Messed up

Rain & Thunder

• MITCHELL •
Dinsdag 4 juni

Als rond 7 uur de deurbel gaat spring ik op uit mijn stoel. Vanuit mijn ooghoek zie ik Sofia al naar de deur huppelen. Ik zak wat naar beneden en vertel haar dat ik even iets met Dounia moet bespreken. Ze knikt zielig en wandelt terug naar de tafel.

Ik open de deur en kijk naar de vrouw die voor me staat. Ze is compleet doorweekt. "Shit ik had geen idee dat het aan het regenen was.. Had me gebeld". Ik laat haar binnen en pak haar doordrenkte blazer aan die ze uittrekt. Shit, dat topje laat haar vormen zó goed-.
Ik slik mijn woorden weg en bied haar aan dat ze gerust even een douche kan nemen. Ze neemt dat aanbod dankbaar aan.

Als ik weer plaats neem aan tafel kijkt Sofia me met grote oogjes aan. "Waar is Douni?" Pruilt ze. Ik aai haar rustig over haar bol. "Ze is even een douche nemen Soof, ze komt snel terug. Beloofd". Ik steek mijn pink naar haar uit die ze aanneemt. "Okej dan!".
"

Mitch" roept Matt. Verschrikt kijk ik om, ik was zo in gedachten verzonken dat ik niks meer in de gaten had. "Dounia roept je" dat zeggende wijst hij naar boven.

Als ik de trap op loop en de zoete stem van Dounia hoor kijk ik naar boven, waardoor ik bijna vlak op mn bek ga.
Staat ze daar in slechts een handdoek om haar heen geslagen. Ik probeer nonchalant te doen en loop met een rechte streep naar boven. "Wat is er?" Mijn stem er slaat gewoon over.

Jeeezzz..

"Ik euh, kan ik wat kleding lenen van je?". Ik knik, "Trui of shirtje?". "Doe maar een trui.." Ik graai wat in mn kledingkast en haal er een lichtgrijze hoodie uit met een trainingsbroek van vorig seizoen. Ik gooi de kleding aan en geef haar wat ruimte om om te kleden, als ze klaar is zeg ik haar dat ze gewoon naast me moet komen zitten en dat we het voor de rest gewoon simpel houden.

Beiden lopen we naar de eettafel en nemen we plaats. Ik krijg een rare blik van Kevin aan geworpen en neem snel een slok van mijn bier. "We moeten dit echt vaker doen jongens! Gezellig saampjes!" Zegt mijn moeder vrolijk.
Antonio - de vader van Dounia - knikt enthousiast. "Het is inderdaad erg gezellig!". Weer neem ik een slok van mn bier. Ik weet dat er vrij weinig verkeerd kan gaan, maar toch sta ik vol onder spanning. Ik spuug mijn bier uit en beland in een enorme hoestbui als de hand van Dounia opeens op mijn bovenbeen ligt.
Ze schrikt duidelijk van mijn hoestbui en trekt snel haar hand weg, ze kijkt me raar aan.

"Gaat het?" Vraagt ze. Als ik weer wat op adem ben gekomen knik ik. "Alles goed".

Een kleine 10 minuten later word het eten voorgeschoteld. Op elk bord ligt een verse portie lasagne met een blaadje basilicum, toevallig mijn lievelings. Ik weet dat Dounia dit ook echt heeerlijk vind. Vroeger toen Antonio veel weg was vanwege werk at ze vaak bij ons. We konden toen wel 1 hele bak op met ons tweetjes..
Diep in gedachten verzonken eet ik verder.

"Mitch, gaat het jongen?" Vraagt mijn vader. "Je lijkt erg afwezig vanavond".  Weer schrik ik op.

Jezus wat is dit toch? "Ja, ja gaat prima". Ik neem een flinke slok van mijn bier, misschien helpt dat om me scherp te houden.

Ik en de gedachtes in mijn hoofd dat dat het juist verergerd, maarja dat is dan zo.

"Do wil je nog wat drinken?" Vraag ik haar als ik zie dat haar glas leeg is. Ik weet dat ik onze 'relatie' niet te overduidelijk moet laten lijken, maar er moet al wel iets te blijken zijn?
Ze knikt, ik pak de fles Saugnion en reik naar haar glas die ze me aangeeft. Onze handen flaneren langs elkaar en een lichte tinteling ontstaat in mijn buik. Ze glimlacht sluw en laat haar glas los, die ik vervolgens zorgvuldig inschenk. 2 paar ogen, branden in mijn hoofd. Ik hoef niet om te kijken om dat te weten.

Als ik na het eten van tafel ga om een sigaret te roken tegen de stress, staat Kevin opeens naast me. Vanuit dit punt in de tuin zijn we vanbinnen niet te zien. Hij pakt me ruw bij mijn nek. "De fuck denk je dat je aan het doen bent!". Ik geef hem een rake stoot met mijn schouder waardoor zijn grip wat losser raakt. "Waar heb je het over man, doe is rustig". "Donder op man, ik weet verdomme hoe jij je spelletjes speelt! Je raakt verveeld! Stop nu het nog kan vriend, want ik zweer het je-".
"Ik weet niet waar je het over hebt" zeg ik nonchalant. Hij knijpt mijn keelholte wat meer dicht. Weer geef ik hem een stoot, dit keer tegen zijn oog.

"Verdomme Williams!" Vloekt hij luid.
Vanuit mijn ooghoek zie ik Dounia, die binnen zit, verschrikt omkijken. Ze staat op. Shit.
"Ze is volwassen Kev. Let it go". Is het laatste wat ik zeg voor ik Dounia aan zie stormen. Kevin kijkt verschrikt.

"Wat is dit! Jullie zijn toch geen kleuters meer of wel?" Ruw slaat ze de hand van Kevin weg die om mijn nek verstrengeld zit. "Gedraag je!". "Hij gaat je verkloten Do. Het is een eikel, ik weet hoe dit gaat verlope-". "Kan je één keer je bijdehante kop houden!" Schreeuwt ze hard, waarna ze wegloopt. Hij pakt haar arm nog vast, maar ze rukt zich los. "Laat me gaan Kev! Met alles!" Snauwt ze.

Als ze uit zicht is loopt Kevin voor een laatste keer op me af. "Lekker bezig" zegt hij sarcastisch. Ook hij loopt nu weg.

Als ik even later weer plaats neem aan tafel kijkt iedereen me raar aan. Als ik Kevin aankijk zie ik zijn blauwe oog, die hij nauwelijks nog open kan houden. "Jaahaa want alles is mijn schuld! Stik erin!" Boos storm ik naar buiten. Ik ga een rondje lopen denk ik.

Gezeik. Never again dit.