Blank || FayeYoko [Tagalog]

Chapter 25

Khun Nueng

Nandito kami sa dormitoryo ko. Sa una, balak kong paalisin siya kaagad dahil ayokong bigyan siya ng isa pang pagkakataon na tuklasin ang kwarto ko. Ngunit nang marinig ko kung bakit siya galit kay Piengfah, nakalimutan ko ang lahat at dinala ang anak ng kaibigan ko sa kwarto ko.

Kung alam ng masayahing babae na totoo ang sinabi ng kanyang ina, ano kaya ang kanyang reaksyon?

Panigurado siya ay nagulat, kahit ako. Hindi ko pa kailanman dinala ang sinuman sa aking kwarto dahil ito ay aking personal na espasyo. Sarili ko lang ang pinapayagan ko sa aking kwarto. Ang batang ito ay gumawa ng malalaking hakbang para makapasok sa aking kwarto sa ikatlong pagkakataon. Siya ay kaibigan lamang ng anak ng kaibigan ko. Ito ay hindi nangangahulugang puwede siyang pumunta sa aking kwarto kahit kailan niya gusto. Kahit si Sam hindi puwede.

"May nobela ka!"

Umupo siya sa kama ko. Hindi niya man lang napansin na maingat kong inayos ang aking kama, na sobrang siksik na kung itatapon mo ang barya dito, ito ay mag-uugong.

"Aha."

"Ito ay Pluto. Ito ay napakasikat sa ngayon. Sinabi ko na sa iyo: Walang dahilan pagdating sa pag-ibig. Kung mayroon man, hindi na ito pag-ibig." Masaya niyang sabi

"Binili ko ito dahil sinabi mo iyon. Hindi karaniwan para sa Tita na magbasa ng nobela."

"Ano?"  Biglang tumingin sa akin si A-Nueng at itinaas ang nobela upang takpan ang kanyang mukha, sobrang mahiyain. Ang kakaibang reaksyon niya ay nagpangilabot sa akin.

"Bakit mo tinakpan ang iyong mukha sa likod ng nobela? Anong meron dyan?"

"Nais ko sanang tanungin ka mula noong araw ng kaganapan sa paaralan, ngunit iniisip ko na mali ako ng narinig... Ang tawag mo sa akin ay Tita's girl... Nahihiya   akong tumingin sa mga mata mo."

Nang sabihin iyon ng babae, ako ang nahihiya. Ngunit hindi ko ito maipakita o magmumukha akong talunan. Iyon ay hindi talaga ako.

"Bakit iyon ay kakaiba? Ikaw ang anak ng best friend ko."

"Karaniwan mong ginagamit ang 'Ako' Ngunit maganda ito... Parang medyo mas malapit na ako sa iyo."

Ngumiti sa akin nang malalim ang masayahing babae. Ito ay nagpapangiti sa akin ng paghanga.

"Parang mabait ka sa akin kapag ginamit mo ang 'pamangkin' "

"Eh, ikaw ay aking pamangkin. Dapat mabait ako sa iyo."

"Kaya hindi ko gusto iyon. Gamitin mo ang 'Ako' tulad ng dati. Hindi ko nais maging pamangkin mo. Nakakapag-init ng ulo lang isipin,"

Reklamo niya. Hindi ko siya binalaan dahil nais kong hintayin niya na sabihin sa akin ang kailangan kong malaman.

"Sabi ng nanay ko na may gusto siya sayo noong kayo ay bata pa... Inlove sa iyo, romantiko."

"Bakit niya sinabi iyon sa kanyang anak? Gusto niya bang maging girlfriend kita?"

Oh, ito ba ay usapan ngayon sa ina at anak? Inaakala ko na ang pagmamahal sa parehong kasarian ay malawakang tinatanggap na ngayon. Ngunit hindi ba talaga kakaiba para sa isang ina na sabihin sa kanyang anak na gusto niya ang isang babae?

"Baka nagbibiro lang siya at hindi niya iyon sineseryoso." Sabi ko nalang dito

"Ang nanay ko ay seryoso na sinabi na ikaw ay halos pumatay sa akin."

Napatingin ako ng nerbiyos sa batang babae habang nagrereklamo siya tungkol sa kanyang ina bago lumalim pa.

"Naipaliwanag ba sa iyo ng iyong ina kung paano ka halos mamatay?"