Blank || FayeYoko [Tagalog]

Chapter 16

Khun Nueng

"Ano ang tingin mo sa mga babaeng  nagmamahalan?" Matagal akong naka bawi sa pagka bigla dahil sa kaniyang tanong.

"Sa palagay ko, bakit ipanganak na babae kung hindi mo gagamitin ang iyong mga suso? Sinabi ko na lang iyon para maiwasan ang pagkapit ng dalaga sa akin ng sobra.

"Ang mga babae ay nilikha upang manganak. Kung hindi, walang mga lalaki na nagpapadala ng sperm sa uterine tube ng babae para maipanganak ang isang sanggol pagkalipas ng 9 na buwan." Dugtong ko pa.

"Naniniwala ka ba talaga? Mayroon ka bang mga suso para sa iyong sanggol at iyong asawa na sususo?"  Bakit ba ganito na ang usapan?

"Bakit ba napakalalim ng paksa natin? Let's say... pareho tayong pamilyar sa mga nangyayari sa all-girls schools. Walang mga lalaki, kaya kailangan nating gawin ito sa ating sarili."

"Nagawa mo na ba ito sa isang babae?" Napatingin ako sa nagtanong at bahagyang ngumiti bago naglakad palayo.

"Hulaan mo"

"Oyeeeew"

Napaka-iskandaluso ng babaeng ito. Ang ingay-ingay.

Hinatid ko si A-Nueng pabalik sa aking dormitoryo. Inaamin ko na nagulat din ako sa pagpapasok ng isang taong kakakilala ko pa lang dito sa aking personal na espasyo nang ganoon. Isa pa, pangalawang beses ko na siyang dinala sa dormitoryo ko.

Noong huli siyang nawalan ng malay at umalis nang magising siya. Ngayon, nang bumalik siya sa aking kuwarto, she took the opportunity na mag-ikot tulad ng isang curious na bata. Sinisilip niya ang bawat sulok.

"Ang iyong kuwarto ay napaka-ayos. Wala talagang alikabok. At lahat ay maayos na naka-ayos."

"Huwag mong galawin ang kahit ano."

Huminto ang munting batang babae, na halos kunan ang alarm clock sa tabi ng kama. Pagkatapos ay ngumiti siya ng masaya.

"Talagang ikaw ay isang perpeksyonista"

"Ano? Hindi nu. Ayaw ko lang na ginagalaw ng ibang tao ang aking mga gamit."

"Ma-frustrate ka kapag hindi maayos ang mga bagay, hindi ba? Ang isang taong perpeksyonista tulad mo... hindi dapat magtiis sa pagsusuot ng lumang damit."

Nagsisimula nang masyadong kilalanin ako ng batang ito. Pumasok siya sa aking kuwarto at siniyasat ito parang editor ng Casas y Jardines magazines.

Pero muli siyang tama... Ang pagsusuot ng mga lumang damit at ripped jeans ay labag sa aking likas na ugali. Hindi ko gusto ang mga damit na iyon, ngunit natututo akong mabuhay kasama ang mga ito.

"Nauunawaan ko na ang hindi pagkakasundo. Mas nakakaya ko na ito sa mga araw na ito. Pero kailangan kong maglaan ng oras para magpakalma bago ako magdamit nito araw-araw."

Hindi tugma ang aking kita sa aking mga kagustuhan. Umaabot lamang ako ng mga isang libo kada araw. Ang pagsusuot ng sapatos na Jimmy Choo o damit mula sa koleksyon ng miu miu ay hindi abot ng aking kakayahan.

"Ang sa akin ay simpleng maayos lang. Hindi ko ipinapakita na alam ko ang lahat." Sabi ko

"Gusto kong malaman kung paano ka lumaki. Paano ka pinalaki para maging ganitong tao?" Saad niya sa akin.

"Anong klaseng tao ba ako?"

"Yung uri ng taong gusto ko. Wala pang nakapagpapabilis ng tibok ng puso ko tulad mo." 

Patuloy pa rin sa walang hiyang pagpapahayag ng pag-ibig ang babae. Labis akong nagulat.

"Pinapahayag mo ang iyong pag-ibig nang napaka-natural na nagsisimula akong magduda sa sinasabi mo."

Umupo ako at nagkrus ang aking mga binti habang si A-Nueng ay naupo sa kama dahil wala na siyang ibang mapag-upuan.

"Ano ang ibig mong sabihin?" Taka niyang tanong sa akin.

"Kapag mahal natin o gusto natin ang isang tao, hindi natin direkta itong sinasabi sa ganitong paraan. Nahihiya tayo na gawin ito. Hindi natin kayang harapin ang kanilang mga mata. Hindi natin kayang ipahayag ang ating mga damdamin. Natatakot tayo na mawala ang taong iyon kapag inamin natin sakanila ang nararamdaman natin... Ganoon ang mga uri ng tao ang kilala ko."

Iniisip ko ang lahat ng mga taong pumasok upang ipahayag ang kanilang pag-ibig sa akin. Bawat isa ay may iba't ibang karakter. Ngunit silang lahat ay natatakot sa panghihinayang at ibinigay ko ito sa kanila nang walang pag-aalala. Pero itong batang babae... Naiiba siya, hindi siya natatakot.

"Nawawalan na nga ako ng kumpiyansa sa sarili ko. Pero nakuha mo ulit ito sa pamamagitan ng pag-guhit ng isang esket para magkasundo tayo. So ngayon wala ka ng paraan para mapaalis ako... You made a serious mistake tita."

Tumayo ang munting batang babae mula sa kama at lumapit upang dalhin ang kanyang mukha nang mas malapit sa akin.

"Bakit mo ako inanyayahan sa iyong kuwarto?"

"Walang dahilan. Inimbitahan lang kita dahil hindi pa oras na pumunta sa palengke."

"Talaga ba? 'Yan lang?"

"Ano ba sa tingin mo kung bakit kita iniimbitahan dito?"

"Akala ko..."

Lumapit pa si A-Nueng upang hawakan ang aking kamay at hinalikan ang aking palad nang malumanay. Nagulat ako, ngunit sinubukan kong manatiling kalmado dahil gusto kong malaman kung ano ang gagawin ng batang babae sa susunod.

"Gusto mo ba akong halikan?" Mapangakit nitong sabi

" ...... "

Sige. Ako ay nasa all-girls school. May marami akong mga kaibigang tomboy. Alam ko kung ano ang mga magagawa ng mga babae kapag magkasama sila. At magiging maganda kung...

"Ikaw ang aking una"