Park Jimin | KS3

-11-

Ks3

"Jimin, bu kız senin sonun olur."

Taehyung'un ciddiyetle konuşmasına karşı Jimin kucağındaki yastığa biraz daha sarılmıştı. Dudakları hafifçe büzülürken başını iki yana salladı hafifçe.

"Bilmiyorum Tae... Hiç öyle bir hava vermiyor."

Taehyung gözlerini kısarak yayıldığı yatakta doğrularak yükünü dirseğine vermiş ona sorgulayıcı bir bakış atmıştı.

"Sen bu kızdan hoşlandın mı yoksa?"

Jimin gözlerini büyüterek ona baktığında Taehyung sırıtarak arkasına yaslanmıştı.

"Hayır... Ne alaka ki şimdi?"

Taehyung onun saf suratına karşı gülmeye başladığında Jimin kaşlarını çatmıştı.

"Gülme ya!"

"Oğlum ne safsın sen lan? Basbayağı ilgini çekmiş kız."

Jimin sessiz kalıp çenesini sarıldığı yastığa yaslarken Taehyung göz devirmişti. Nasıl katil olabilirdi, onu bile sorguluyordu ya...

"Bir kız hakkında ilk kez konuştuğunu duydum. Ve kusura bakma, ilgini çektiği belli."

Jimin oflayarak yastığı sertçe yatağa attığında Taehyung göz devirip geri yayılmıştı yerinde.

"Tamam, defol şimdi odamdan. Uyuyacağım. Sabah konuşalım."

Jimin bir şey demeden ışığı kapatıp odadan çıktığında bir yandan bugün yaşadığı şeyi düşünüyordu.

Elinde değildi.

Odasına gidip yatağına uzandığında her şey bir film şeridi gibi gözlerinin önünden geçmişti.

Hayatı, onu buraya kadar sürükleyen o şeyler, hiç kimse sahip çıkmazken Taehyung'un onun yanında oluşu, bir anda canavara dönüşmesi ve şimdi...

Gerçekten hee şey sanıldığı kadar kolay mı oluyordu?

Hiç zannetmiyordu.

(.)

Yun, dolu gözleriyle odanın önünde durduğunda Vera tereddütle ona bakmıştı.

Jungkook, hastanede kalacağını öğrendiğinde kızının bu durumu öğrenmesini istemişti. Yanında görmek istemişti.

Yun ise girmemekte ısrarcıydı.
Belki babasını öyle görmek onun için en can yakıcı ve korkunç şey olabilirdi.

"Anneciğim, girmek istemiyorsan aşağıda hava alabiliriz."

Yun dolu gözlerini kapıdan çekip Vera'ya çevirdiğinde yavaşça annesine yaklaşmış kollarını onun beline dolamıştı. Vera ellerini onun saçına yerleştirip okşadığı sırada gözlerini sıkıca yummuştu.