• DOUNIA •
Als ik nog eens naar hem kijk, neem ik hem goed in me op. Hij is gespierd. Zijn Abercrombie polo knapt bij zijn bovenarmen bijna open door die spieren. Het shirt staat bijna strak van de spanning, die abs zie je er bijna doorheen.
Jesus Christ...
Hij heeft een buzzcut, bij velen vind ik het afschuwelijk. Maar bij hem Damn..
Een bruin stoppelbaardje dat hem werkelijk als gegoten staat en een rayban pilotenbril op.
Als ik merk dat ik zit weg te dromen kijk ik snel weg en wandel ik verder de tuin in naar het grote tuinhuisje waar Jackson en Sofia samen met Matt een groot zandkasteel aan het bouwen zijn in de zandbak. Ik zweer het je deze mensen hebben alles hier. "Tante Doejna" schreeuwt Jackson. Ik moet lachen om de manier hoe hij mijn naam uitspreekt en aai hem over zijn bol. "Wat is er?" "Kijk kijk de zandkasteel!". Vol 'bewondering' kijk ik naar het in elkaar geflatstse zandkasteel. Overal liggen schelpen, stenen en takjes die er over zijn gestrooid. "Kijk, kijk!" Dit keer is het Sofia die mijn aandacht trekt. "Ik heb appeltaart!". Er liggen twee blokken rond zand op elkaar, waar overal barsten inzitten. Bij deze hoop liggen de schelpen en takjes wél geordend.Dit doet me denken aan toen ik 8 was, op vakantie in Portugal met de familie Williams. We zaten met zijn allen op het strand. De vaders waren aan het zwemmen samen met Matt en Kevin, die toen net hun zwemdiploma hadden gehaald. De vrouwen zaten op het strand te zonnen en hielden wat toezicht op mij en Mitchell. We waren een zandkasteel aan het bouwen en bedachten ondertussen een plan om onze moeders te laten schrikken. We hadden onze emmers volgegooid met zand en water. Modder dus. Onze slimme hoofden hadden bedacht om dat over hun heen te gooien. WOEDEND waren ze. Wij lagen natuurlijk compleet in een deuk. We hadden die complete vakantie huisarrest.
Nouja, dat was de bedoeling, maar we hebben zo zitten zeuren dat ze gek werden en we uiteindelijk toch weer naar buiten mochten. Ik mis die tijd..."Dounia, halloooo!" Een hand zwaait hevig voor mijn gezicht. Snel schrik ik op uit de herinnering. "Wat?". "Kom je eten?". Voordat je denkt dat we nog een keer gaan eten, dat is niet zo. We hadden net alvast een broodje gegeten om alvast een bodempje te leggen voor de drank van vanavond vóór Mitchell kwam. Slim he? Heeel tactisch.
We zitten met de twee families aan tafel, deze is royaal gevuld met vlees tot salade tot fruit. Heel variabel dus. Man je kan hier een heel weeshuis mee voeden, niet normaal!
Om het nog leuker te maken gaat Mitchell tegenover me zitten met zijn.. vriendin? Denk ik? Zoiets, hij mag zijn vriendin wel vertellen dat ze iets meer kleding aan mag doen. Jezus haar borsten vallen er nog net niet uit. Geïrriteerd neem ik een grote slok van mijn chardonnay, die net vers is ingeschonken. Nu ik erover nadenk heb ik eigenlijk echt even behoeft aan ademruimte. En dan bedoel ik geen mensen om me heen. "Ben zo terug" zeg ik eigenlijk tegen niemand in het bijzonder. Ik schuif mijn stoel naar achter en loop naar de wc beneden. Ik zeg wc, maar dit is gerust een hele badkamer eigenlijk, dat is nou precies wat ik even nodig heb. In de spiegel fatsoeneer ik mijn haar en strijk ik mijn jurk glad. Vanuit mijn ooghoek zie ik parfum staan, laat ik die nou net niet in mijn clutch hebben gestopt. Ik open het flesje en spray wat over mijn polsen en nek waarna ik dit uitwrijf. Dan realiseer ik de fout die ik heb gemaakt.
