Messed up

Tears And Champaign

• DOUNIA •
Zaterdag 8 juni

Aangekomen bij de ceremonie nemen we snel plaats, we zijn een van de laatste.

Het bruidspaar had besloten dat de ceremonie kleinschalig moest, slechts voor close familie en hechte vrienden. Op het einde staat er een groot feest gepland.

Bij het lied: "Video games, van Lana del Rey" Komt Nora aanlopen, samen met haar vader. Brahim staat al op het altaar en ik zie dat hij snel een ontsnapte traan weg veegt.

Deze man is zo verschrikkelijk veel veranderd. Positief.

Het is muisstil, het enige wat je hoort is de stem van de ceremoniemeester. Brahim knijpt lief in de hand van Nora.

Mijn gedachten gaan uit naar vroeger, de bruiloft van mijn ouders. Ik was denk ik net een jaar of 6, maar op een of andere manier staat het opeens in mijn geheugen geschreven. Als de dag van gister...

Mama moest huilen van blijdschap, ik had nauwelijks in de gaten wat er allemaal aan de hand was, maar ik had de hele dag een grijns van oor tot oor.

Mijn gedachten gaan weer naar het heden. Sinds mama is overleden is mijn vader veranderd in een workaholic. Ik heb soms het idee dat hij het mij verwijt. Had ik het misschien kunnen voorkomen?

Ik was 15, verdomme ik was 15! Ik had-

Ik schrik van een zacht klopje op mijn schouder en gefluister in mijn oor. "Do, gaat het?". Ik knik, waardoor er een traan, van al de tranen die ik heb ingehouden, uit mijn oog drupt.

"Do, ik meen het. Wat is er?".

Ik neem een grote hap lucht, hopend dat mijn snel kloppende hart wat langzamer gaat, voordat ook mijn hartslag me verraad.

"Niks, ik ben oke" zeg ik schor.

Hij legt zijn hand over mijn been en wrijft er zachtjes over. "Oke dan" fluistert hij.

Ik ben blij dat hij het er bij laat, al weet ik dat ik vanavond een overhoring krijg.

Dat maakt me voor nu even niet uit.

-

Als, een paar uur later, de ceremonie voorbij is en het feest in volle gang is geniet ik van een ijskoude mojito.

Ik lig, tussen de benen van Mitchell, op het heerlijke zachte zand.
Er zijn genoeg stoelen, daar niet van, maar deze ondergrond is gewoonweg fantastisch!

"Do,". Ik kijk in de prachtige ogen van Mitchell en knik, "Wat is er?". Hij lijkt zenuwachtig te zijn, iets wat ik nauwelijks bij hem zie. "Ik vind-". Hij wordt afgekapt door een dronken Nora. "Ik heb niet voor niks een hele catering geregeld! Neem een drankje!" Ze schommelt heen en weer met een glas champagne in haar linkerhand en lacht. "Onderbrak ik iets? Jullie kijken raar" giechelt ze.

"We hoeven niks, bedankt" zegt Mitch geïrriteerd.

"Okeeeeejjj" ze wankelt door naar de bar.

Ik zucht gefrustreerd. "Ik word zó moe van haar". Mitchell lacht ongemakkelijk. "Wat wou je zeggen?". Hij schudt zijn hoofd en knijpt met zijn hand in het bruggetje van zijn neus. "Nee, niks".

Ik trek mijn wenkbrauw op. "Mitch? Kom op". "Niks! Ik zei toch laat maar?" Zegt hij gefrustreerd. Ik zucht en sta op, op zoek naar Naomi.
Ik zie haar in de verte met een vrouw praten.
De moeder van Brahim, zie ik nu.
Ik loop naar ze toe, ik denk niet dat we gezellig eindigen als ik nu bij hem blijf.

Ik glimlach naar beide dames en geef een hand aan de moeder van Brahim, Rachida als ik het goed heb onthouden. "Dounia" stel ik me voor. Ze lacht hartverwarmend. "Oh lieverd, ik herken jou uit duizenden! Wat zie je er prachtig uit!". Ik lach door haar lieve woorden. "U ziet er ook prachtig uit". "Ach lieverd zeg maar je hoor! Wie is de gelukkige jonge man als ik vragen mag?".

"Oh ik ben met Mitchell" zeg ik, als ik snap wat ze bedoeld. "Had ik het dan toch goed gezien al die tijd! Ik wist al vroeg dat het iets ging worden tussen jullie". "Dat is wat ik nou ook zei!" Riep Naomi. We lachen alledrie en kletsen nog wat verder.

Ik schrik van een warme hand op mijn blote schouder en draai me om. Het is Mitch, hij heeft 2 drankjes vast. "Wil je wat te drinken? Ik heb een mojito meegebracht voor je namelijk".

Ik knik dankbaar en neem de mojito over. "Gaat het goed?" Vraag ik aan hem, hij doet raar. "Wil je me nou vertellen wat je wilde zeggen?". Hij schudt resoluut zijn hoofd. "Nee joh dat was niks, ik ben het alweer vergeten". "Oke dan..".

Om 12 uur 's nachts heb ik het eigenlijk allemaal wel gezien, ik ben moe en mijn voeten doen pijn door mijn hakken. Ik zoek Mitchell op die met een groepje mannen druk in gesprek is.

Ik tik hem aan, mijn hakken heb ik ondertussen uit gedaan en heb ik vast in mijn hand. "Zullen we gaan? Ik ben kapot". De mannen kijken me allemaal onderzoekend aan. Een heeft de ballen om zijn mond open te trekken. Hij tuit zijn lippen en fluit. "Mooie dame Mitch!".

Ik voel me ongemakkelijk worden en bloos licht. "Hou je kop Nick". Hij pakt mijn hand vast en geeft me een kus op mijn voorhoofd. "Is goed, lets go". Samen lopen we naar het hotel.

-

In de hotelkamer reinig ik mijn gezicht en poets ik mijn tanden, mijn jurk trek ik uit. Ik loop slechts in mijn lingerie nog door de kamer en stap ik bed.

Even later liggen we samen in bed.

"Ik vind je leuk Do" zegt hij zachtjes, maar toch hoorbaar. Ik glimlach door zijn plotselinge mededeling. "Nou?" Vraagt hij ongeduldig, als ik nog geen antwoord heb gegeven. Ik streel door zijn haar, en geef hem een zoen op zijn zachte volle lippen. De zoen word steeds wat heftiger, totdat we bijde terugtrekken om even op adem te komen. "Ik jou ook" zeg ik met een grote lach op mijn gezicht.

Ik nestel mijn hoofd tegen zijn borstkas aan en ontspan mijn schouders. Ik voel en hoor zijn hartslag wat versnellen, zijn borstkas gaat wat zwaarder op en neer. Dit is voor het eerst in lange tijd dat ik me zo relaxed voel.

Ik nestel mijn kont iets meer tegen zijn ondertussen stijve lid, waardoor ik hem zachtjes hoor grommen. "Wat is er?" Vraag ik grijzend.

"Jij lijkt zó verdomd onschuldig Dounia Josephine Rodriguez". De hese stem die mijn hele naam uitspreekt bezorgd me kippenvel over mijn hele lichaam, niet wetend dat hij überhaupt mijn hele naam wist.