Messed up

Preparations & Nora

• DOUNIA •
Zaterdag 8 juni

Gister was fijn...

De zoen, het gesprek waar ik zo opgelucht over ben dat ik het een keer heb verteld, de knuffels en de zonsondergang.

Misschien loopt deze nep-relatie wel tot meer uit?

Om 8 uur 's ochtends gaat de wekker van Mitchell, bij die tijd ben ik al wakker. Ik sta op het balkon te kijken naar de drukke straat.

Als ik Mitchell op hoor staan stap ik naar binnen en maak ik koffie. Hij wrijft slaperig in zijn ogen, hij heeft slechts zijn trainingsbroek aan. Zijn buikspieren zijn om bij weg te zwijmelen. Dat is wat ik dan ook doe. Ik schrik op van zijn stem.

"Geoiemorgen" zegt hij schor, met een grote glimlach. "Hey.."

"Waarom ga jij eigenlijk al zo vroeg?" Vraag ik nieuwsgierig. "Brahim vroeg me om te helpen met de laatste details, hij wou nog even advies van zijn grote neef denk ik" knipoogt hij.

"Oh oke.. Mag ik ook al mee? Ik snap als je dat niet wil ofzo-". Hij onderbreekt me, "Doe niet zo gek! Natuurlijk mag je mee, maar ik zou even makkelijke kleding aantrekken". Ik knik en loop naar mijn koffer, op zoek naar een gepaste outfit.

Ik trek een donkergroene parachute broek, een zwart cropped t-shirt en mijn nikes aan. Mijn haar maak ik in een knot en ik doe wat simpele zilveren sieraden om.

Ik doe slechts wat mascara en blush op en loop dan samen met Mitchell naar de lift.

Buiten regelen we een taxi op weg naar de trouwlocatie. Het is op het strand waar we gisteren waren.

-

Op het strand aangekomen kijk ik mijn ogen uit, de kleine details moeten nog worden aangebracht, maar wow wat is het prachtig!

Hand in hand lopen we naar de ,maar al te bekende, man die in de verte druk in gesprek is met een andere man.

Brahim ziet er goed uit, hij ziet er meer volwassen uit.

Dat moet ook wel, want de levensstijl van die man vroeger, die was echt absurd.

Dag en nacht in de club, roken, drinken, drugs. Noem het maar op...

Als hij ons in de gaten krijgt trekt hij vrijwel meteen beide wenkbrauwen op.

Ik lach naar hem, hij lacht verbaasd terug.

Als we bij hem staan geeft hij me direct een knuffel.

"Dounia, mijn god dit had ik echt niet verwacht!"

Ik lach naar hem.

"Ik dit ook niet" wijzend op het feit dat hij gaat trouwen.

Hij trekt zijn neus op. "Wijsneus".

"Mitchell leuk om je te zien! Ja vind ik ook Brahim bedankt" zegt Mitch lachend op een sarcastische toon.

De twee omhelzen elkaar ook en praten wat bij, terwijl ik geniet van deze prachtige omgeving. 

Vanuit de verte zie ik een prachtig meisje aan komen lopen. Ze draagt een linnen broek met roze hemdje en haar haar zit in een rommelige knot.

Nieuwschierig loop ik naar haar toe.

Ze glimlacht niet gemeend naar me. "Jij bent vast de date, niet? Ik ben Nora".

Bij die naam gaat er een diepe steek door mijn hart.

"Gaat het?" Vraagt ze bezorgd.

Ik knik snel en herstel me. "Ja hoor, euh ja ik hoor bij Mitch".

Ik hoor haar gniffelen. "Mag ik misschien vragen hoe je het met hem volhoudt?".

Ik voel onbewust wat boosheid in me opborrelen, ze kent hem niet eens!

"Sorry?" Vraag ik geïrriteerd. "Je kent hem niet eens! Ik vraag toch ook ni-".

"Sorry hoor" Zegt ze rollend met haar ogen.

Jeez ze mag dan wel mooi zijn, maar vanbinnen is ze vreselijk.

Bah!