Fuck
Ik heb zojuist mannenparfum op gedaan. Dit meen je toch niet he Dounia! Fuckfuckfuck.
Nouja, look from the bright side. Mannenparfum ruikt hemels. Het enige punt is, ik ben geen man. Uit mijn clutch haal ik lipgloss, die ik aan mijn lippen toevoeg die nu stralen in het weerkaatste zonlicht. Ik neem een grote teug adem waarna ik de badkamer uitloop. Nja, dat was mijn plan totdat ik tegen één grote spiermassa op liep. De sterke armen weerhouden me van een val. "Dounia". Oke, shit? "Mitchell" begroet ik hem met een knikje. "Ben je bijna- Wacht? Heb je nou mijn geurtje op?"
Busteddd.
Voordat ik al iets kan zeggen verraden mijn rode wangen het antwoord al. "Ho wacht, dit is niet wat het lijkt! Ik wou parfum opdoen en dacht dat hij van Alice was dus-". "Jaja stop maar" zegt hij ongeïnteresseerd.
Oke wat de actual f-
"Ten eerste Mitch, waarom doe je zó kortaf? En ten tweede, wat de fuck doet die chick hier?". Oke misschien klinkt dit wel heel desperate, maar ik volg zijn gedrag niet. Hij neemt een dreigende stap naar voren waarbij hij mijn schouder aantikt.
Bloed irritant die vent.
Daardoor zet ik weer een stap naar achteren.
Wat wil deze vent?
Hij buigt zijn gezicht wat naar voren, waardoor ik zijn adem in zijn gezicht voel. "Rustig dame" sist hij. Oke nu gaat hij echt te ver!
Boos geef ik hem een klap. Hij schrikt even, maar herstelt zich snel. "Slechte keuze dame, heel slecht" zegt hij dreigend, waarna hij zich omdraait en wegloopt.
Van slag loop ik naar buiten en neem ik weer plaats aan de lange tafel. Naomi geeft me een vragende blik, maar deze negeer ik voor nu even. Wat is er verkeerd met deze vent?! Mijn dag word er vandaag niet beter op en dat haat ik. Ik wil mijn dag echt niet laten verpesten door deze eikel. Weer word ik uit mijn gedachten gehaald als ik alle blikken op mij voel branden. "Dounia? Heb je het gehoord?". Shit. Ik verontschuldig me en vraag of ze het nog een keer wil herhalen. Gelukkig vertelt Alice nog een keer haar hele verhaal. Ze wil me bij hun bedrijf. Wacht wat? Ze wil me bij Williams Designs! "Wacht wat!?". "WAT?!" dit keer is het Mitchell die zich er mee bemoeid.
"Dat kan je niet maken mam! Ze heeft nul ervaring of talent!". "Mitchell let op je woorden" straft Alice hem. "Nee! Ik ga ons familiebedrijf niet weggooien omdat zij zonodig een baan nodig heeft!".
Ouch...
"Mitchell!". "Ach donder toch op!". "Mitchell kappen!" Mengt Johnny nu zich ook in het gesprek. Woest stormt Mitchell weg van de tafel, waardoor er een glas kapot valt. "Verdomme Mitchell Williams!" Johnny is nu ook boos en niet zo'n beetje ook. Het 'vriendinnetje van Mitchell probeert hem rustig te maken maar boos slaat hij haar weg.
Hoe is dit zó snel fout gegaan?
1115 woorden.
Kleur dat alsjeblieft even sterretje oranje, please? 🥹
Kusjes!
JE LEEST
Messed up
RomantizmDounia heeft een zware periode achter de rug, het verlies van haar moeder heeft haar een zware klap meegegeven. Als ze dan na 4 jaar studeren in haar thuisland Spanje weer terugkomt in Nederland en een bezoekje brengt aan de familie Williams zet dat...