Dounia heeft een zware periode achter de rug, het verlies van haar moeder heeft haar een zware klap meegegeven. Als ze dan na 4 jaar studeren in haar thuisland Spanje weer terugkomt in Nederland en een bezoekje brengt aan de familie Williams zet dat...
Om half 8 word ik gewekt door Mitchell, we zouden vandaag vroeg langs mijn huis gaan zodat ik mezelf kan klaarmaken voor werk en daarna naar het bedrijf rijden. In de badkamer fris ik mezelf op en ik trek dezelfde outfit aan als gisteravond. Na een klein ontbijtje stappen we de auto in.
Thuis begroet ik snel mijn vader en kleed ik me om in een professionele outfit. Ik trek een groene top aan met witte spijkerbroek en adidas samba. Mijn haar steek ik in een knot en als toevoeging nog wat gouden sieraden en klaar is kees.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Om 8 uur vertrekken we dan ook naar werk, waar ik meteen word bestormd door Laura. "Meid, ik heb gehoord wat er was gebeurd! Gaat het?". Ik knik om van het onderwerp af te komen en begin meteen over wat anders.
De rest van de dag werk ik samen met Benjamin onze laatste ideeën uit voor meneer en mevrouw Smit. Volgende week maandag gaan we onze ideeën pitchen, hun geven dan aan wat ze anders willen, dat werken we dan weer uit. Het onderwerp 'Donderdagavond' probeer ik zo veel mogelijk te negeren. Na een lange werkdag ga ik dan ook vermoeid naar huis, thuis eet ik nog wat kliekjes van vorige week. Daarna, rond een uur of 9 kruip ik uitgeput in bed.
Hoe moet ik ook ben, mijn hoofd blijft maar malen. Voor de bruiloft moet ik nog een jurk shoppen. En op een of andere manier kan ik echt niet alleen shoppen. De eerste en laatste optie is dus dat ik een vriendin meeneem, zonder te veel details te vertellen. Dat word dan denk ik toch Naomi. Matt gaat hoogstwaarschijnlijk ook, dus zou zij ook nog een jurk moeten hebben.
Ondanks mijn moeheid besluit ik toch maar Naomi te bellen. Slapen ga ik toch niet nu, ik hoop dat ze opneemt.
"He Naom"
Aan mijn stem is mijn moeheid duidelijk te horen.
"He mop, hoe is het?"
"Goed, goed. Ik wou je eigenlijk vragen of je zin had om morgen te shoppen?"
Ze stemt direct in en samen wisselen we de details uit. Ze vraagt gelukkig niet waarom ik ook kom, aangezien ik helemaal geen familie ben van Brahim. Als we na lang kletsen ophangen leg ik uiteindelijk toch mijn hoofd weer op mijn kussen en val ik in slaap.
