Messed up

No Means No

• MITCHELL •
DONDERDAG 30 MEI

Ik wacht even tot we in het halletje van het restaurant zijn en barst dan los. "Als ik nog een keer merk dat je haar verdomme lastig valt Jake, dan is het klaar hoor je me!" De man lacht, "Wat ga je doen Williams? Je hebt nog niks te zeggen, je hebt al helemaal niks te zeggen over die lekkere nieuwe". Ik geef hem een harde klap tegen zijn kaak. "JIJ BENT FUCKING ONTSLAGEN JA! PAK JE SPULLEN, IK WIL MORGENOCHTEND NIKS MEER VAN JE ZIEN!" Hij heeft al het geluk dat ik hem nu niet de grond in boor. Weer lacht hij, misselijke vent. "Jij gaat daar niet ov-" "Vanavond nog zijn je ontslagpapieren binnen". Woedend loop ik weg, voordat ik nog meer rotzooi veroorzaak.

- in de club

Ik moet wat stoom afblazen vanavond, een goed gevormde brunette gaat me daarbij helpen. Ik scan de club, na een tijdje heb ik bingo. Na een kort gesprekje neemt ze me de dansvloer op. In mijn ooghoek zie ik Dounia aan de bar zitten, in haar eentje. Ze ziet er adembenemend uit, dat jurkje veroorzaakt een stroomstoring in mijn hoofd.

Fuckfuckfucking focus!

Ik sluit mijn ogen even en laat een diepe zucht vallen.  Het meisje waar ik de naam alweer van ben vergeten zit irritant te giechelen terwijl ze haar haar om haar vinger wikkelt.

Na een paar uur is het ondertussen al na middernacht. Ik heb al een paar drankjes op, maar ben nog aardig nuchter. Dit keer echt. Ik heb het rustig aan gedaan, ik kan me niet focussen dus het is al helemaal niet handig als ik dan teveel drink. Ga ik domme dingen doen, moeten we niet hebben. Net als de dame wat in mijn oor wilt fluisteren zie ik iets wat mijn bloed doet koken.

Dit meen je niet. Fucking eikel.

Hij weet het!

Rustig Mitch, niet bemoeien niet bemoeien.

'Ze wil dit niet ze wil dit niet' schreeuwt een stemmetje in mijn hoofd. Mijn kaak staat op knallen als ik zie hoe hij haar aanraakt. 'Ze wil dit niet, ze wil dit niet!'.
"Wil je stoppen?" Hij negeert het verdomme, hij negeert het.
'Doe iets Mitch!', weer het stemmetje.

Biem.

Het knapt.

"Volgens mij vroeg ze om godverdomme je poten van haar af te halen of niet!" Schreeuw ik woedend. "Ik ben he-le-maal klaar met je Jake! Ik ga er persoonlijk voor zorgen dat jij nooit meer een foking fatsoenlijke baan krijgt, je gaat al-les verliezen. HOOR JE ME! ALLES!".

Shit, het begint weer. "Dit is niet klaar!". Hij lacht, maar deze moet ik laten schieten. Ze moet zo snel mogelijk naar buiten, frisse lucht, rustig ademhalen. Ik neem haar mee aan haar schouder, ze lijkt te schrikken van me. "Het is goed Do, het is goed, we gaan naar huis".
Ik bel Liam, onze persoonlijke chauffeur, dat hij zsm moet komen.
Ik ga niet rijden nu, ik heb gedronken.

Hij is er gelukkig al snel en binnen een klein kwartier zijn we thuis. Ik heb besloten om haar mee te nemen naar mijn eigen appartementje, misschien niet haar eerste keus maar ik vind het zielig om haar nu alleen te laten. Ik begeleid haar voorzichtig naar mijn slaapkamer. "Ik wil douchen, n nu" zegt ze, heel haar stem trilt, evenals haar lichaam. Ze trekt stug aan haar jurk, ik zie dat haar ogen beginnen te tranen. "Stomme jurk! Ga uit!". "He rustig, laat me je helpen". Voorzichtig probeer ik, zonder haar ongemakkelijk te laten voelen, haar jurk uit te trekken. Ze staat nu slechts nog in haar witte lingerie, hoe mooi ook, ik moet nu wegkijken. Dat is wat ik dan ook doe, ik wijs haar de douche aan en trek alvast mijn shirt uit, waarna ik mijn tanden poets. Als ze na een halfuurtje uit de douche is gestapt gooi ik haar een handdoek en shirt toe.

Na 10 minuutjes is ze ook daarmee klaar waarna ze weer mijn slaapkamer binnenloopt. "Als er iets is kan je het laten weten ja? Ik slaap beneden". "Maar, maar nee nee dit is jouw bed?" Ik moet lachen en zeg dat het goed is zo.
Als ik mezelf even later heb geïnstalleerd op de bank en net mijn deken over me heen trek schrik ik me rot van de vrouw die voor me staat.
"Ik.. ik kan niet slapen mijn, mijn hoofd". De opdroogde tranen beginnen weer met rollen. Ik gooi het deken van me af en geef aan dat ze even moet gaan zitten. "Ik voel me niet goed Mitch" haar stem breekt, nog erger dan voorheen. Ze legt haar hand op haar voorhoofd, haar voorhoofd kookt. Dit is niet goed, shit dit is niet goed. Haar ogen rollen langzaam maar zeker naar haar oogkassen, totdat ze sluiten.

"Dounia! Dounia, bij blijven nu ik ga hulp halen". Zo snel mogelijk bel ik het alarmnummer.

"112 wat is-" "mijn vriendin, ze is bewusteloos ik voel haar pols niet, hoelaat is de ambulance hier?" "Over 20 minuten meneer, probeer kalm-" "20 MINUTEN?! BEN JE WEL LEKKER?  Ik kom zelf wel!"

Jezus waar zijn die mensen toch verdomme als je ze nodig hebt.

Met 3 drankjes teveel trap ik het gas in, de porsche komt grommend tot leven en binnen no time staan we voor het ziekenhuis.
Ik til haar snel op en ren-wandel haar de ziekenhuis hangen binnen. Ik leg kort het verhaal uit en al snel word ze meegenomen.

Ze is bij zinnen gebracht en doet nu samen met de arts een paar testjes. Het kan dan wel half 5 's nachts zijn maar mijn lichaam is volgepompt met adrenaline. "En, wat is het?". Hij begeleidt me de ruimte uit en sluit de deur. "Heeft mevrouw Idrissi ooit traumatische ervaringen dingen meegemaakt? Het kan namelijk als een schok komen. Ze is gedrogeerd".
"Ze is wat? Ze is verdomme wat!". Mijn bloed giert door mijn aderen, het kookt. Ik zet mijn kaken zo strak op elkaar dat het pijn doet en bal mijn vuisten. "Meneer?". "Fuck, nee ik weet het niet... Mag ze naar huis?". "Dat hebben we liever niet, als het dan nog een keer optreed is ze dichtbij, daarbij weten we niet wanneer de drug uitgewerkt is."

Jeez kunnen ze hier wel iets?