Ik knik en forceer een glimlach. Ik ben hier immers op haar bruiloft.

Ik neem een hap adem en probeer een luchtig gesprekje te starten.

"Hoe heb je hem eigenlijk leren kennen". Ze begint arrogant te vertellen dat hij haar leuk vond en dat hij toen haar nummer had gevraagd.

Blablabla.

Ik kijk naar Mitchell die stoelen aan het sjouwen is. Zijn armspieren staan gespannen.

Waaaauwie!

Als ze eindelijk is uitgepraat loop ik naar Mitchell en pak ik zijn gespierde schouder vast. Ik leun iets meer naar voren zodat ik in zijn oor kan fluisteren.

"De bruid is écht een bitch".

Hij lacht hard. "Hoezo dat?".
"Ze vroeg hoe ik het met jou kon volhouden! Sorry hoor maar dat vraag je toch niet? Ik kan ook wel aan haar ouders vragen hoe ze het met hun kind volhouden ze is zó arrog-".

"Awhh nam je het voor me op blondje" vraagt hij grijnzend.

Ik bloos door zijn abrupte, scherpe reactie en nestel mijn hoofd tegen zijn borstkas aan, zodat hij mijn rode wangen niet kan zien.

Hij speelt kalmerend met mijn haar.

-

Als we rond half 1 klaar zijn met de voorbereidingen loop ik samen met Mitch terug naar het hotel. Het is eigenlijk helemaal niet zo ver verwijderd van het strand.

In het hotel wacht ik even to Mitchell klaar is, zodat ik zometeen de ruimte voor mezelf heb. Ik word nogal snel chagrijnig als ik geen ruimte heb namelijk.

Oeps..

"Ik ben klaar hoor, ga je gang!" Zegt Mitch als hij de badkamer uit stapt.

Ik maak krul mijn haar, zodat er wat meer volume inzit en trek mijn navy blauwe jurk aan. Daarna trek ik een vest over mijn jurk zodat, als ik wat uitschiet, dat het dan niet op mijn peperdure jurk zit.

Ik breng een licht laagje foundation aan en krul mijn wimpers, waarna ik mascara aanbreng. Ik doe nog wat blush en highlighter op en blend dit zorgvuldig uit. Als finishing touch nog mijn geurtje en hakken. Daarna trek ik mijn vest uit en loop ik naar het bed, waar Mitch nu op zit.

Hij kijkt meteen geïnteresseerd omhoog als hij me hoort.

"Wauw....". Ik bloos en richt mijn blik op de grond. "Jij ziet er ook goed uit". Hij heeft een strak blauw maatpak aan, zijn stropdas zit wat scheef. Ik loop naar hem toe en strik deze opnieuw.

"Zo, dat is beter". Hij lacht en rolt zijn ogen. "Betweter". Ik steek mijn tong uit.

"Zullen we maar gaan dan?" Vraagt hij aan me. "Ik weet niet Williams heb je het cadeau?". Ik zie zijn ogen wijd openstaan. "Shit! Ik, we hebben-". Ik lach "Ik plaag je maar, je had je gezicht moeten zien!". Hij kijkt verbaasd, "Wat heb je dan? Ik kan me niet herinneren dat we iets hebben gekocht?". Ik haal een groot kleurig boek tevoorschijn van achter mijn rug.

"Brahim zei me vroeger dat hij als hij de ware had gevonden, hij de hele wereld met haar zou willen bekijken". Mitchell kijkt me nog steeds verbaasd aan, "Dat heeft hij me nooit verteld?".

"Ik vond hem dronken op de stoep, hij stopte maar niet met praten, dus ik was maar bij hem gaan zitten" vertel ik hem lachend.

Hij knikt. "Typisch iets voor hem".

"Nou goed, het is een bucketlist die hij kan invullen over welke plekken en bezienswaardigheden hij wil zien". Ik lach trots, ik vind het leuk om cadeautjes te verzinnen voor mensen.

"Nou thanks in ieder geval, ik was het straal vergeten door onze.. uhh". "Ik snap je" zeg ik lachend.