Ο Γραμματέας του Προέδρου

21. Οι ανασφάλειές του

Αυτή τη στιγμή, βρισκόμουν στο γραφείο μου και μελετούσα ξανά το βιογραφικό της Μάργκοτ Σλόαν. Ήταν είκοσι επτά ετών με καταγωγή από την Βιρτζίνια. Ο πατέρας της ήταν αποστρατευμένος στρατιωτικός και η μητέρα της λογίστρια.

Η ίδια εκτός από την στρατιωτική της καριέρα, είχε σπουδάσει, ευτυχώς, οικονομολόγος αλλά δεν είχε ασχοληθεί καθόλου με εκείνον τον τομέα καθώς επέλεξε να καταταγεί στο στρατό αμέσως μετά το κολέγιο.

Είναι γνώστης πολεμικών τεχνών αλλά και ξένων γλωσσών όπως ρώσικα, γερμανικά και ισπανικά.

-«Τι σκαρώνεις αυτή τη φορά;» ρώτησε ο Πωλ που πρόσεξε το βιογραφικό της Σλόαν στο γραφείο μου.

-«Προσπαθώ να σμιλέψω μια αξιοπρεπή Πρώτη Κυρία.» απάντησα απαθώς και έμεινε με ανοιχτό το στόμα.

-«Μη μου πεις; Ο Πρόεδρος είναι ερωτευμένος με την λοχαγό;» ρώτησε ενθουσιασμένος.

-«Από ότι φαίνεται. Λοιπόν, καλύτερα να με βοηθήσετε σε αυτό το νέο project.» αποκρίθηκα.

-«Χαχαχα! Project; Μιλάμε για ανθρώπινες σχέσεις εδώ, κ. Γκρέι.» αποκρίθηκε ο Πωλ. Όμως δεν καταλάβαινε πόσο σημαντικό ήταν αυτό.

Έριξα το βλέμμα μου στην Τζούντιθ. Αν και ήταν μια απλή γραμματέας, ήταν αρκετά θηλυκή και ταυτόχρονα εργατική και σοβαρή. Αντίθετα, η Σλόαν δεν είχε ίχνος θηλυκότητας πάνω της.

-«Τζούντιθ, πρέπει να με βοηθήσεις.» αποκρίθηκα και την αιφνιδίασα.

Εκείνη την στιγμή, η λοχαγός εισήλθε στο γραφείο της γραμματείας. Υπήρχε μια έκδηλη μελαγχολία στο βλέμμα της. Στάθηκε προσοχή μπροστά μου και την επόμενη στιγμή μου έδωσε ένα έγγραφο.

Ήταν η απόλυσή της από τον στρατό. Η Πρώτη Κυρία δεν μπορούσε να είναι στρατιωτικός. Φυσικά, καταλάβαινα ότι είχε θυσιάσει κάτι που αγαπούσε για να μπορεί να είναι στο πλευρό του Ρέι.

-«Αυτό σημαίνει ότι δεν είσαι πια στρατιωτικός, δις Σλόαν. Δεν χρειάζεται να στέκεσαι προσοχή μπροστά μου. Όμως ο ερχομός σου εδώ είναι βολικός.» αποκρίθηκα κοιτώντας την στα μάτια.

-«Τζούντιθ, θέλω να πάρεις την δις Σλόαν και να βγείτε στα μαγαζιά. Θέλω να αγοράσετε οτιδήποτε είναι απαραίτητο για να αλλάξει εντελώς στυλ.» έδωσα εντολή και είδα τα μάτια της να πεταρίζουν. Με κοίταξε σαν να με επεξεργαζόταν αλλά τελικά ακολούθησε την Τζούντιθ.

-«Πραγματικά, το έχεις δει σαν καθήκον, σωστά;» αποκρίθηκε ο Πωλ αλλά δεν σχολίασα τίποτα. Ήξερα ότι ξεπερνούσα τα όρια και είχα αποδεχτεί ότι θα ήμουν ο ξινός και «κακός» της παρέας.