Dounia heeft een zware periode achter de rug, het verlies van haar moeder heeft haar een zware klap meegegeven. Als ze dan na 4 jaar studeren in haar thuisland Spanje weer terugkomt in Nederland en een bezoekje brengt aan de familie Williams zet dat...
Ik word wakker van een zachte hand die zachtjes over mijn haar wrijft. "Dounia, Dounia wakker worden" hoor ik Alice zachtjes fluisteren. Ik open mijn ogen en wrijf er chagrijnig in. Het is 1 uur 's nachts en ik ben echt nog veel te moe. Ik krabbel me onhandig overeind en stap uit bed. "Ik heb beneden een schaaltje muesli, mocht je honger hebben". Ik knik dankbaar en loop naar mijn handtas waar ik een set kleding uit pak. Ik trek een strapless bh aan en donkerblauwe tube top met dezelfde kleur linnen broek Daarbij wat sieraden, mijn haar laat ik los met een elastiekje om mijn pols. Zo heb ik altijd nog een keus. Daaronder mijn nikies.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik check of ik alles in mijn tas heb en loop dan naar beneden, waar Mitch al zit, alleen. Klein detail.
Hij begroet me met een schorre hese ochtendstem, die me de kriebels bezorgt.
Jeez wat een stem...
Uit trans begroet ik hem terug. Het 'ontbijt' sla ik even over, ik moet er nu echt nog niet aan denken. Als ik vanuit mijn ooghoek Naomi aanzie komen wandelen ga ik met mijn handen door het haar van Mitchell, waarop hij reageert met een lage grom. Ik begroet haar met een glimlach en neem even plaats aan het keukeneiland. "Naom-" ze steekt haar hand voor zich uit. "Alsjeblieft niet nu" jammert ze. "Ik heb kinderen die om de 5 minuten bellen vanuit opa en oma, mijn hoofd doet pijn en ik ben echt te moe" jammert ze verder. Ik gniffel zachtjes en stap weer op van de stoel, de energie vloeit in me op alsof ik net 3 shots tequila heb genomen.
Mooi, ik moet die 4 uur vliegen namelijk zien door te komen.
Ik het holst van de nacht rijden we naar Eindhoven Airport, waar om 03:00 uur onze vlucht vertrekt.
-
Eenmaal aangekomen checken we in en gaan we door security, waarna ik Naomi trakteer op Starbucks. Haar gezicht licht meteen op.
Een klein halfuurtje later lopen we de tunnel in, mijn handen trillen een beetje, ik ben nooit een enorme fan geweest van vliegen. Ik grijp mijn koffer wat steviger vast en loop verder. Ik heb de tickets niet geboekt, dus ik heb geen flauw idee waar we precies zitten.
In het gangpad sta ik stil. "Welke rij?". Mitchell lacht en pakt mijn hand vast. "Nog even doorlopen, ik leid je wel". Als een klein kind loop ik achter hem aan, als ik zie dat we economy inlopen trek ik verbaasd mijn mond open. "Nee, dit kan echt niet Mitch, dit is echt veel te duur" zeg ik hem schuldig. "Je reist met mij, ik wil hier zitten dus dan zit jij ook hier". Ik geef hem een bozige blik, een blik die aangeeft dat ik me hier enorm opgelaten tussen voel. Ergens had ik dit natuurlijk kunnen verwachten...
Ik neem ongemakkelijk plaats op de ruime stoel, dit schreeuwt gewoon rijkdom!
Mitch neemt plaats naast me en schuift het gordijntje, die tussen ons in zit, open. Hij zwaait kinderlijk naar me en lacht.
Nog geen seconde later staat er een stewardes voor mijn neus. "Goedenacht mevrouw, is alles naar wens? Is dit uw eerst keer economy?". Ik knik en glimlach. "Op beide is het antwoord ja". "Een rondleiding is niet nodig hoor, ik ken het hier" zegt Mitchell. De vrouw knikt en vertrekt naar de volgende stoel.
Naomi en Matt zitten voor me, ik hoor ze beide hard lachen en zie ze omkijken. Een betrapte blik staat op hun gezicht. Ik trek mijn wenkbrauw op. "Is er wat?". Naomi schudt snel haar hoofd. "Niks hoor".
-
Een halfuurtje later begin ik dorst te krijgen, ik zie Mitch naast me slapen dus besluit zelf even op zoek te gaan naar de bar.
Als ik twee keer de verkeerde deur open heb getrokken besluit ik toch maar even aan iemand te vragen waar ik wat te drinken kan halen.
Ik tik een stewardes aan. "Hé weet je waar de bar is? Dit is mijn.. eerste keer hier" vraag ik wat zenuwachtig. De vrouw lacht vriendelijk. "Tuurlijk lieverd, kom maar mee". Ze begeleid me naar de bar waar ik 2 cola bestel. Ik bedank de barman en loop wat onhandig terug naar de stoel, recht lopen is nog lang niet zo makkelijk!
Eenmaal terug bij de stoel is Mitch wakker, ik tik hem aan en geef hem zijn cola. "Dankje" Zegt hij slaperig.
Oh die stem...
Ik ga snel zitten als ik een lichte vorm van turbulentie voel, die al snel word omgeroepen. Ik zie mijn cola steeds wat sneller heen en weer golven.
"Had u wat te eten gewenst?" Vraagt de steward die plots naast me staat, van de reflex die ik maak door meteen om te draaien vliegt er wat cola over de rand, op mijn broek.
"Ik uh hoef niks, bedankt!" zeg ik. Hij pakt een servet van zijn karretje en geeft die aan mij terwijl hij, totaal niet subtiel, mijn hand streelt. Ik voel de warme adem van Mitchell in mijn nek, hij schraapt luid zijn keel.
"Kan je even van mijn vriendin afblijven" zegt hij geïrriteerd.
De jongen loopt rood aan. "Sorry" hij loopt beschaamd weg.
"Wat een sukkel die vent jeez.." mompelt hij.
Matt draait lachend om. "Probeerde hij je nou te versieren?" Proest hij uit. Ik rol mijn ogen. "Zijn trucjes mogen wel iets beter worden".
-
Geland en wel in Marokko aangekomen rijden we met een taxi naar het hotel. Het is prachtig hier, wauw!
Het hotel waar we even later zijn gearriveerd is enorm. In de lounge hangt een prachtige kroonluchter. Alice is aan de praat met de receptioniste, ze zijn beide vrolijk aan het lachen. Ik wist eigenlijk niet dat ze zo goed Arabisch kon?
"Kan jij eigenlijk Arabisch?" Vraag ik Mitchell geïnteresseerd. "Qalilan" zegt hij. Ik frons mijn wenkbrauwen. "En wat betekent dat?". Hij lacht, "Een beetje". Ik maak mijn mond in een O-vorm en knik.
