Ο Γραμματέας του Προέδρου

47. Κυνήγι θησαυρού

Έμεινα δύο μέρες στα γραφεία του FBI καθώς περνούσα από εξονυχιστική ανάκριση. Κατηγορούσαν τον Ντάνιελ για συνεργό εκείνων που τοποθέτησαν βόμβα στο εμπορικό κέντρο και ήθελαν να μάθουν ποια ήταν η εμπλοκή μου με όλα αυτά.

Όμως τι είδους αστείο ήταν αυτό; Κατηγορούσαν εκείνο το άτομο ως προδότη; Ήταν τρελοί; Όμως όχι δεν ήταν τρελοί. Ήταν διεφθαρμένοι. Δεν ήμουν ανόητη και μπορούσα να καταλάβω ότι είχαν παγιδεύσει τον Ντάνιελ και προσπαθούσαν να αφανίσουν έναν αγκάθι από το πλευρό τους.

Χωρίς το «μαντρόσκυλό» του, ο Πρόεδρος Ο' Ντόνελ ήταν εκτεθειμένος. Πίστευαν ότι θα ήταν πιο εύκολο να τον χειραγωγήσουν, αφαιρώντας του ένα ισχυρό «όπλο». Δεν θα άφηναν έναν τίμιο «Πρόεδρο» να συνεχίσει να χαλάει τα σχέδιά τους.

Όμως πέρα από τα πολιτικά παιχνίδια εξουσίας, ανησυχούσα για εκείνον. Αν είχαν κρατήσει εμένα δύο μέρες φυλακισμένη που δεν είχα καμία σχέση, ποιος ξέρει τι είδους μεταχείριση είχε εκείνος.

Ήθελα να πιστεύω ότι ο Πρόεδρος Ο' Ντόνελ θα τον προστάτευε όπως έκανε και εκείνος. Εκτός από εργοδότη και εργαζόμενο, εκείνοι οι δύο είχαν πιο στενές σχέσεις. Πιο στενές και από φιλικές. Πολλές φορές, ο Ντάνιελ μιλούσε με θαυμασμό αλλά και προστατευτικότητα προς τον Πρόεδρο και αντίστοιχα ο Πρόεδρος μέχρι τον Λευκό Οίκο τον είχε φέρει να μείνει εξαιτίας της εύθραυστης υγείας του.

Ήξερα ότι ο Πρόεδρος είχε πολλά στο μυαλό του, από την κατάσταση της υγείας της συντρόφου του μέχρι το γεγονός που έπρεπε να πάρει μια απόφαση για την διεξαγωγή πολέμου.

Προσπαθούσε να αποφύγει κάτι τέτοιο, στέλνοντας αίτημα προς την άλλη πλευρά, να ομολογήσει και να παραδοθεί. Αν παραδεχόταν ότι επρόκειτο για προσωπική βεντέτα, θα τιμωρούνταν μόνο εκείνος και δεν θα ξεσπούσε πόλεμος μεταξύ των δύο κρατών.

Η άλλη πλευρά όμως εξακολουθούσε να απορρίπτει τις κατηγορίες και να δηλώνει αθώα. Αυτό εξόργιζε τον αμερικανικό λαό και τους πολιτικούς. Αν δεν άλλαζε κάτι, τότε πόλεμος θα ξεσπούσε.

Ήταν εκνευριστικό που δεν μπορούσα να πάρω μέρος σε όλο αυτό. Κατ' αρχήν, δεν είχα δουλειά εξαιτίας του Προέδρου Ο' Ντόνελ και τις δηλώσεις που έκανε. Με είχε κατηγορήσει ότι είχα δημοσιεύσει λάθος πληροφορίες ενώ άσκησε πίεση στην εφημερίδα που δούλευα.

Εγώ και η δις Σλόαν είχαμε πέσει θύματα πλεκτάνης σύμφωνα με τις εικασίες του Ντάνιελ. Ο ίδιος προσπαθούσε να με βοηθήσει καθώς με γνώρισε σε έναν καλό δικηγόρο για να αποδείξω την αθωότητά μου. Κι όμως συνέβη εκείνη η τραγωδία και τώρα υπήρχε ένα μαύρο σύννεφο χάους πάνω από τα κεφάλια μας.