Park Jimin | KS3

-36-

Ks3

Kim Lara

Bir ağırlık hissediyordum.
Tam olarak göğüsümün üzerinde...
Ve bir baskı vardı; iki yandan bu yeri sıkıştıran...

Hayatım boyunca bazı bedelli ödemek zorunda kalan bir insan için fazlasıyla normal bir durum muydu? Muamma... Tek bildiğim bu durumun da bunlardan biri olduğuydu.

Bir hoşlantıdan ibaret miydi yoksa bir bağ mıydı bilmiyordum... Bana iyi gelmediği kesin olan duygu karmaşasından ibaretti ve sadece kafamda dönen bir mesele değildi.

Yorgundum ve üzerimden atmam gereken şeyin ne olduğunu tam olarak bilmiyordum.

Yolun başındayken aşkla tutunduğum bir hayalim vardı. Kamera önünde haber sunanlara, gazete basım işlerine ve yayıncılığa aynı zamanda araştırmacılara bir zaafım vardı. Dedektif gibi iz sürmelerine hayrandım belki de... Bilmiyorum.

Akşam haberleri geldiği an televizyonun karşısında sunucuları taklit etmek, haberciler gibi giyinmek tam bana göreydi. Annem bununla gurur duyar, sürekli bu işin bana göre olduğunu ve gevezeliğime en yakışacak olan mesleğin bu olduğunu söylerdi.

Babam da desteklerdi...

Acı olan şuydu ki...
Babamın emniyette çalışması ve Jong'un izini sürmesiyle Jong gözünü babama kestirmişti.

Ona zarar verecek şeyin ben değil; annem olduğunu biliyordu ve bu yüzden de acımadan onu öldürüp babamın çökmesini sağlamaya çalışmıştı.

Başarmıştı da...

Babam, belki ben ölsem o kadar yıkılmazdı. Annem öldüğünde ise iki yabancıya dönmüştük...

Babam çok farklı biri ben çok farklı biriydik birbirimiz için. Ağlayarak uyandığım geceler, ateşler içinde kavrulduğum günler, belki en zor okul anlarım... Hiçbirinde yanımda olmamıştı.

Babam belki de beni hiç sevmemişti, bilmiyorum.

Lisenin sonunda, istediğim puanı tutturmuştum. Araştırmacı-gazeteci olarak mezun olabileceğim en iyi üniversiteleri kazanmıştım. Annem için... Onu yaşatmak için...

Babam ise...

Bana bu bölümü okuyamayacağımı söylemişti. Sebebinin annem olduğunu biliyordum bu yüzden tercihlerimi ondan gizli yapmıştım. Tabi kiminle oynadığımı unutarak yapmıştım bunu.

Tercihleri her gün kontrol etmiştim, oysa kapanmasına son bir saat kala hepsini değiştirmişti...

Beni zorla akademiye yazdırdığında tek dediği şey Jong'u, annem için yakalamasına yardım etmem içindi.

Sırf buna tutunarak bölümü okumuş ve yine onun zoruyla üst düzey bir başarı elde ederek bitirmiştim. Mutlu muydum? Hayır...

Onun ise umurunda olan tek şey annem ve onun katiliydi. Haklıydı, tamam... İnkar etmiyorum. Ama ben de onun kızıydım.