HACKER KOD:66

ÖZÜR

Şarkı önerisi : Buray - senin yüzünden

Elimdeki kağıda bakıp mantıklı bir şeyler düşünmeye çalışıyordum.

Kağıdı bulmamızın ardından yaklaşık 15 dakika gibi bir süre geçmişti. Şimdi ise Poyraz ve ben bahçedeki banklardan birine oturmuş düşünüyorduk.

" Anlamıyorum , bize bu notları bırakan kişi neden direkt senin kimliğini ortaya çıkarmıyorki? Senden ne istiyor ? Ve en önemlisi saniyesinde senin tarafına geçtiğimi nasıl biliyor?" Poyraz soruları ardı arkasına sıralarken bende elime aldığım dal parçasıyla yere daireler çiziyordum.

" Bilmiyorum, Allah kahretsin bilmiyorum. Yaparım sanmıştım. Benim için çok kolay olur sanmıştım ama olmadı . Bu kişi her kimse en az benim kadar iyi biri ve deneyimli olduğu çok belli." Dedim sesimi alçak tutmaya çalışarak.

"Tamam , sen canını sıkma elbet buluruz . Yarın seninle daha detaylı bir şekilde konuşuruz bunu." Dedi Poyraz .
Onu kafamı sallayarak cevapladım.

"Asel"

"Asel"

Kafamı kaldırıp sesin geldiği yöne baktığımda bana doğru koşarak gelen Ceren'i gördüm. Ona hayla kızgındım. Sonuçta bana hak etmediğim şeyler söylemişti. Ben sadece ona yardım etmek istemiştim çünkü eskiden bende zorbalık görmüştüm.

Ceren nefes nefese yanıma ulaştığında ;

"Asel se- seni- " derin bir nefes aldı ve devam etti.

"Asel seninle konuşabilir miyim?" Dedi .

Nee? O söylediklerinden sonra birde bana konuşmayımı teklif ediyordu?
Bir yanım konuşmamak istiyordu ,diğer yanım ise onu dinlemek. Ne söyleyeceğini merak ediyordum.

"Ne konuşacaksın benimle? yine mi azarlayacaksın . Merak etme ben anlamam gereken şeyleri anladım." Dedim ve banktan kalktım.

Okula doğru ilerlemeye başladım. Son dersteydik ve birazdan çıkış zili çalıcaktı.

Sınıfa girip sıramın üstünde olan kitaplarımı ve kalemliğimi çantama koydum. Okulun koridorlarında ilerlerken çıkış kapısına yaslanmış olan Ceren'i gördüm. Yere bakıyor ve ellerini önünde birleştirerek parmaklarıyla oynuyordu. Stresli oldugu çok belliydi.

Planım ona bakmadan yanından geçip gitmekti.

Bir anda kafasını kaldırdı ve gözleri benim gözlerimi buldu. Gözlerimi kaçırıp çıkışa doğru ilerlemeye başladım.

"Asel beni biraz dinlermisin?" Diye sordu tam yanından geçeceğim sırada.
Ona baktığımda gözlerindeki pişmanlığı gördüm. Ahh peki ,tamam sanırım onu dinleyeceğim.

"Tamam , ama çok vaktim yok işim var."
Diye mırıldandım sesimi soğuk tutmaya çalışarak.

Yerinde zıplayarak;
" tamam , zaten çok vaktini almayacağım." Dedi neşeyle. Aslında özünde neşeli bir kızdı.

Beni kolumdan tutup çekiştirerek;
" şurada ki kafeyi görüyor musun gel oraya gidelim."dedi . İşaret ettiği yere baktığımda ilk tanıştıgımızda onu götürdüğüm kafeyi gördüm. Acaba bu kafeyi özelliklemi seçmişti?

Kafeye girip bir masaya kurulduk. Ceren ve ben karşı karşıya oturmuştuk. Ceren elini kaldırıp bizim için iki kahve sipariş verdi ve bana döndü.

"Asel, ben çok özür dilerim. Öyle şeyler söylemek istememiştim. Yani sadece fazla sinirliydim ve patlama noktasına gelmiştim. Sonrasında zaten bütün sinirimi senden çıkardım." Dedi ve uzanıp elimi tuttu. Sıcak bir gülümsemeyle ;