HACKER KOD:66

ÇÖZÜM YOLU

Şarkı önerisi: Güneş-Kaçasım gelir

Medya: Ateş

Bugün okula çok daha heyecanlı gidiyordum. Dün Ateş'le konuştuktan sonra babam gelmiş ve sorunu hallettiğini söylemişti. Sonuçta Poyraz'ın Elinde kanıt yoktu. Ve bu şuana kadar elime geçen en iyi şanstı.

İnanabiliyor musunuz?

Bu yola baş koyarken hiç böyle düşünmemiştim. Ateş gittikten sonra iyice düşünmüş ve bir karar almıştım . Bu kararı babama açıkladığımda bu kadar mutlu olacağını düşünmemiştim elbette.

Ama mutluluğum için...

Daha doĝrusu mutluluğumuz için bunu yapmak zorundaydım. Aksi takdirde Poyraz peşimi bırakmayacaktı.

Aklıma her Poyraz geldiğinde kalbime bir kıymık saplanıyordu. İhaneti en ağırından yaşamıştım. Yıllar sonra tekrar birine güvenmeyi seçmiştim ve yine yanılmıştım.

Ben ona güvenmiştim.

Ben ondan hoşlanmıştım.

Oda bunu biliyordu ama duygularımı kendi çıkarları doĝrultusunda kullanmakta çekinmemişti.

Artık o güvendiğim Poyraz yoktu. Artık gözünü güç ve lider olma hevesi bürümüş , bu uğurda her şeyi göze alabilecek aşağılık bir çocuk vardı.

Bir an Poyraz'ın hafızımda o sevdiğim Poyraz olarak kalmasını istedim.

Ben ona kimseye güvenmemen gerektiğini bile bile güvenmiştim. Ama her şey sadece bir anlık olan aptallıklarmış.

Birde Ateş vardı. Bu konuda ne yapacağımı bilmiyordum. Hayla ona kırgındım ama bu duruma mecbur olmasa böyle bir şey yapmayacağını da biliyordum. Sanırım artık her şeyi akışına bırakacaktım.

Kimsenin beni üzmesine , kırmasına veya duygularımı kullanmasına izin vermeyecektim.

Ben Asel Atıcı artık o dersleri çok iyi, başarılı, kendi dünyasında sadece kendi olan Asel Atıcı olmayacaktım.

Ben her ne olursa olsun mutlu kalabilen, yine başarılı ama hayatını buna adamayan ve samimi bir Asel Atıcı olucaktım.

Bir insanın kendini baştan yazması mümkün müydü?

Ben bunun mümkün olduğunu herkese göstericektim.

Okula doğru ilerlerken bunları düşünüyordum .mutlu muydum? Evet. kendime yeni bir sayfa açacaktım artık.

Sınıfa girdikten sonra hızla çantamı sırama bıraktım. Hayla Poyraz ile oturuyordum ve bu durum beni sinirlendiriyordu. Ama kendimi sakinleştirerek bununda bir çözümünün olacağına kendimi inandırdım.  Düşüncelerimi toparlayarak merdivenlere yöneldim.

Bahçeye indiğimde içime büyük bir nefes çekmiştim. Gözlerim bahçeyi taradığında hayla aralıksız Yağız'ı izleyen Ceren'i , terlemiş bir şekilde basketbol oynarken siyah saç tutamları alnına düşen ama asla durmayan Ateş'i ve köşedeki duvara sırtını yaslamış bir şekilde beni izleyen Poyraz'ı gördüm.

Kaşlarımı çatarak hızlı adımlarla Poyraz'a doğru ilerlemeye başladım. Buraya doğru ilerlediğimi görünce sinsi bir şekilde sırıtmış ve gözleri kısılmıştı.

Sonunda yanına ulaştığımda hızla onu göĝsünden ittirdim. Bu hareketim onda hiçbir etki yaratmamıştı. Hayla yerinde duruyor ve sırıtıyordu.

" Neden bana bunu yaptın? Ben sana güvenmiştim." Sesim beklediğimden daha yüksek çıkmıştı.

Poyraz " biliyor musun Asel? Sen beklediğimden çok daha güçlüymüşsün. Bu güç sana bunu aşılayan babandan mı yoksa ondan mı geliyor anlamıyorum." Derken gözleriyle Ateş'i göstermişti. Ne yani Poyraz gücümü Ateş'e bağlı olduğunu mu söylüyordu.