"မီးမီးက ငြင်းတယ်ဆိုရင်ရော.."
ယွန်းလေးအဲ့လိုပြောလိုက်တော့ တီချယ်က ဖက်ထားတာကို လွှတ်လိုက်ပြီး ယွန်းလေးရဲ့မျက်လုံးတွေကို စိုက်ကြည့်သည်။တစ်ခုခုကို အဖြေရှာနေတာ ထင်ပါရဲ့။
"ဒီလိုဆိုတော့လဲ ဆရာမက လက်လွှတ်ပေးရမှာပေါ့ ယွန်းယွန်းကမှ ဆရာမကို မချစ်နိုင်တာ ကလေးကို စိတ်ရှုပ်အောင်မလုပ်ချင်ပါဘူး........အဲ့လိုပြောမယ်ထင်နေလား"
"ဟင်......"
"ယွန်းယွန်းခုမချစ်သေးရင် နောက်ချစ်လာအောင်ကြိုးစားမယ်။အနုနည်းနဲ့မရရင် ကြမ်းသင့်ကြမ်းရမှာပေါ့..."
"တီချယ်က တကယ်လုပ်ရဲတယ်ပေါ့"
"ကဲ... ကြာတယ် ချစ်လားမချစ်ဘူးလား မြန်မြန်ပြော မချစ်ဘူးဆိုလို့ကတော့ တစ်ခါထဲ မုဒိန်းကျင့်ပြီး ယူပလိုက်မှာ တို့ကိုဘာမှတ်နေလဲ..."
"အင်... ငြင်းရမှာတောင် ကြောက်လာပြီး"
"ကြောက်လာရင် မငြင်းနဲ့ပေါ့ ခုချက်ချင်း ချစ်တယ်လို့သာပြောလိုက် ခုချက်ချင်းယွန်းယွန်းကို လက်ထက်လိုက်မယ်"
"မရဘူး စဉ်းစားဦးမှာ လုပ်ရဲလုပ်ကြည့် အော်မှာပေါ့"
"ဟား...ဟား...ဟား... မင်းရောက်တာတို့အိမ်နော် ပြီးတော့ တို့အခန်းထဲမှာ နောက်ပြီး တစ်အိမ်လုံးမှာ မင်းနဲ့တို့ နှစ်ယောက်ထဲ မိုးသားက အသုဘမှာကြာဦးမှာ"
တီချယ်ပြောမှ ယွန်းလေး ကျောတောင်ချမ်းချင်လာပြီ။တီချယ့်ကို ကြည့်ရတာ တကယ်လုပ်မဲ့ ပုံကြီးနဲ့။မိယွန်းမ လျှာရှည်ပြီး အခန်းထဲ ဝင်ချော့ချင်ဦး။
"တီချယ် မီးမီးကို တကယ်အချိန်မပေးတော့ဘူးလား"
"လုံးဝပဲ အဲ့တော့ ချစ်တယ်လို့ပြောမလား မုဒိန်းကျင့်ရမလား ကြိုက်တာရွေး"
ပြောရင်းဆိုရင်း အနားကိုကပ်လာတဲ့ တီချယ်ကြောင့် ယွန်းလေး အနောက်ကိုဆုတ်လိုက်သည်။ယွန်းလေးကဆုတ်လိုက် တီချယ်ကလိုက်လာလိုက်နှင့် ယွန်းလေးကျောက နံရံကိုကပ်နေပြီ။
တီချယ်က ယွန်းလေး ပြေးလို့မရအောင် နံရံကို လက်ဖြင့်ထောက်လိုက်ပြီး ခေါင်းကတဖြည်းဖြည်း ယွန်းလေးမျက်နှာနားကို ငုံ့လာသည်။
YOU ARE READING
အဖြူထည်လေးမို့ချစ်ပါတယ်
Non-Fiction"ဆရာမ ဘာကြောင့်ချစ်တာလဲဟင်" "အဖြူထည်လေးမို့ချစ်ပါသတဲ့ရှင်" အမှားတစ်စုံတစ်ရာပါခဲ့သည်ရှိသော်စာရေးသူ၏ညံ့ဖျင်းမှုကြောင့်ပါဗျ။အမှားပါရင်ခွင့်လွှတ်ပေးကြပါ။
