Park Jimin | KS3

-12-

Ks3

Hayatın nasıl sonuçlar getireceğini bilmeden kalkıştığımız birçok şey olurdu. Bunlardan bazıları ya çok ağır olarak gelirdi ya da öylece kolay atlatılan şeyler olurdu.

Bazılarını ise tanımlayacak kadar açıklayıcı kelimeler yoktu...

Sebebi ne olursa olsun katledilen canın bir açıklaması yoktu. Tabii, istisnaların kaideyi bozmadığı göz önünde tutulursa...

Bir beden sadece onu korumak ve nefes almakla sorumluydu.

Peki o bedenin canını alan?
Mesuliyetiyle sorumlu değil miydi?

Elindeki bezi çantasına tıkarken derin bir nefes verip boynunu esnetmiş çantasını alıp oradan ayrılmıştı. Binadan ayrılmadan önce ayağındaki galoşları çıkartıp cebine tıkmıştı.

Kalabalık olan sokakta gözüne kestirdiği kameralardan kaçmak için etrafında göz gezdirmişti.

Hızlıca önündeki kamyonun arkasına geçerken aradığı kör noktayı bulmak için gözleriyle etrafı taramıştı.

Gördüğü dar ve kör noktada kalan sokakla hızlı biçimde adımlarını ilerletti. Sokağa girdiği gibi alt yola inip gördüğü taksiyi durdurmuştu.

Yaklaşık yirmi dakikanın ardından eve geldiğinde hızlıca parayı ödeyip inmişti. Saniyeler içinde kapıya ulaşırken kapıyı sinirle açan Taehyung'a karşı pek umursamaz bir tavır sergileyerek içeri girdi.

"Aptal herifin tekisin."

Taehyung'un bıkkınca mırıldandığı şeyi umursamayarak kendini banyoya attığında çantasındaki bezleri hızla su doldurduğu kovaya atmış, çözücü maddeyi suya ekleyerek yerine koymuştu. Üzerini çıkartıp cebine sıkıştırdığı şeyleri imha eder gibi etraftan yok ettiğinde sonunda suyun altına attığı bedeni gevşemişti.

Yarım saat boyunca suyun altında kalan bedenini kirden muhafaza rttiğini düşünene dek yıkamıştı. Sonunda bornozuna sarılarak odasına gitmiş, üzerini giyinmişti. Aşağı indiğinde kesinlikle en son beklediği şey Lara'nın koltukta oturarak karşısındaki Taehyung'u süzen bakışlarını görmesiydi.

İçinde bir yerlerde öfke hissinin dolaşmaya başladığını hissederek kaşlarını çattı.
Taehyung'un haklı çıkmasını istemeyerek yutkunup içeri girdiğinde Lara'nın bakışları sonunda onu bulmuştu.

İşte istediği şey buydu.
Ona bakması...

"Ne işin var burada? Akıllanmadın mı?"

Lara göz devirerek bacak bacak üstüne atıp sekreter dosyasını dizine yaslamış kalemini eline almıştı.

"Hadi, seni bekleyemem. Yarın bu ödevi teslim etmem gerek."

Jimin göz devirerek koltuğa oturmuş arkasına yaslanarak kollarını göğüsünde bağlamıştı.

"Sana bunun zorunda olmadığımı söyledim."