Messed up

Hospitals And Liars

• DOUNIA •
DONDERDAG 30 MEI

Gedesoriënteerd word ik wakker in... Een ziekenhuisbed? Als ik om me heen kijk zie ik Mitchell zitten. Hij lijkt nu pas door te hebben dat ik wakker ben en roept de arts.

Wat de fuck is er gebeurd?

Als ik op de klok kijk ize ik dat het half 5 's nachts is? Deze nacht word echt alsmaar raarder. Ik heb het bloedheet en ik voel mijn hartslag aanwezig in mijn borst kloppen. Ik ben nog steeds enorm misselijk, maar het gevoel dat ik moet kotsen is er niet. Ondertussen staat de arts samen met Mitchell op de gang te praten. Ik sla het deken van me af en stap snel uit bed, dat had ik beter niet kunnen doen, want heel mijn zicht word wazig. Ik pak me snel vast aan de stang van het bed waardoor ik een val weet te voorkomen. Precies dan komt Mitchell weer binnen. "Do wat doe je!" Vraagt hij bezorgd.
"Wat is er gebeurd Mitchell?". Ik zie dat zijn hartslag wat verhoogd doordat zijn borst een sprongetje naar voren maakt. "Je mag helaas nog niet naar huis". Ik zie dat hij iets verborgen houd voor me.
"Lul er niet omheen Mitchell, wat is er gebeurd!" "Rustig nou, ga even liggen". Hij verbergt iets, ik weet het zeker.

"Wat is er gebeurd Mitchell jezus ik word wakker in een ziekenhuisbed, ik voel me beroerd en dat komt niet door de drank. Wat de fuck is er gebeurd!" Ik voel de sterkte uit mijn benen druipen en zak door mijn knieën. "Godver ik zei toch dat je moest gaan liggen!" Zegt hij boos, waardoor ik nóg bozer word. Hij pakt mijn heupen vast waardoor ik weer een kleine flashback krijg van gister.

"Wil je stoppen?" Mijn stem klinkt klein, ik voel me ook klein, heel klein. "Stop!" Roep ik, nu wat harder.

Mijn hart slaat weer op hol. Mijn ogen beginnen te prikken. Zwaar ademend lig ik in bed. "Waarom verbergt je wat voor me?" Piep ik. Ik haal mijn handen door mijn haar. "Ik verberg niks Dootje, je was flauw gevallen en ik was bezorgd" ondertussen is hij naast me komen zitten. Ik knik. "Oke".
"Probeer wat te slapen blondje, je hebt rust nodig". "Waarom moet ik hier blijven?" "Je bloeddruk is te laag, ze willen je voor de zekerheid nog even hier houden. Weer knik ik, daarna leg ik mijn hoofd op het kussen. Mitchell speelt wat met mijn haar en na een minuut of 2 val ik in een diepe slaap.