HACKER KOD:66

NORMAL İNSANLAR GİBİ...

Şarkı önerisi: Edis: Ayyaş

Dersler bugün su gibi ilerliyordu. Bunun nedeni bütün derslerden kafamı sıraya yaslamış bir şekilde uyuyor olmama da bağlanabilirdi tabi.

Omzumda bir el hissettiğimde kafamı yavaşça yukarı kaldırmıştım.

Bunu Ateş olduğunu gördüğümde tekrar sırama kafamı yaşayacağım sırada beni kolumdan tutarak kaldırmış ve sürüklemeye başlamıştı. Bugün ona karşı duracak gücü kendimde bulamamıştım. Gerçekten kendimi çok bitkin hissediyordum. Okul bitsede eve gidip yatsam derdindeydim.

Sonunda nereye gittiğimizi sormak aklıma geldiğimde halsiz bir şekilde kafamı kaldırabilmiştim.

"Ateş, nereye götürüyorsun beni" sesimi istediğim şekilde güçlü bir şekilde çıkaramamıştım.

"Kaçırıyorum seni" Dediğinde bir saniyeliğine olduğum yerde durmuştum fakat beni yine sürüklemeye devam etmişti.

"Ne, Ateş sen delirdin mi?"dediğimde bahçeden dikkatli bir şekilde çıkıyorduk.

"Evet, delirdim Asel. Sen delirttin beni." Dediğinde gözlerimi devirmiştim.

Gittiğimiz yer görüş alanımıza girdiğinde gözlerime yaşlar hücum etmek istemişti ama izin vermemiştim.

Burası...

Burası Ateş'in beni terk ettiği parktı...

Artık gerçeklerden kaçamayacağımı anladığımda Ateş'i takip ettim. Aynı banka oturmuştu. Bilerek yapıyordu.
Nedenini hayla anlayamamıştım. Banka oturduğunda ben karşısında dikilmeye devam ediyordum. Banka oturmayacağımı anladığında derin bir nefes aldı.

"Asel ben nasıl bitirdiksek aynen o şekilde o şekilde yeniden devam etmek istiyorum. Biliyorum zor olucak ama bununla elinde sonundada yüzleşmek zorunda kalacağız" Ateş konuşurken sadece o geceyi düşünüyordum.

Hatırlamıştım işte...

Bana veda etmeden parkı terk edişini...

Duygusuz bir şekilde gideceğini açıkladığını...

Ona dönüp gitme kal diyemediğimi...

Ve en acısıda o gece sabaha hiç uyumadan nasıl hıçkırarak ağladığımı...

Şimdi ise onun için sabaha kadar ağladığım, kokusuna bile hasret kaldığım ve uğruna her şeyden vazgeçebileceğim çocuk karşımda durmuş ve bana yeniden başlamak istediğini söylüyordu.

Peki ne yapmalıydım?

Kızım salak mısın ? Daha bu sabah demiyor muydun artık kalbim mantığımdan daha önde olucak diye?

Diye uyardı beni iç sesim.

Artık zeki ve ağır başlı Kod:66 yoktu doğruya. Artık sadece Asel Atıcı vardı. Bu yeni bir yol çizmek için en güzel adım olabilirdi.

Peki ben istiyor muydum?

Eski aşkımdı benim. Hiçbir zaman unutamadığım ve unutamayacağım.

Bir şimşek çaktı aklıma. Sen ona aşıksın Asel, en azından aşıktın. Poyraz'ı kaybettiğinde Ateş'i kaybettiğin kadar üzüldün mü?

Ve bir şimşek daha. Sen aslında hiçbir zaman Poyraz'ı sevmedin. Sadece basit bir hoşlantı veya bir çıkış yolu.

Artık her şey netliği kazandığında Ateş'in bakmaya doyamadığım gözlerine çevirdim gözlerimi. Gözlerim artık hüzünlü bakmıyordu. Yolumu bulmuştum. Bumu Ateş sağlamıştı. Yavaş adımlarla yanına ilerledim. Benim yanına geldiğimi gördüğünde gözleri parlamıştı. Gelmeyeceğini düşünüyor olmalıydı.