Messed up

Mister Williams

• DOUNIA •
DONDERDAG 30 MEI

De volgend morgen schrik ik wakker van een harde claxon. Als ik naar het raam stap en het rolgordijn omhoogtrek zie ik de porsche van Mitchell staan. Ik loop snel naar beneden en open de deur. "Wat kom je hier doen!" Roep ik. Hij stapt zijn auto uit en leunt tegen de deur aan. "Nouja het is eigenlijk heel simpel. Jou een lift geven. Tenzij je wil gaan lopen". Fuck mn scooter staat nog op werk. "Precies dat dacht ik al, mag ik binnenkomen?" Zonder antwoord op zijn vraag loopt hij langs me heen en gaat hij op de bank zitten. "Opschieten blondje ik heb meer te doen".

Hoe ziet deze man er om fucking half 8 sochtends al zo goed uit?

Ik haast me naar boven en voel zijn blik op mijn billen branden. Boven trek ik een strakke zwarte broek aan met een metallic zwart blouse. Toevallig lagen die voor het oprapen en omdat ik niet veel tijd had heb ik ze maar gepakt. Mijn haar laat ik los hangen, snel krul ik mijn wimpers met een wimperkruller en wat mascara daarna doe ik nog wat blush, highlighter en lipgloss op waarna ik weer naar beneden haast. "Klaar!" Hij lacht en pakt de bovenkant van mijn blouse vast, waarna hij het laatste knoopje dichtmaakt. "Je was er eentje vergeten blondje". Ik bloos door zijn opmerking en wend me van zijn gezicht af, zodat hij mijn roodgloeiende wangen niet kan zien. "Zullen we gaan?" Mijn overslaande stem verraad me, shit. Hij knikt en een grote grijns verschijnt op zijn gezicht, daarna lopen we naar zijn auto.

Als ik net één stap in mijn kantoor zet komt Laura, mijn collega aka roddel bestie op me afstormen. Ze heeft een grijns van hier tot Tokyo. "Je hebt me veel te vertellen dame!" Zegt ze grijnzend. Shit, dit lijkt natuurlijk zó verkeerd. "Ik zweer het Lau het is echt niet wat het lijkt!" "Jaja en ik ben eigenlijk koningin Maxima! Vertel op". "Ik kan echt niks zeggen Lau, maar het is niet wat het lijkt! Ik beloof het je! Pinky promise?". Met puppy ogen kijk ik haar aan en ik steek mijn pink uit, Laura staat twijfelend naar me te kijken. "Goed dan, maar als ik erachter kom!". Ook zij steekt haar pink uit. Nog geen seconde later steekt Mitchell zijn hoofd door de deur. "Aan de slag dames" zegt hij bevelend. Ik rol geïrriteerd met mijn ogen waardoor Laura moet lachen. "Je hebt hem gehoord" zegt ze lachend. Ik imiteer geïrriteerd zijn stem en laat me dan toch achter mijn bureau zakken.

Als ik na 5 minuten nog geen antwoord heb gehad op mijn berichtje aan Benjamin om te vragen of hij naar mijn kantoortje toekwam loop ik maar naar zijn afdeling.
Als ik hem dan niet in zijn kantoor aantref besluit ik om even langs zijn buurman te gaan, om te vragen waar hij is. Ik klop 3 keer op de dichte deur waarna een diepe mannelijke stem laat weten dat ik binnen mag komen. "Binnen". In het kantoor tref ik Brian, een vriend van Mitchell die ik eerder al een keer heb ontmoet bij de vergadering, daarbij zat ik ook met hem op de basisschool. Hij is veel veranderd, dat staat vast.
Hij heeft een strak getrimd stoppelbaardje, oceaan blauwe ogen en bruine krulletjes die erg warrig door elkaar zitten. Hij heeft een simpel wit shirtje aan met een kleine tekst op de voorkant en een blauwe jeans. Om zijn nek heeft hij zijn bruine trui geslagen.

"Hey, sorry voor het storen uhh is Benjamin niet aanwezig?" Hij kijkt verbaasd, zijn rechter wenkbrauw schiet een stuk omhoog. "Hmm is hij op kantoor? Dat is raar, normaal meldt hij dat meteen, ik zal hem meteen even bellen". Ik schud resoluut mijn hoofd. "Nee nee dat hoeft niet, dat is mijn taak. Ik dacht alleen dat je wist waar hij zou zijn". "Zeker? Het is een kleine moeite". Ik knik en draai me om om weg te lopen. "Oh voordat ik het vergeet. Vanavond is stapavond met het bedrijf. Als je wil ben je uitgenodigd, neem vooral iemand mee als je wil". Ik draai me weer terug om zodat ik weer met mijn gezicht naar Brian toe sta. "Lijkt me leuk, bedankt! Kan je de info doorsturen?". "Dan heb ik helaas wel je nummer nodig" zegt hij lachend waarna hij me een knipoog schenkt.

Nadat we onze nummers hebben uitgewisseld stap ik mijn kantoor weer binnen en bel ik Benjamin op. Hij blijkt ziek te zijn en compleet te zijn vergeten om zich af te melden. Ik wens hem beterschap en werk zelf verder aan ons moodboard. Niet veel later krijg ik dan ook, zoals beloofd, een appje van Brian met details voor vanavond. We vertrekken om half 5 van kantoor dus ik heb helaas geen tijd meer om naar huis te gaan om om te kleden. Om 4 uur ben ik namelijk pas klaar met werk.

Als ik om vijf over drie precies, klaar ben met mijn moodboard word er op mijn deur geklopt. Laura komt binnen met 3 tassen vol. "ik wist niet wat je maat was, of wat je leuk vond dus ik heb mijn halve kledingkast maar leeggetrokken" verteld ze me vol trots. Ik moet lachen en geef haar een knuffel. "Mijn redder in nood!". Samen lopen we naar de dames toiletten, het is er uitgestorven. Logisch natuurlijk, eigenlijk is het nog werktijd.

Na een hele tas vol met kleding te hebben gepast ben ik uiteindelijk uitgekomen op een witte offshoulder dress die tot de helft van mijn bovenbeen valt. Mijn haren laat ik los hangen en als einde werk ik mijn make up nog wat bij waarna ik mijn fleures de Himalaya van Rituals opspuit. Stipt half 5 lopen we samen, omgekleed en wel naar de parkeerplaats. We hebben besloten dat Laura achterop mijn scooter meelift en dat we vanavond samen naar mijn huis lopen, waar we dan een kleine sleepover houden.

Little did we know..