Park Jimin | KS3

-37-

Ks3

Kim Lara

Derin bir nefes vererek beklediğim sırada bilmem kaçıncı kez göz devirdim.

Dönem sonu ödevlerini verecektik ve ben sıkılmıştım artık. Saatlerdir hocanın, öğrencilere detaylarıyla üç kez anlattığı şeyleri dinlemekten kafam balon olmuştu. Son bir kişi kalmıştı ama bu çocuğa özel miydi bilmiyorum dördüncü kez aynı şeyi tekrarlıyordu. Öyle ki yüzüne çarpmamak için zor duruyordum...

Jimin'in röportajlarını toparladığım, Taehyung'un makalesine yer verdiğim ve geri kalan -Jungkook sayesinde- emniyetten bulduğum haberlerle dolu olan gazetem tam tıkırındaydı. Sadece verip çıkmak istiyordum.

Önümdeki çocuk sonunda çıktığında gazeteyi hızla hocanın eline tutuşturmuştum. Bana ufak bir şekilde gülerek gazetemi açmış, uzunca her sayfasına bakmıştı. Gözleri bir yerde takıldığında; gördüğü yazının Jimin'in röportajı olduğunu fark etmiştim.

"Bu herifi gerçekten bulup, röportaj mı yaptın?"

Bana çevirdiği gözlerine karşı kaşlarımı hafifçe çatmış başımı sallamıştım.

"Evet. Sanılanın aksine daha iyi ve kibar biriydi."

Hoca şaşkınca kaşlarını kaldırarak gazeteye bakışlarını çevirdiğinde iç geçirdim yavaşça.

Saf ve huysuz olmasa daha iyi olabilirdi tabi...

"Lara... Çok iyi bir iş çıkarmışsın. Bir kusur yok. Bu ben de kalabilir mi?"

Bakışlarım şaşkın bir hâl alırken hocaya uzunca baktım ciddi mi diye...

Bay Choi? Benim? Gazetemi? İstiyor?

"Alın hocam, tabi. Sizin olsun. Bende kopyası var zaten."

Yüzünde gülümseme oluşurken hızlıca önünde eğilip sınıftan koşarcasına çıkıp hemen telefonumu çıkartmıştım.

Aradığım numaraya hızla tıklayıp kulağıma götürmüş, açılmasını beklemiştim.

"Efendim?"

Duyduğum sesle gülümseyip yerimde zıplamıştım.

"Taehyung! Bay Choi gazetemi çok beğendi, hatta aldı onu direkt!"

Gülüşü kulağıma dolduğunda ben de gülmüştüm.

"Aferin sana minik gazeteci. Güzel bir iş çıkardığını söylemiştim."

"Çok teşekkür ederim. Yardım etmeseydin bu kadarı olmazdı..."

Bir yandan kampüsten çıkarken bir yandan ceketimi giyinmekle meşguldüm. Hava nasıl da bir anda soğumuştu?

"Rica ederim güzelim. Boşuna edebiyat öğretmeni olmadık, bir işe yarasın."

İstemsizce kıkırdadığımda o da gülmüştü. Sonunda ceketimi giyinip çantamı düzeltmiş kampüsten tam anlamıyla çıkmıştım.