batang babae.

"Tinitingnan ko lang ang iyong salamin. Bakit kailangan mo ng ganyang kapal na salamin?"

"Nasabi ko na sa iyo na ako ay ipinanganak na maaga, pero alam mo ba ang tunay na dahilan? Ito ay isang sikretong pampinansyal, at ikaw ang tanging taong sasabihan ko." Bulong niya saakin

"Hindi ko gustong malaman." Pagbabara ko sakaniya.

"Marahil ay curious ka tungkol sa salamin. Nakarating na tayo sa puntong ito sa usapan, ituloy natin." Sabi niya

-Gusto mo bang makinig ako o magtanong? tanong ko sakaniya

"Mag tanong ka kung bakit ako ay may malabong mata,"  nag-ikot ang aking mga mata na may maliit na buntong-hininga. Hindi ba't sinabi niya na mananahimik siya ngayong araw?

"Bakit ka may malabong mata?" Tanong ko nalang dahil curious din ako.

"Dahil sinubukan ako ng aking ina na ipalaglag"

"Ano ang kinalaman ng aborsyon sa iyong malabo na paningin?"

"Dahil bilang sanggol hindi ako handa, tapos nangyari ito." sagot niya na may saya sa mukha. Binaling ko ang aking tingin sa kanya nang dahan-dahan at nakita ko siyang ngumingiti habang ako ay nabibigla. Pagkatapos niyang maunawaan ang aking pagkabigla, nagsimula siyang tumawa.