ညက မိုးသည်းတဲ့အချိန်မှာ မိုးသားရဲ့အတိတ်ကဒဏ်ရာတွေဟာ အိပ်မက်တစ်ခုအဖြစ်ပြန်ပြီးခြောက်လှန့်ပြန်ပါသည်။ဘယ်အချိန်ထိများ ဒီလိုတွေဖြစ်နေအုံးမှာလဲ။မိုးရွာမှာကိုကြောက်မိတဲ့ထိ အိပ်မက်ဆိုးတွေဟာ မိုးသားကိုကြောက်လန့်စေပါတယ်။
သူများနဲ့မအိပ်တတ်ပါဘူးဆိုတဲ့ ကလေးမဟာခုတာ့လဲ မိုးသားကိုဖက်ထားလိုက်တာ အသက်ရှုတောင်ကြပ်ချင်လာပြီ။ညကကိစ္စကြောင့်သူလဲ အိပ်ရေးပျက်သွားတယ်ထင်သည်။အိပ်မောကျနေလိုက်တာ။
ကလေးရဲ့ရင်ခွင်ထဲကနေသူမလေးကိုမော့ကြည့်ရင်း မိုးသားရင်တွေခုန်လာရပြန်ပါပြီ။သူ့ထက်ခန္ဓာကိုယ်သေးတဲ့ မိုးသားဟာ ခုသူ့ရင်ခွင်ထဲမှာစုန်းစုန်းမြုတ်နေလေပြီ။
မိုးသားမညာချင်ပါ သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာနေရတာ မိုးသားအတွက် လုံခြုံတယ်လို့စိတ်ထဲမှာ ခံစားမိသည်။အချိန်အတော်ကြာကြည့်နေမိတာသူမျက်လုံးပွင့်လာမှအမြန်အကြည့်လွှဲလိုက်ရသည်။
"ဆရာမ နိုးနေတာကြာပြီလား..."
"အွန်း... နည်းနည်းတော့ကြာပြီ.."
"အယ် ...အာ့ဆို မထသေးဘဲဘာလုပ်နေတာလဲ"
"ရှင်က ကျွန်မကို ဒီလောက်တောင် တင်းနေအောင်ဖက်ထားမှတော့ ကျွန်မဘယ်လိုထမလဲ"
"အယ်... ဟုတ်သားပဲ sry နော်ဆရာမ ဟီး...."
အမှန်တော့သူဖက်ထားတာမှန်ပေမဲ့ မိုးသားရုန်းချင်ရုန်းလို့ရသားပဲ။တမင်မရုန်းခဲ့တာ။သူနဲ့အဲ့လိုလေးနေရတာကို မိုးသားသဘောကျလို့လေ။
"နိုးပြီဆိုလဲ ထ မျက်နှာသစ်တော့။ပြီးရင်မနက်စာသွားစားကြမယ်.."
"ဟုတ် ...ဒါပေမဲ့မနက်စာကဆရာမကျွေးရမှာနော်...."
"ကျွန်မပဲကျွေးမှာပါရှင်။ဘာစားချင်လဲပြော.."
"ဖြူက စတာပါဆရာမရဲ့။ညကထမင်းကြမ်းတွေရှိသေးတယ်မလား။ထမင်းကြော်ပဲစားရအောင်လေ.."
"အွန်း ...အဲ့လိုလဲရသားပဲ။ဆရာမက လက်ဖက်ရည်သောက်ချင်လို့.."
"ဆရာမ သောက်ချင်ရင် ဖြူဖျော်တိုက်မယ်လေ ဖြူ့မှာအမှုန့်ပါတယ် နို့ဆီဝယ်လိုက်မယ်"
YOU ARE READING
အဖြူထည်လေးမို့ချစ်ပါတယ်
Non-Fiction"ဆရာမ ဘာကြောင့်ချစ်တာလဲဟင်" "အဖြူထည်လေးမို့ချစ်ပါသတဲ့ရှင်" အမှားတစ်စုံတစ်ရာပါခဲ့သည်ရှိသော်စာရေးသူ၏ညံ့ဖျင်းမှုကြောင့်ပါဗျ။အမှားပါရင်ခွင့်လွှတ်ပေးကြပါ။
