Ο Γραμματέας του Προέδρου

64. Ήρωες

Μόλις επιστρέψαμε στον Λευκό Οίκο, ο Ρέιμοντ κλειδώθηκε στο δωμάτιό του και άρχισε να σπάει ότι έβρισκε μπροστά του. Έξω από την πόρτα ακούγαμε τον ήχο των γυαλιών και των επίπλων που έσπαγαν, τις φωνές του που καταριόταν και έβριζε πότε τον εαυτό του και πότε τον κόσμο όλο.

Βρισκόμουν πίσω από την κλειδωμένη πόρτα με τον σμηναγό Χάντερ. Στηριζόμουν στην πόρτα και έτρεμα από τη θλίψη. Σίγουρα η ψυχή του Ρέιμοντ είχε πάρει φωτιά που τον έκαιγε σύγκορμο. Εκείνη την στιγμή, ήθελε να καταστρέψει όλον τον κόσμο και φοβάμαι μήπως έκανε και κακό στον εαυτό του.

Έδωσα άδεια στον σμηναγό να σπάσει την πόρτα και όρμησα μέσα στο ρημαγμένο δωμάτιο. Εκείνος καθόταν πια στο πάτωμα σε μια γωνιά και είχε ξεσπάσει σε κλάματα. Δεν έμοιαζε με τον τρανό Πρόεδρο των Η.Π.Α., αλλά με έναν αδύναμο ανθρωπάκο και ρίγησα σύγκορμη.

Κάθισα δίπλα του και τον έβαλα στην αγκαλιά μου. Σαν μικρό απαρηγόρητο παιδί, άφηνε τα δάκρυά του να κυλήσουν και ένιωθα την καρδιά μου να σκίζεται. Ώστε αυτό ήθελε να αποφύγει ο Ντάνιελ Γκρέι και δεν είχε μιλήσει στον Ρέιμοντ για την κατάστασή του.

Η απόσυρσή του τόσο από την πολιτική σκηνή, όσο και από την ίδια την κοινωνία, είχε ως σκοπό να κρατήσει για πάντα κρυφό εκείνο το μυστικό και παράλληλα να παρατείνει τη ζωή του. Όμως τα σχέδιά του ανατράπηκαν όταν προσπάθησε να σώσει μια τελευταία φορά τον κόσμο, πριν αγνοήσει μια και καλή το χάρισμά του.

Η μοίρα ήθελε μάλλον την εκδίκησή της από το άτομο που είχε ανατρέψει αρκετές φορές τα σχέδιά της.

-«Γιατί; Γιατί; Γιατί δεν υποπτεύθηκα κάτι; Γιατί έμενα αδρανής κάθε φορά που έπεφτε σε κώμα; Γιατί θεωρούσα συνηθισμένη εκείνη την κατάστασή του; Δεν ήταν φυσιολογικό να καταρρέει και να πέφτει σε κώμα. Γιατί δεν πρόσεξα τα σημάδια; Γιατί δεν πίεσα τον Δρ. Όστιν να μου πει την αλήθεια;» άρχισε να κλαψουρίζει καθώς είχε φωλιάσει στο στήθος μου.

Κατά τη γνώμη μου, ο Ρέιμοντ φοβόταν. Φοβόταν να αντιμετωπίσει την αλήθεια ακόμη και αν έβρισκε καχύποπτη την κατάσταση. Ο Ντάνιελ δεν ήθελε να τον επιβαρύνει και εκείνος σχεδόν αυθόρμητα αμπάρωσε την καρδιά του από την αλήθεια που μπορούσε να τον πονέσει αφάνταστα.

-«Γιατί; Γιατί δεν τον εμπιστεύτηκα; Γιατί αμφέβαλλα; Γιατί δεν τον άκουσα; Πάντα άκουγα τις προειδοποιήσεις του; Γιατί του γύρισα την πλάτη; Γιατί του έκανα κακό;»