Dounia heeft een zware periode achter de rug, het verlies van haar moeder heeft haar een zware klap meegegeven. Als ze dan na 4 jaar studeren in haar thuisland Spanje weer terugkomt in Nederland en een bezoekje brengt aan de familie Williams zet dat...
Bloedchagrijnig sta ik op, ik had gister dat laatste drankje niet moeten doen. Tot mijn ergernis ben ik gister mijn telefoon vergeten op te laden dus die moet straks op energiebesparing. Haastend stap ik mijn bed uit en stop ik mijn telefoon in het stopcontact, ik reinig mijn gezicht zorgvuldig en loop dan enkel in een oversized hoodie naar beneden. Voor nu woon ik weer even bij pap, tot ik een betaalbaar huisje heb gevonden. Ik eet mijn muesli waarna ik weer naar de badkamer loop waar ik een fatsoenlijke outfit uitkies en mijn make up opdoe. Ik pak de bruine leren jurk uit mijn kledingkast en kies voor een paar hakken. Mijn blonde haren laat ik los, met een elastiekje om mijn pols heb ik altijd nog mogelijkheden.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Als laatste vul ik mijn clutch met een notitieblok, pennen markers wat parfum en een tube lipgloss. Mijn vader, die overigens nog heerlijk ligt te slapen zeg ik ook nog snel gedag, daarna trek ik de deur achter me dicht. In de frisse buitenlucht trek ik snel nog even mijn leren jack aan, waarna ik op mijn scooter stap.
08:30, stipt op tijd. Eigenlijk hoefde ik er pas om kwart voor te zijn, maar ik hou ervan om altijd wat speling te hebben. Aan de balie krijg ik te horen dat ik kan plaatsnemen in de lounge, als ik aan de beurt ben zal ze me roepen. Dat laatste is niet nodig, Alice, die er trouwens weer fantastisch uitziet, komt al vrolijk op me aflopen en geeft me een omhelzing. "He schat! Wat zie je er prachtig uit!". "Jij ook Alice, ik ben blij je te zien". "Kom, laat me je een rondleiding geven". Druk kletsend zijn we aangekomen op de 5e verdieping, hier zitten de 'grote' mensen. Alice, Johnny en Mitchell hebben hier alledrie apart een prachtig kantoor. Zodra we langs Mitchells kantoor lopen wendt mijn blik direct af naar hij die aan het bellen is. Zijn ogen staan fel en zijn kaaklijn is aangespannen. Hij is boos. Laat gerust zeggen furieus. Onze blikken kruisen kort.
Na de rondleiding word ik alleengelaten in mijn kantoor, ik moest even wachten op Mitchell. Na 5 minuten ben ik het wachten wel zat en loop ik naar zijn kantoor waar ik ongeduldig aanklop. Als ik dan zijn kantoor binnenloop, omdat er niet snel genoeg iemand opende trek ik meteen mijn mond open. "Mitchell waar bleef-".
Fuck
5 mannen in pak kijken me geïnteresseerd aan. Hou nou is je mond Doun! Mijn wangen kleuren langzaamaan wat rood. "Oh sorry". Beschaamd draai ik me om. "Mevrouw Idrissi". Daar is die stem. "Nu al ongeduldig?". Hij zet me niet zo voor lul bij al deze mensen. "Dat jij je niet aan je afspraken houd!" kaats ik terug. Ik hoor een van de mannen zachtjes grinniken. Ik hoor óók een geïrriteerde zucht. "Oppassen Idrissi". "Ik pas nergens op, meneer". "Uit mijn kantoor!" Zegt hij fel. "Pff ik ga al". Langzaam schuifel ik weg uit zijn kantoor. Op de gang ga ik op een van de bankjes zitten, wachtend op meneertje Mitchell.
Na een minuut of 7 lopen de mannen zijn kantoor uit, eveneens als Mitchell zelf, hij begeleid me terug naar kantoor en sluit de deur. "Dat doe je niet meer! Begrepen!". Ik moet lachen. "Wat doe ik niet meer? Jou op je fouten wijzen?". Ik zie dat hij moeite doet om zich in bedwang te houden. "Goed, Laura komt er zo aan, die zal je helpen met het programma en je afspraken, voor de rest doe je ding". Na 2 minuten komt er een knappe dame binnen van een jaar of 30, ze heeft hoge hakken aan met een zwart satijnen blouse en een rok die tot haar knieën komt met een hoge split. Ze steekt vriendelijk haar hand uit. "Laura". "Dounia".
We hebben leuke gesprekken samen terwijl ze me het programma uitlegt, ze vertelt me over het werk hier en over de nieuwste roddels. Ze is een lieve vrouw, dat zie je zo.
Na onze kennismaking ga ik aan de slag met het programma, ik doe mijn AirPods in en begin het programma een beetje te verkennen. Vandaag zou een inloopdagje zijn, gewoon puur om te kijken hoe en wat. Morgen begint eigenlijk pas het echte werk.
Om half 2 heb ik het allemaal wel gezien, ik loop nog even naar boven om gedag te zeggen tegen Alice en Johnny en rijd dan weer op mijn gemakje teug naar huis.
Rond 5 uur begin ik met koken, pap heeft een nachtdienst vandaag dus ik maak wat extra. Om 7 uur maak ik pap wakker, het overige eten heb ik in een vershoudbakje gedaan. De nachten zijn vaak zwaar in het ziekenhuis.
Na het eten geef ik pap een kus en zet ik wat muziek op waarna ik op de bank wat door insta scroll. Wat later krijg ik een appje.
