Blank || FayeYoko [Tagalog]

Chapter 28

Khun Nueng

"Pupunta rin ako."

Nang marinig ng dati kong fiancé, na biglang naging ama, na pupunta ako sa amusement park sa Sabado, nagmamadali siyang nag-alok na sumama kahit hindi siya inimbitahan. Pumunta pa siya sa bahay ko para magmakaawa dahil tinanggihan ko siya habang nag-uusap kami sa telepono... Talaga bang naisip niya na papayag ako dahil lang nagpakita siya? Hindi ko maintindihan...

"Sinasabi ko lang sa'yo. Hindi kita iniimbitahan."

"Pakiusap, payagan mo akong sumama. Bakit mo binibigyan ng pagkakataon si Piengfah na mapalapit sa kanyang anak, pero ako hindi?"

"Ayaw mo bang magpa-DNA test muna?"

"Maganda si A-Nueng. Mayroon siyang genes ng aking kagwapuhan sa kanyang mukha. Hindi na kailangan ng DNA test."

Ang lalaking sumunod sa yapak ng kanyang ama para maging isang politiko sa hinaharap ay nagmamakaawa habang nagkikiskis ng mga kamay.

"Gusto ko rin mapalapit sa aking anak. Isipin mo, Khun Nueng. Kung magtagumpay si Fah sa pagkuha ng loob ng aking anak, dadalhin niya ito sa ibang bansa. Hindi ko na makakausap si A-Nueng... Napakalungkot naman niyan."

Inaamin ko na minsan ay naiinis at naaaliw ako sa kanya ng sabay. Kumilos siya nang hindi nag-iisip noong kabataan niya, at hindi niya tinanggap ang responsibilidad para sa kanyang mga kilos dahil masyado siyang bata pa. Pero ngayon na siya ay isang adulto na, talagang nais niyang maging isang ama.

"Kung sasama ka, hindi ka ba makakaramdam ng pagkaasiwa kay Fah?"

"Matagal na iyon. Hindi ko iniisip na may iisipin pa si Fah. Ikakasal na siya, di ba?"

"Paano ko sasabihin kay Fah na sasama ka sa amin? Bakit ang buong pamilya mo ay hinahila ako sa gitna ng lahat ng ito? At ako pang ganito ang pupunta sa amusement park?"

Ikiniskis ko ang mukha ko habang sinabi ko iyon na pagod na. Hindi ba puno na ng pakikipagsapalaran ang buhay ko? Ano ba lahat ng ito?

"Sige. Aalis na ako."

"Pero..."

"Pupunta rin ako."

"Huh?"

Ang paos na boses ng isang batang nagsisimula ng magbinata ay umistorbo sa amin. Pareho kaming lumingon ni Chet sa tunog at nakita namin ang mahiyain na batang lalaking bumagsak sa harap ng paaralan ni A-Nueng. Hindi ito isang aksidente dahil hindi siya nakatira dito.

"Paano ka nakarating dito? Ano ulit ang pangalan mo?"

Tinanong ko na parang nalimutan, tulad ng isang manunulat na nakakalimutan ang sariling mga karakter dahil sila ay dumarating at umaalis.

"Folk."

"At dahil nag-imbita ka sa sarili mo, narinig mo na lahat?"

Ang matangkad na bata ay tumingin sa akin at ngumiti ng mahiyain bago kinamot ang ulo. Tiningnan ko siya nang may pagkabigo dahil hindi ko gusto ang mga taong nakikinig ng palihim. Ito ay isang bastos na bagay na gawin. Gayunpaman, nang makita ko ito, naisip ko na magandang ideya...

"Sige. Puwede kang sumama. Ang pagkakaroon ng kaedad niya ay maaaring magpawala ng pagkaasiwa ni A-Nueng. Baka maging kakaiba kung bigla siyang magkaroon ng nanay at tatay."

"Ano?"

Tanong ni Chet, litong-lito. Hindi ko mapigilang ipasok siya.

"Lahat sila ay biglang dumating nang walang appointment."

｡⁠:ﾟ; ✧ ;ﾟ⁠:⁠｡

Sa wakas dumating na ang Sabado na hinihintay ng mga magulang ni A-Nueng. Nagkasundo kaming magkita sa amusement park, na parang libingan dahil wala nang pumupunta dito. Ang lugar ay luma at hindi maayos ang pag-maintain. Pero sige na nga. Kaya kong magpanggap na ang mga rides na may kupas na kulay ay nakaka-excite. Hindi naman araw-araw na pumupunta kami sa amusement park.