Messed up

I'm Back

• Dounia •
Woensdag 22 Mei

Als de deur wordt geopend word ik meteen plat geknuffeld door Alice. "Dounia!" ze slaakt een kreet van blijdschap. "Hé Alice" mijn onderlip trilt wat doordat ik mijn lach moet inhouden. "Wat ben je groot geworden schat!".

"Alice" piep ik, nu door de nauwelijkse zuurstof die ik nu krijg. "Je plet het stokbrood" lach ik. Na, wat voelt een eeuwigheid, laat ze me eindelijk los. "Ach lieverd je had helemaal niks mee hoeven te nemen we hebben echt ruim voldoende!". Dat is waar, 1 ding dat ik nog volop weet van vroeger is dat de Williams altijd volop uitpakte met een barbecue. Kevin en mijn vader begroet ze wat minder uitgebreid, maar minstens net zo enthousiast.
Ik kom net terug uit Madrid, waar ik heb gestudeerd aan binnenhuisarchitect.

De liefde voor inrichten heb ik echt van Alice. Toen ik 5 was maakte we samen al minstens 1 keer in de twee weken een uitstapje naar een woonboulevard. Ik hield ervan, na afloop aten we meestal een lekker ijsje op het terras.
Ook Johnny begroet me vrolijk. Als ik het huis binnenkom besef ik me hoe enorm dit huis eigenlijk wel niet is. Ik ben hier al miljarden keren geweest, maar het blijft me maar verbazen. Dit huis.. Is een ware droom.

In de keuken zie ik Celine, de huishoudster, druk bezig met hapjes. Het is zo'n lieve vrouw, ik weet nog dat ik een keer met haar naar huis was geweest omdat ze wat spullen was vergeten. We waren toen nog even langs de kinderboerderij geweest en hadden toen de geitjes eten gegeven. Het was zó schattig!

Buiten hoor ik een bekende stem, voor zover het kan met deze hoge hakken, loop-ren ik naar de tuin. Matt staat inderdaad al bij de bbq met een biertje een bloedmooie vrouw en 2 kleine kinderen rennend in de enorme tuin. Hysterisch tik ik haar aan, het is Naomi. Zij en Matt zijn 3 jaar geleden getrouwd. Naomi draait om en meteen vliegen we elkaar in de armen. "Je ziet er fantastisch uit!" Aan mijn woorden is niks gelogen. Ze ziet er prachitg uit in haar groene maxi-jurk met roze bloemenaccenten. Haar figuur is om jaloers op te worden. Echt wauw! Haar haar zit in een leuke knot, waar her en der wat plukjes uit steken.
Matt hoest wat, om onze aandacht te trekken. "Hallo, ik ben er ook nog" Naomi en ik schieten beide in de lach. "Ben je jaloers Matt?". Plagend prik ik hem in zijn gespierde borstkas. Al snel legt hij zijn armen om mijn nek. "Lang niet gezien, smurf". Meteen schiet ik in de verdediging. "Hej! Dat is niet eerlijk iedereen is korter als jou!". "Meh je bent gewoon klein".

Al snel hangen er twee kleine mormels om mijn been. De tweeling giechelt het uit. Langzaam ga ik door mijn knieën, wat moeilijker gaat dan in dacht door de lange blauwe jurk die ik aan heb. Met mijn hand kriebel ik Jackson in zijn nek, waardoor hij alleen maar harder begint te lachen en me smeekt tot genade. Sofia is het er duidelijk niet mee eens dat alleen haar broer de aandacht krijgt en trekt me aan mijn haar. Ik moet er wel om lachen en draai mijn hoofd naar haar toe. "Is er wat mis dame?" "Ik ook!" Stampt ze boos. Ik ga met mijn hand door haar dunne blonde haartjes en sta dan weer op. Ik kan wel een wijntje gebruiken. In mijn eentje loop ik naar de keuken waar ik een wijnglas uit de kast pak, waarna ik de koelkast open om de chardonnay eruit te pakken en open te maken. Soepel draai ik de dop er af en schenk ik de wijn in. Als laatste pak ik nog wat ijsklontjes die ik in mijn wijnglas gooi, waardoor er wat wijn druppeltjes omhoog komen. Ik schrik als Celine opeens naast me staat. "Miss Rodriguez als u iets wil kunt u het vragen hoor, dat hoeft u echt niet zelf te doen" zegt ze vriendelijk. "Celine, je weet dat je me Dounia mag noemen, en je graag ik ben nog jong" lach ik. Ze haalt glimlachend haar schouders op. "Gewoonte". Met mijn glas wijn loop ik naar buiten, waar ik op de loungeset ga zitten en een sip neem van mijn wijntje. Rustig staar ik naar de mensen die voor me bewegen. Ik vraag me eigenlijk wel af waar Mitchell is? Ik vraag het zo wel even aan Alice.

Nog geen minuut later komt Naomi naast me zitten. "Dus, hoe vind je het weer terug?". "Ik mis het weer in Spanje" lach ik. "Maar, ik heb dit zo gemist". Ze knikt begrijpelijk. "Nog jongens op het pad gekomen?". Ik schud resoluut van nee. "Oh nee absoluut niet!". Ze moet lachen om mijn duidelijke antwoord en neemt nog een sipje van haar wijn. "Jullie zijn een leuk koppel, oh en dan heb ik het nog niet eens over Jacks en Sofia! Wat een schatjes!". "Bedankt" zegt ze oprecht. "Waar is Mitchell eigenlijk?". "Oh hij komt later in de avond pas waarschijnlijk, hij zit in Duitsland nu". "Oh!" Zeg ik verbaasd. "Wat is hij aan het doen?". "Volgens mij een belangrijk klant, om eerlijk te zijn weet ik het niet precies?".

Een halfuur later heb ik een heerlijk broodje hamburger op mijn bord liggen. Er staat vrolijke muziek op de achtergrond, niet te hard zodat we elkaar wel kunnen verstaan. Er hangt een gezellige sfeer. Als er dan niet veel later word aangebeld, besluit ik om even open te doen. Stiekem hoop ik dat het Mitchell al is. Vrolijk zwaai ik de deur open. Mitchell staat er inderdaad. Maar niet alleen. Een roodharige dame hangt aan zijn schouders, het flirterige gedrag is niet wat je noemt subtiel. Als Mitchell me ziet denk ik te zien dat zijn ogen wat donkerder worden, maar goed, misschien een verbeelding? Dit was niet hoe ik onze eerste ontmoeting had voorgesteld, eerlijk gezegd ben ik nogal teleurgesteld.. "Hey" zeg ik schor. "Dounia?". Wist hij niet dat ik zou komen ofzo? Hij klinkt zo... Verbaasd? Maar goed hier ga ik mijn tijd echt niet aan verdoen, daarom draai ik me om en loop ik weer naar buiten waar ik Naomi meededeel dat Mitchell er is. "Is er wat? Je kijkt zo-" precies op dat moment ziet ze hem binnenkomen. "Oke wat de fuck?". "Is dit normaal voor hem ofzo?". Naomi haalt haar schouders op. "Hij neemt ze nooit mee naar familiebijeenkomsten, dat weet ik wel". Ik knik.

Vul even dat sterretje in! ❤️